Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗркуҫҫийӗ (тĕпĕ: чӗркуҫҫи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗрачасем ун чӗркуҫҫийӗ ҫине чечексем епле тӑкӑннине пӑхса тӑраҫҫӗ.
Девочки внимательно смотрят, как падают на ее колени лепестки.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Оксана чӗркуҫҫийӗ ҫинчи юбкине тӳрлетрӗ, аллисем ҫине пӑхса илчӗ.
— Она расправила на коленях юбку, поглядела на свои руки.

32 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗрре вӑл, Жоркӑна чӗркуҫҫийӗ ҫине лартса, унпа шӳт турӗ.
Он один раз взял на колени Жорку и стал с ним шутить.

Одинцов дневникӗ // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Епле вӑл «никам та, ниҫта та» пултӑр? — ыйтрӗ Степан Ильич кулкаласа, унтан сасартӑк пуканне шутарчӗ, аллисене чӗркуҫҫийӗ ҫине хурса, пукан ҫине ларчӗ.
— Как это — никто никуда? — насмешливо переспросил Степан Ильич и, вдруг с шумом подвинув табуретку, сел, сложив на коленях руки.

30 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫырмара шӑп, ачасем сывлани тата Игнат чӗркуҫҫийӗ ҫинче выртакан хут чӑштӑртатни ҫеҫ илтӗнет.
В овражке была тишина, слышались только прерывистое дыхание и легкий шелест бумаги, лежавшей на колене Игната.

Вӑл хӗвӗнчен хаҫат хучӗпе чӗркенӗ листок туртса кӑларса ӑна чӗркуҫҫийӗ ҫине сарса хучӗ.
Он осторожно достал из-за пазухи завернутый в газетную бумагу листок и расправил его на коленке.

Ашшӗ ӑна ним чӗнмесӗр чӗркуҫҫийӗ ҫинчен антарчӗ те тутине шӑлса илчӗ:
Отец молча снял его с колен, вытер губы:

18 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Жорка, ашшӗ чӗркуҫҫийӗ ҫине улӑхса ларса, хыттӑн пӑшӑлтатса ыйтрӗ:
Жорка влез к отцу на колени и громким шепотом спросил:

Лав ҫинче хура тутӑр ҫыхнӑ хӗрарӑм ларать, ун чӗркуҫҫийӗ ҫинче пӗчӗк ача ҫывӑрать, ун хыҫӗнче тата виҫӗ ача ҫыхӑсенчен тытса ларса пыраҫҫӗ.
На телеге сидела женщина, повязанная темным платком; на коленях у нее спал ребенок; сзади сидело еще трое, держась за узлы.

17 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Саша тачка ӳт-пӳллӗ пӗчӗк ачана чӗркуҫҫийӗ ҫине лартнӑ та, ӑна пуҫӗнчен шӑлса, хӑлхинчен текех пӑшӑлтатать:
Саша, посадив на колени толстого хлопчика, гладил его по голове и шептал ему на ухо, пытаясь говорить по-украински:

3 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Амӑшӗн чӗркуҫҫийӗ ҫинче тӗлӗрме пуҫланӑ Жорка сасартӑк кӑшкӑрса ячӗ:
Жорка, задремавший было на коленях матери, вдруг вскочил:

Вӑл пӗр ҫыхӑ типӗ курӑка чӗркуҫҫийӗ ҫине хучӗ те сирень тӗслӗ, шанса пӗркеленнӗ чечеке асӑрхануллӑн уйӑрса илчӗ.
Он положил на колени пучок сухой травы и осторожно отделил сморщенный сиреневый цветок.

2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳртре уткаланӑ май, лӑнчӑ ҫыхнӑ пиҫиххийӗн тӗсӗ кайнӑ ярапи сылтӑм чӗркуҫҫийӗ ҫине ҫапӑна-ҫапӑна сулкаланать.
Конец слабо завязанного выцветшего пестрого пояса свисал ниже колен и при каждом шаге ударял старика по колену.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйне мухтанине итлемесӗрех, старик чӗркуҫҫийӗ ҫинчен ӳкнӗ ҫӗлӗкне шырама тытӑнчӗ.
Старик, не слушая похвалу, разыскивал скатившуюся с колен шапку.

17. Сехет чеелӗхӗ // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Лешӗ хӑй пытарнӑ хут татӑкне туртса кӑларса ӑна чӳрече ани ҫине хучӗ, унтан пиччӗшӗн чӗркуҫҫийӗ ҫине хӑпарса ларса темле чалӑш-чӗлӗш япаласем ӳкерме тытӑнчӗ.
Та вытащила спрятанный клочок бумаги, положила его на подоконник и, забравшись на колени к брату, начала усердно рисовать какие-то каракули.

2. Миша Алексеев // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Унӑн чӗркуҫҫийӗ карниз ҫийӗн шуса кайрӗ, вӑл вара чул катӑкӗнчен ҫакӑннӑ икӗ алли ҫинче аран-аран кӑна тытӑнса юлчӗ; ун айӗнче — хӗрӗх фут тарӑнӑш шӑтӑк.
Его колено скользило по наклонному карнизу, руками он судорожно цеплялся за обломки решетки, с трудом удерживаясь на весу, а под ним зияла пропасть в сорок футов глубиной.

X. Радуб // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫӑра вӗтлӗхре, йывӑҫ тымарӗсене кӑмрӑк тума ҫунтармалли пӗчӗк шӑтӑксенчен пӗрин хӗрринче, ҫӗре ҫитиех усӑнса аннӑ туратсен айӗнче, ҫулҫӑсенчен тунӑ пӗчӗк пӳлӗмре (унӑн пӗр айкки уҫӑ), хӗрарӑм пӗр ачине кӑкӑр ӗмӗртсе ларать; икӗ ачи, шурӑ ҫӳҫлӗ пуҫӗсене унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫине хурса, тутлӑн ҫывӑраҫҫӗ.
В самой гуще кустарника на краю круглой ямы, где лесорубы, как в печи, пережигают на уголь старые корневища, в просвете расступившихся ветвей, словно в зеленой горнице, полускрытой, как альков, завесою листвы, сидела на мху женщина; к ее обнаженной груди припал младенец, а на коленях у нее покоились две белокурые головки спящих детей постарше.

Пӗрремӗш кӗнеке // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Татюк сиксе тӑчӗ, унӑн чӗркуҫҫийӗ ҫинчен кӑранташ хумалли чӑмӑр ещӗк урайне ӳкрӗ.
Татка вскочила, с колен ее покатился на пол круглый пенал.

21 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ҫамрӑк пианист, пуҫласа яма хатӗрленсе, постамент ҫывӑхӗнче хӑрах чӗркуҫҫийӗ ҫинче тӑрать; ӑна пӗр-пӗр чӑрсӑрланса кайнӑ фотограф е кинооператор ҫапла тӑма хушнӑ пулас.
Молодой баянист, стоя на одном колене у самого постамента (очевидно, по требованию какого-то разбушевавшегося фотографа или кинооператора), готов бы начать.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Ирхине, Воропаев аяла Лена пӳлӗмне, чей ӗҫме анса ӗлкӗрнӗччӗ кӑна, — вӑл яланхи пекех протезсӑр ларатчӗ, Танечка ун чӗркуҫҫийӗ ҫинче сиккелетчӗ, — шпор сасси илтӗнсе кайрӗ те, тулти алӑка шаккани илтӗнсенех пӳлӗме Романенко илемлӗн кӗрсе тӑчӗ.
А наутро, едва он успел сойти вниз к чаю, в комнату Лены, и, как всегда, сидел еще без протеза, а Танечка прыгала на его колене, раздался звон шпор, и, слегка стукнув в наружную дверь, красиво вошел Романенко.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика