Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Корней (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ворожнев Егора чӗнмерӗ, ҫуна патне пырса улӑма сиркелерӗ те, Корней нӑриклетекен икӗ сысна ҫурине курах кайрӗ.

Не отвечая Егору, Ворожнев подошел к саням, разворошил охапку соломы, и Корней увидел двух похрюкивающих поросят.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Сан пата мар, Корней Иванович патне килнӗ пулас вӗт-ха эпӗ.

— Я ведь не к тебе вроде пожаловал, а к Корнею Ивановичу.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тилхепине турткаласа, вӑл лашине тӳрех крыльца патнелле тытрӗ, Корней, Егор тата Черкашина тӑнӑ ҫӗре, картлашкасем патнех, пырса тӑратрӗ.

Подергивая вожжами, он правил прямо к крыльцу, подъехал к самым ступенькам, где стояли Корней, Егор и Черкашина.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кайран тавҫӑрса илтӗм вара — ара, каснӑ-лартнӑ хунчӑкам Корней Яранцев вӗт ку!

А потом догадался — да это же вылитый Корней Яранцев, мой кровный шурин!

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Корнея ытамласа, упа пек хытӑ тытса чӑмӑртарӗ, виҫӗ хут чуп турӗ — куна вара Корней пачах та кӗтменччӗ, пур енчен те курӑнать, кӗрӳшӗ вӑл таврӑннишӗн чунтанах савӑнать пулмалла.

Он по-медвежьи сжал Корнея в объятиях и, чего уж тот совсем не ждал, троекратно расцеловал — по всему было видать, зять искренне рад его возвращению.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Килнӗ ятпа сана Корней Иванович! —

— С приездом тебя, Корней Иванович! —

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Акӑ япала, неушлӗ ман ҫуртра пуху тума шутларӗҫ пулӗ?» — шухӑшларӗ Корней, куҫӗсем куҫҫульпе тӗтреленме тата чӗри хӑвӑртрах тапма пуҫланине туйса.

«Скажи на милость, неужто решили собрание в моем доме сделать?» — подумал Корней, чувствуя, как горячо становится глазам и сердце начинает частить.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Аван!.. — терӗ Корней.

— Добро! — сказал Корней.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ачан тулли пит ҫӑмартийӗсем пиҫсе ҫитнӗ чие ҫырли пек пулса кайрӗҫ, вӑл пуҫне усрӗ, анчах Корней, янахран тытса, ун пуҫне ҫӗклерӗ.

Полные щеки мальчугана облил вишнево-темный румянец, он потупился, но Корней приподнял за подбородок его голову.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней хулпуҫҫинчен ярса тытса, пӳрте ҫӗклесе кӗртмен пулсан, Васяткӑ ҫавӑнтах куҫран ҫухалнӑ пулӗччӗ.

Васятка тут же бы исчез, если бы Корней не ухватил его за плечи и не втащил в дом.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней кукки! — ача ҫӑварне карса сывлӑша курман пек ҫӑтрӗ.

— Дядя Корней! — Широко открытым ртом парнишка жадно глотал воздух.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӳрече янаххине ачан шӑнса кайнӑ хӗрлӗ пӳрнисем хӑвӑрт ҫатӑртаттарса ярса тытрӗҫ, унтан хӑлхаллӑ ҫӗлӗкне куҫӗсем ҫинех пусса лартнӑ пуҫ курӑнчӗ, тепӗр самантран Дымшаковӑн кӗҫӗн ывӑлӗ хӑйӗн тӗк тӑма пӗлмен, пысӑк, шурӑ куҫӗсемпе Корней ҫине пӗртте мӑчлаттармасӑр, шӑтарас пек пӑхрӗ.

По подоконнику зашарили быстрые, цепкие и красные от холода детские руки, потом показалась голова с нахлобученной на самые глаза шапкой-ушанкой, и через мгновение Дымшаков-младший уже в упор, пе мигая, смотрел на Корнея диковатыми глазами с яркими белками.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чӳрече айӗнче темскер кӑштӑртатнине илтсен, Корней хӑйӗн шухӑшӗсем ҫинчен манса кайрӗ, вӑл чӗркуҫҫийӗсем ҫинчен кирпӗч тӗпренчӗкӗсене силлерӗ те ура ҫине тӑчӗ.

…Какая-то возня под окнами оторвала Корнея от привычных мыслей, он поднялся с пола, отряхивая с коленей кирпичные крошки.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ывӑлӗсем унпа нимӗн тавлашмасӑр килӗшнӗ, вара Корней хӑйӗн ӑшӗнче савӑнса кайнӑ — ӑхӑ, эсир паттӑрсем пек курӑнма тӑрӑшатӑр та, анчах ытлашши ун пекех паттӑр мар иккен-ха эсир.

Сыновья без спора подчинились его решению, и Корней втайне позлорадствовал: ага, выходит, не такие уж вы герои, какими желаете казаться.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫапах та Клавдине яла кайма ӳкӗте кӗртнӗ, вӑл кайма килӗшнӗ, анчах Корней сасартӑк: юрать, халлӗхе вӗсем арӑмпа иккӗш юлччӑр-ха, тесе шутланӑ.

Но когда Клавдию почти уломали и она согласилась ехать, он неожиданно решил хорошо, пусть они с матерью пока остаются.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах та Корней тӗрӗс каланӑ иккен — шӑп тухса килес умӗн Никодим арӑмӗ кутӑнлашса кайнӑ.

Однако Корней оказался прав — перед самым отъездом жена Никодима заупрямилась.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Ну, вӑл хӑйне йӗппи вырӑнне хурсан?» — тӳсеймен Корней.

«Ну, а если она себя иголкой посчитает?» — не утерпел Корней.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней тӗплӗн ыйтса пӗлме шутланӑ.

Корней решил идти до конца.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Темиҫе ҫул хушшинче Корней хӑй те хулана темӗнле чунӗпе хӑнӑхма, ун васкаварлӑ пурнӑҫне вӗренсе ҫитме пултарайман.

Корней и сам за несколько лет как-то не сумел прирасти к городу душой, вжиться в быстрый ход его жизни.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней темшӗн аслӑ ывӑлӗнчен темскер урӑххи илтессе кӗтнӗ, анчах Никодим каласа пани ӑна ӗнентерӳллӗ пек туйӑннӑ.

Корней почему-то ожидал услышать от старшего сына нечто другое, но то, о чем поведал Никодим, показалось ему убедительным.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех