Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пусса (тĕпĕ: пус) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн аллинче Паганель ҫырса Гленарван алӑ пусса янӑ ҫыру пур.

В руках держал письмо, написанное Паганелем и подписанное Гленарваном.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Урисемпе пӗр тӗмеске хыпашласа тупсан, малтан вӑл унӑн ҫирӗплӗхне урипе пусса тӗрӗслесе пӑхать, вара тин Элена ҫавӑн ҫине пусма хушать.

Нащупав ногой кочку, он сначала испытывал её прочность, а потом указывал на неё Элен.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсене нумай парнесемпе илӗртнӗ, вара ҫав ҫулпуҫӗсем Англи королеви Виктори патне ҫырнӑ ҫырӑва алӑ пусса янӑ, унта вӗсем ҫак утравсене «аслӑ ҫынсен пӗркенчӗкӗ» айне илме ыйтнӑ.

Соблазнённые щедрыми подарками, эти вожди подписали письмо к английской королеве Виктории, в котором просили взять «под высокое покровительство» эти острова.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем именчӗклӗн, урисене ҫеҫ улӑштара-улӑштара пусса тӑраҫҫӗ.

Они стояли смущенные, переминаясь с ноги на ногу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Хӑйӗн йӗрне пӑтратас тесе, вӑл ури ҫине урине пусса ӑнланмалла мар ункӑсем туса пынӑ.

Он ставил ногу в ногу и запутывал свой след замысловатыми петлями.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Батальон командирӗ утланнӑ ула кӗсре урине хитрен пусса пырать, хӑйӗн ҫинҫе мӑйне пӗкӗ пек авса чӗлпӗрпе вылять.

Пегая кобыла под командиром батальона красиво ставит ногу, балует поводом, изгибая дугой тонкую шею.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл ӑшӑ, ҫемҫе кӑҫатӑ тӑхӑннӑ урисене качӑртатакан юр ҫине ҫирӗппӗн ярса пусса, хӑйӗн ҫулӗпе малалла утрӗ.

И он продолжает свой путь, твердо ставя ноги в теплых и мягких валенках на скрипучий снег.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Улӑп шлемӗ тӑхӑннӑ патвар кӗлетке ҫурлапа мӑлатук ӳкернӗ юпа патӗнчен уйрӑлса каять; урисене йывӑр яра-яра пусса, хӑйӗн участки тӑрӑх утать.

От столба с серпом и молотом отделяется огромная фигура в богатырском шлеме; тяжело переступая, движется в обход своего участка.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел швабра тытнӑ та унпала мазутла тата ҫупа вараланса пӗтнӗ урайне мӗнпур вӑйӗпе пусса ҫӑвать.

Павел ожесточенно тер огромной шваброй залитый мазутом и жиром цементный пол.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Кунта акӑ, шӑп ларакан хулара, урамсем тӑрӑх ҫӳресе, Павела темӗн пусса тӑнӑн туйӑнать.

Здесь же, в тихом городке, бродя по улицам, Павел ощущал какую-то подавленность.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Эпӗ лаццарони пулсан, эсӗ пусса пӑрахайман буржуй, — терӗ вӑл ӑна, унтан Тоня ҫине пӑхрӗ те: — Кӗреҫе тытӑр та ӗрете тӑрӑр, Туманова юлташ. Ҫак самӑртнӑ буйволран пример ан илӗр. Каҫарӑр, сирӗн тӗлӗшпе вӑл кам пулнине пӗлместӗп, — терӗ.

— Если я лаццарони, то ты просто недорезанный буржуй, — глухо ответил он ему и, переведя взгляд на Тоню, сухо отчеканил: — Берите лопату, товарищ Туманова, и становитесь в ряд. Не берите пример с этого откормленного буйвола. Прошу прощения, не знаю, кем он вам приходится.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Дрезина пусми ҫине урине пусса, Жухрай парнеленӗ револьвера ҫакса ҫӳремелли разрешени ҫырма тытӑнчӗ.

Поставив ногу на подножку дрезины, Жухрай писал разрешение на подаренный револьвер.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Токарева, хӑйӗн юлташӗсемпе пӗр тан пыма, тӑтӑшах лӗпӗс-лӗпӗс чупса илме тивет; вӑрӑм Аким Федорпа пӗртан пусса пырать.

Токареву то и дело приходилось бежать за своими спутниками: высокий Аким шел в ногу с Федором.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл упа пек тайкаланса, урисене саркаласа пусса пырать, вӑл халӗ те миноносецӑн чӳхенекен палуби ҫинче пынӑ пекех туйӑнать.

Шаг у него медвежий, вперевалку — все еще не отвык, ставит ноги циркулем, словно под ним еще качающаяся палуба миноносца.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Акӑ, куратӑр… — терӗ Жухрай, сарса хунӑ картӑ ҫине пӳрнипе пусса кӑтартса.

— Вот видите… — надавил пальцем развернутую карту Жухрай.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Картлашка тӑрӑх хӑвӑрт пусса анакан ура сасси хуллен шӑпланчӗ.

Простучали на лестнице быстрые шаги.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Тасал кунтан, унсӑрӑн халех пичет пусса яратӑп!

Смывайся отсюда, пока я тебе компостер не поставил.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Капитан Грант ури ӗмӗрне пусса курайман ҫак континент ҫинче ӑна шырама тухнӑ ҫынсене вилӗм хӑратать.

Этот континент, куда он никогда не ступал ногой, грозил стать местом гибели тех, кто посвятил себя его поискам.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван ыратнипе пит-куҫне пӗркелесе, аран-аран алӑ пусса хучӗ.

Гленарван, морщась от боли, кое-как подписался.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем ҫине ӗмӗрне те этем ури пусса курман-ха.

Это были девственные области, куда почти не ступал человек.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех