Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшланӑ (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ те, эпӗ те — пурсӑмӑр та тӗрлӗ шухӑшланӑ.

— И я и ты — все мы по-разному думали…

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сахал мар йывӑр шухӑш шухӑшланӑ ҫак ҫул ҫинче…

Много тяжелых думок было передумано по этой дороге…

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шухӑшланӑ эпӗ сан ҫинчен…

— Думал я об тебе…

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ӗлӗк, ман ҫамрӑк пурнӑҫа тусан ҫине пӑрахса таптанӑ чух, мӗн шухӑшланӑ эсӗ?

— Об чем раньше думал, когда жизнь мою молодую в прах затолочил?

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Малтан мӗн шухӑшланӑ эсӗ, савнӑ тусӑм Степа? — куҫҫулӗсене хаваслӑн ҫутӑлтарса чӗтрекен сасӑпа калаҫма пуҫларӗ те Аксинья, кӑмака сакки патӗнчен уйрӑлса, сӗтел патнелле тӳррӗн утса пычӗ.

— Об чем же ты раньше думал, милый друг Степа? — с веселыми слезами, с дрожью заговорила Аксинья и оторвалась от лежанки, в упор подошла к столу.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ шухӑшланӑ ун ҫинчен…

— Я думала об этом…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Большевиксене йӗрлесе кайнӑ ывӑлӗсем ҫинчен шухӑшланӑ май, вӗсем пӗр вӑхӑт шӑпӑрт пычӗҫ.

На минуту умолкли, думая о сыновьях, ушедших куда-то вслед большевикам.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шухӑшланӑ салтаксем.

Подумали солдаты.

«Асап тӳсме ирӗк парсамӑр...» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Салтаксем сӑрт хӗрринче юлнӑ, вӗсем те шухӑшланӑ.

А солдаты остались над пропастью и тоже решают.

«Асап тӳсме ирӗк парсамӑр...» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Кунта Суворов час-часах ҫӳренӗ, чӗнмесӗр тӑнӑ, тем ҫинчен шухӑшланӑ.

Часто приходил сюда Суворов, молча стоял и о чем-то думал.

Суворов хӗрӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

«Вӑт ку салтак! — шутланӑ калех. — Ну, виҫҫӗмӗш хутӗнче, — шухӑшланӑ фельдмаршал, — хамӑнне тӑватӑпах: салтака чике тӑршшӗ лартатӑп».

«Вот так солдат! — снова подумал. Ну, уж на третий раз, — решил фельдмаршал, — я своего добьюсь: поставлю в тупик солдата».

Чӑн-чӑн салтак // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Халӗ вӑл, кун-ҫулӗ татӑласси ҫинчен шухӑшланӑ чух, ӗлӗкхи пек, ҫурӑм тӑрӑх уҫӑмсӑр ҫӳҫенӳ хумӗ сӑрӑлтатса чупнине, чуна йывӑр хуйхӑ кӑшласа тӑнине нимӗн чухлӗ те туймарӗ.

Он не ощущал, как бывало, невнятной дрожи вдоль позвоночного столба, сосущей тоски при мысли о том, что у него отнимут жизнь.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пурӑнса ирттернӗ пурнӑҫӗ ҫинчен шухӑшланӑ май, вӑл хӑйӗн амӑшне аса илчӗ, чӗрине темле вӗри япала пӗҫертсе кайрӗ.

Тасуя прожитое, он мельком вспомнил о матери и, пронизанный горячим уколом, с усилием отогнал мысль о ней.

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпӗ шухӑшланӑ тӑрӑх сирӗн наступлени тума ним те ҫух, ун пек чух, паллах, кӗтни кӑна аван.

Наступать-то вам, думается, не с чем, — тогда, конечно, лучше ждать.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Мӗнле пулӑттӑм-ши эпӗ, — шухӑшланӑ вӑл, — пурте урӑхла пулсан, мана урӑх ҫул пӳрнӗ пулсан?..»

«Что сталось бы со мной, — думал он, — если бы все было иначе, если бы выпала мне другая дорога?..»

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Федор Лукич шыв ҫине пӑхса ларса, малалла шухӑшланӑ:

Федор Лукич смотрел на речонку и думал:

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

«Лару та яланхи пекех иртрӗ пулас, — шухӑшланӑ Федор Лукич.

«Кажется, и заседание было обычным, — думал Хохлаков.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей халӗ те генерал ҫинчен шухӑшланӑ, унӑн кӑмӑллӑ, кӑшт кӑна кулакан сӑнне курса тӑнӑ, хӑй ӑшӗнче унпа калаҫнӑ.

Сергей и сейчас думал о генерале, видел его добродушное, слегка улыбающееся лицо и про себя разговорил с ним.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Час-часах фронтра та, халӗ районта та, пысӑк решени йышӑнмалла чухне, анчах мӗнле тумаллине ҫирӗп пӗлеймен чухне, вӑл ялан хӑйсен дивизи генералӗ, Сергей питӗ хисеплекен ҫын, ҫакна мӗнле тӑвӗччӗ-ши, тесе шухӑшланӑ.

Часто, как это бывало и на фронте, и сейчас в районе, когда нужно было принимать важное решение, но не был уверен, как это сделать, он всегда задумывался о том, как бы на его месте эту проблему решил генерал дивизии, очень уважаемый Сергеем человек.

XXXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗрре Сергей питӗ нумая тӑсӑлакан ларусене юратманни ҫинчен каларӗ, — унтанпа Ирина ларусене ялан кӗскен ирттермелле тесе шухӑшланӑ.

Сергей пожаловался ей, что не любит сидеть на слишком затянувшихся заседаниях, — и Ирина уже считала, что нужно проводить заседания короткие…

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех