Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тупа сăмах пирĕн базăра пур.
тупа (тĕпĕ: тупа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аллисем — во! — Авдеич хӑйӗн вӑрӑм аллисене хӑлаҫласа кӑтартрӗ, — пуҫӗ, — тупа туршӑн та суймастӑп — така хуранӗ пысӑкӑш.

— Ручина — во, — Авдеич развел граблястые руки, — голова — ей-богу, не брешу — с польско́й котел.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Батя, эсир пӗчӗк ачапа пӗрех ҫав, тупа турӑшӑн та!

— Батя, вы — чисто дитё, истинный бог!

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Пыратӑп, тупа та туршӑн та пыратӑп!

— Приду, ей-богу, приду!

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тупа та туршӑн та усал шухӑшпа мар!..

Ей-богу, без умысла!..

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ир мар, тупа та турӑшӑн ир мар! — ӳкӗтлет ӑна Пантелей Прокофьевич.

— Не рано, истинный бог, не рано! — уговаривал его Пантелей Прокофьевич.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӳкерчӗклӗ хӑмана чиркӳве илсе пырса стена ӑшне майлаштарса кӗртсе лартнӑ, ҫавӑнтанпа вара шуйттан тимӗрҫе тавӑрма пулса тупа тунӑ.

Доска внесена в церковь и вделана в стену притвора, и с той поры черт поклялся мстить кузнецу.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Пирӗн ҫар ҫирӗплӗхӗнчен сехӗрленсе ӳкнӗ тӗшмӗшле гитлеровецсем ҫак салтак хӑйӗн хӑватлӑ танкӗ ҫинче мӗнле тӗлӗнмелле ӗҫсем туни ҫинчен хӑраса каласа кӑтартрӗҫ тата унӑн чӗрине нимле пульӑпа та витерме ҫукки ҫинчен тупа туса ӗнентерчӗҫ.

Тамошние гитлеровцы, испуганные твердостью нашей армии, с ужасом рассказывали, как этот солдат делал чудеса на своем сильном танке, и клялись в том, что никакие пули не могли попасть в его сердце.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Батальонти коммунистсем пӗрле тупа тунипе тата Мускав шӑпишӗн ҫав тери шикленнипе чӗрине хускатнӑ Матвей Юргин пуху хыҫҫӑнах хӑй ротинчи пур взводсенче те пулса вӗсем ҫапӑҫӑва мӗнле хатӗрленнине, малти ретре сыхлакансен отрячӗ мӗнле тӑнине тӗрӗслерӗ, салтаксемпе нумайӑшӗпе калаҫрӗ, вӗсене вӑрҫӑ пуҫланнӑранпа та тӳссе ирттерме тӗл килмен сехет килсе ҫитни ҫинчен пӗтӗм чӗререн туйтарса илтересшӗн тӑрӑшрӗ.

Сразу же после собрания, с чувством необычайной тревоги за судьбу Москвы, Матвей Юргин побывал во всех взводах своей роты, проверил их готовность к бою, проверил, как несет службу боевое охранение, поговорил со многими солдатами, стараясь, чтобы и они всей душой почувствовали приближение часа, какого еще не приходилось им пережить на войне.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӗсем Верховнӑй-Главнокомандующи приказне, тӑшмана Волоколамски шоссерен малалла ирттерсе ямасӑр чарса тӑмалла тенине, чыслӑн пурнӑҫа кӗртме тупа турӗҫ.

Они торжественно поклялись выполнить приказ Верховного Главнокомандующего, остановить врага, не пропустить дальше Волоколамского шоссе.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫак пуху батальонти коммунистсем пӗрле пухӑнса тупа туни пулчӗ.

Это собрание получилось общей клятвой всех собравшихся вместе коммунистов батальона.

XVII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Бородин хуллен, кашни сӑмахах уйӑрса илмелле уҫӑмлӑн каларӗ, тӑван ҫӗршыва тата Сталина тупа тунӑ сӑмаха хӑйӗн гвардеецӗсене кӑна мар, вӑрман шавне те хӑй хыҫҫӑн калаттарасшӑн пулнӑ пек туйӑнса тӑчӗ.

Бородин говорил тихо, четко, выделяя каждое слово, и казалось, что клятва Родине и Сталину должна была быть слышна не только за гвардейцам, но и лесу, шумящему за ним.

IX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Лозневой вара, тата темиҫе кунтан ҫак йывӑр задание тума пулса, тупа тӑвать…

Лозневой клялся, что еще несколько дней, и он выполнит трудное задание…

V // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Сасартӑк Сталин васкавлӑн тӑчӗ: вӑл Ленин тупӑкӗ умӗнче тупа тунине, унтан унӑн мавзолейне юлашки хут кайнине аса илчӗ.

Вдруг Сталин торопливо встал: вспомнил, как он клялся перед гробом Ленина, а потом в последний раз пошел в мавзолей.

XXI // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ленӑпа тӗл пулнинчен нимех те кӗтмелли пулман, анчах Юргина та нимле тупа туса панӑ сӑмах та кирлӗ мар; уншӑн ҫак ӑнсӑртран пулса иртнӗ тӗлпулусем те ҫителӗклӗ пулнӑ.

Встречи с Леной ничего еще не обещали, но Юргину и не надо было никаких обещаний; ему достаточно было того, что они произошли, хотя и случайно.

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Ҫук, чун-чӗререн тупа туса калатӑп: пӗлместӗп!

Нет, клянусь совестью, не знаю!

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Аниканов ыйтнӑ, тархасланӑ тата тупа тунӑ: «Амантас пулсан — хамах шуса тухатӑп. Вӗлерес пулсан — пӑрахӑр та хӑварӑр. Нимӗҫ мана — вилӗскере — мӗн шуйттанӗ тума пултартӑр!»

Аниканов упрашивал и клялся, что, если его ранят, он сам доползет, а убьют: «Черт с вами, бросайте меня, что мне немец, мертвому-то, сделает!»

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Тупа тӑватӑп!

Клянусь!

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Тупа та туршӑн, ку пирӗн!

— Это наш, честное слово!

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Илья Стегачева нихҫан та юратман тата юратмастӑп, тесе Татьяна тупа тунӑ пулсан та, вӑл ӑна ӗненнӗ пулин те, кӳренӳллӗ те кӑштах ҫилленчӗклӗ туйӑм ҫухалмарӗ.

И хотя Татьяна клялась ему, что Илью Стегачева никогда не любила и не любит, хотя он ей и верил, а горькое, немного даже злое чувство не исчезало.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Артамашов ӳкӗте кӗртме тытӑнчӗ, куҫсем унӑн ырӑ куҫсемех тесе турӑ ячӗпе тупа туса каларӗ.

Артамашов стал уговаривать, божился и говорил, что глаза у него добрые.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех