Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

яланхи сăмах пирĕн базăра пур.
яланхи (тĕпĕ: яланхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Иртерех юрлан, — терӗ вӑл юлашкинчен, яланхи пекех, пӳрнисене вылятса, — сӑмах урӑххисем ҫинчен, эсӗ вара… акӑ… хӑвӑн ҫинчен.

— Далека песня, — проговорил он наконец, с обычной игрой пальцев, — о других речь, а ты… того… о себе.

XXX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сасартӑк алӑк шӑппӑн кӑна чӗриклетрӗ те, яланхи пекех пуҫне пысӑк тутӑр ҫыхнӑ хуҫа хӗрачи асӑрханса пуҫне алӑк хушшине чикрӗ.

Вдруг дверь тихо скрипнула, и осторожно вдвинулась в комнату головка хозяйской дочери, покрытая, по обыкновению, тяжелым платком.

XXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл ывӑннӑ, питне шуранка тӗс ҫапнӑ, пуҫӗ ыратать пуль ӗнтӗ, анчах пурпӗр вӑл яланхи пекех.

Она входит усталая, бледная и, наверно, с головной болью, и все равно такая же, как всегда.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл ӑна чӑлт шурӑ простыньпе витнӗ, таса минтер пичӗсем тӑхӑнтарнӑ, витӗнме нимӗҫсен яланхи мамӑк утиялне хунӑ.

Она постелила чистую простыню, надела свежие наволочки и прикрыла постель традиционной немецкой пуховой периной.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Яланхи ӗҫе эпир, тӗлӗнмелле пулсан та, хӑвӑрт хӑнӑхса ҫитрӗмӗр.

Обычное совершалось ежедневно, и к нему мы уже привыкли, как это ни странно, быстро.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир платформӑсем ҫинчен автомашинӑсене — хозвзвод грузовикӗсене, звукометристсемпе фотографсен ятарлӑ машинисемпе вӑрҫӑ вӑхӑтӗнче кӑларнӑ хупӑ кузовлӑ хамӑрӑн яланхи «газиксене» тата кухньӑна антартӑмӑр.

Мы скатили с платформ автомашины — грузовые хозвзвода, специальные — звукометристов и фотографов и, наконец, наши — обычные, военного выпуска грузовые «газики» с построенными на них фанерными крытыми кузовами, скатили походную кухню.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ирхине Вера Михайловна яланхи пек, ытти кунсенче эп курма хӑнӑхнӑ чухнехи пекех лӑпкӑн килсе кӗчӗ.

Наутро Вера Михайловна пришла в палату — обычная, какой я привык видеть ее каждый день.

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, старшина батарейӑна апата илсе каять, яланхи пекех вӑл: «Юрӑ пуҫлӑр!» — тесе команда парать.

Вот старшина ведет батарею на обед и, как всегда, говорит: «Запевай!»

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Анчах халь вӑл ҫиелтен пӑхма яланхи пекех курӑнать пулсан та, ӑшчикӗпе урӑхла.

Но сейчас он еще и другой, как и все вокзалы.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапла, яланхи пекех, мӗншӗн тесен ӗҫе эпӗ икӗ эрне ҫӳретӗп ӗнтӗ.

Как обычно, потому что вот уже две недели я выходил на работу.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ирхине, яланхи пекех, типографие эпӗ ултӑ сехет тӗлне ҫитрӗм.

Наутро, к шести часам, я, как обычно, пришел в типографию.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑрҫӑн малтанхи уйӑхӗ пире савӑнтармарӗ пулин те, Пысӑк театр патӗнчи скверта яланхи пекех чечексем ешерчӗҫ, Чистые пруды хӗрринче кимӗ станцийӗ ӗҫлерӗ, шапасем кӑваклатрӗҫ, «Эрмитажра» вара Утесов концертсем пачӗ.

Хотя первый месяц войны и не был утешительным, в скверике у Большого театра, как обычно, цвели гвоздики, на Чистых прудах работала лодочная станция и квакали лягушки, а в «Эрмитаже» выступал Утесов.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Яланхи пекех эпӗ: — Пыратӑн-и? — тесе ыйтрӑм.

Как всегда, спросил: — Ты идешь?

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Чистые пруды яланхи пекех шавлӑ иккен.

Чистые пруды галдели ребячьими голосами.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫапла вара пирӗн яланхи апат ҫумне утма, цикори, шпинат тата ытти ҫимӗҫсем те хутшӑнчӗҫ.

Картофель, цикорий, шпинат и другие овощи прибавились к нашему обычному питанию.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Айртон чарӑнчӗ, яланхи пекех аллисене кӑкӑрӗ ҫине хӗреслӗ тытса, лӑпкӑн кӗтме пуҫларӗ.

Айртон умолк и, по своей привычке скрестив руки на груди, спокойно ожидал.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Паганель яланхи пекех ӳстерсе калаҫать.

— Паганель, по обыкновению, преувеличивает.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Апла пулин те вӑл, яланхи пекех тӳрӗ кӑмӑлпа тата питӗ тӗплӗн, хӑйне панӑ ӗҫе вӗҫне ҫитерчӗ.

Несмотря на это, он с обычной тщательностью и добросовестностью выполнил свои обязанности повара.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Артём хӑйӗн шӑлнӗнчен ҫырусем сайра илкелет, анчах хула Советӗнче, хӑй сӗтелӗ ҫинче кӗтеслӗ саспаллисемпе ҫырнӑ кӑвак конверт выртнине курсассӑнах, хӑйӗн яланхи лӑпкӑлӑхне ҫухатать, ҫыру страницисене темиҫе хут вула-вула тухать.

Редко получал Артем от брата письма, но в дни, когда заставал на своем столе в горсовете серый конверт со знакомым угловатым почерком, терял обычное спокойствие перечитывая его страницы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Залра, яланхи пек, кӗрлени те калаҫни те ҫук.

Не было в зале обычного шума, разговоров.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех