Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ӗнтӗ Амед тӑпри ҫине, Водохранилищӗрен инҫе мар лартнӑ ҫамрӑк хурӑн та, тиха евӗр ҫинҫе ураллӑскер, тем ҫӳллӗш ӳссе кайрӗ.

Уже большая выросла тонконогая, похожая на белого жеребенка березка, посаженная мною на могиле Амеда, близ водохранилища.

30 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн айра тӳсӗмсӗр пӑркаланса, тӑлӑх Дюльдяль Амед тенине илтмессерен, шурӑ юра кукалесе, лӑпкӑн кӗҫенет.

А под нами, то тревожно всхрапывая, то нетерпеливо пробуя копытом снег, тихонько ржет, слыша имя хозяина, осиротевший Дюльдяль…

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед, Амед, хаклӑ юлташӑм, туслӑхӑмӑр ытла кӗске пулчӗ!

Амед, Амед, милый, верный товарищ, как мало досталось нам дружить с тобой!

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл каллех ман пуҫа хӑйӗн кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртарӗ тӑнлавран тытса тӑрса, ачашшӑн, хурлӑхлӑн Амед ҫинчен тата та каларӗ.

Он снова крепко прижимает к своему плечу мою голову, придерживая за висок, ласково и печально говорит об Амеде.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр ҫын пӗлмест — эсӗ пӗлетӗн, эпӗ пӗлетӗп, Хӗрлӗ Ҫар пӗлет — Амед мӗнлине.

Другой человек не знает — ты знаешь, я знаю, Красная Армия знает, какой был Амед-джан…

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫук ӗнтӗ Амед.

Теперь нет больше Амеда.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед ҫапӑҫура — пӗрремӗш.

Амед в бою первый был.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ой, Амед джан…

Ой, Амед-джан…

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Курбан, Амед ӑҫта? — ыйтрӑм эп, темӗне сиссе.

— Курбан, где Амед? — спрашиваю я, чувствуя что-то неладное.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед Юсташев сирӗнпе мар-и?

Амед Юсташев не с вами?

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Су, су, шыв!» ыйтать Амед.

«Су, су, воды!» — просит Амед.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ҫак самантра эпӗ пальто кесйинче Амед панӑ панулми пуррине астурӑм.

Тут я вспомнила, что у меня в пальто есть яблоко, которое мне дал Амед.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед юлашки хут, ман енне ҫаврӑнса, пуҫне сӗлтрӗ, юлашки хут вӑл ҫӑмламас ҫӗлӗк айӗнчен хӗлхемлӗ куҫӗсене ҫутатрӗ.

В последний раз оглянулся и кивнул мне, блеснув глазами из-под косматой шапки, Амед.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах Амед, сӑнне сасартӑк хытарса лартса, утне хӑй вырӑнне туртса тӑратрӗ, стройпа танлашрӗ.

Но Амед с внезапно затвердевшим лицом вернул коня на место, выровняв строй.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед лаши ҫине вӗҫсе ларчӗ, ҫӗр ҫинчен мар, таҫтан, ҫилпе пӗрле варкӑшса килнӗ пек, ҫӑмӑл йӗнерӗ ҫине утланчӗ.

И Амед взлетел на коня, словно не с земли, а откуда-то с ветра принесло его на кожаное легкое седло.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Ҫапла, Амед!

— Да, Амед!

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Амед…

— Амед…

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

— Амед, — терӗм эп, майлӑрах вӑхӑт тупса, вӑл ман патӑмран иртсе пынӑ чух.

— Амед, — сказала я, наконец улучив момент, когда он оказался возле меня.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Дюльдяль ӑслӑ куҫӗсене хуҫи ҫинчен ямасть, Амед ӑҫта каять — унталла туртӑнать, канӑҫсӑр кукалет, сарлака сӑмса ҫунаттисене чӗтрентерсе сывлать.

Дюльдяль неотступно следил своими умными глазами за каждым движением Амеда, тянулся к нему беспокойно и втягивал широкими ноздрями воздух.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Амед вагон тавра чупкала тӑрать, ун сӑнӗ шухӑшлӑ, тӑрӑшуллӑ, вӑл тӗттӗмленсе килекен пӗлӗт ҫине пӑхкалать…

Амед бегал вокруг вагона с озабоченным и строгим лицом, поглядывая на быстро темнеющее небо.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950