Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрӗнчӗк сăмах пирĕн базăра пур.
йӗрӗнчӗк (тĕпĕ: йӗрӗнчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сивӗ, таса мар, йӗрӗнчӗк.

Холодно, грязно, погано.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Унӑн ашшӗ, йӗрӗнчӗк старик, шӑлсӑр аскӑнҫӑ, хӑҫан та пулин ҫывӑх пулнӑ-и уншӑн?

Разве был ей близким когда-либо этот отвратительный старик, беззубый развратник.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫакӑн пек йӗрӗнчӗк сӑн-сӑпатлӑ ҫын офицер погонӗсем илме тивӗҫлӗ те мар.

Такая хамская морда не достойна офицерских погон.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Акӑ ӗнтӗ, ҫак сехетсене манпа ирттерес вырӑнне, эсӗ йӗрӗнчӗк иезуита чӗнетӗн.

— И вот вместо того, чтобы провести со мной эти часы, ты зовешь противного иезуита.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Ытлашшипех аппалантӑмӑр эпир йӗрӗнчӗк металпа.

— Довольно мы занимались презренным металлом…

XXXVII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тӗрӗссипе каласан, кунтан ытла йӗрӗнчӗк картина шухӑшласа кӑларма та йывӑр ӗнтӗ.

Отвратительнее картины нельзя было себе представить.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Вӑл ӗмӗрте пӗрре пӗрре ҫеҫ килет, ӑна пӗлсе пурӑнса ирттермелле, — нимӗн тӗлсӗр иртнӗ ҫулсемшӗн чӗрене ыраттарса ӳкӗнмелле ан пултӑр, иртнӗ кунсенчи йӗрӗнчӗк те вак ӗҫсем сана намӑслантарса ан ҫунтарччӑр, вилес умӗн санӑн: пӗтӗм пурӑнӑҫупа пӗтӗм вӑйна тӗнчери чи ырӑ ӗҫе — этемлӗхе ирӗке кӑларассишӗн кӗрешес ӗҫе патӑм — тесе калама тивӗҫ пултӑр.

Она дается ему один раз, и прожить ее надо так, чтобы не было мучительно больно за бесцельно прожитые годы, чтобы не жег позор за подленькое и мелочное прошлое и чтобы, умирая, смог сказать: вся жизнь и все силы были отданы самому прекрасному в мире — борьбе за освобождение человечества.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Губкомол секретарӗ Аким тата учёт пайӗн пуҫлӑхӗ йӗрӗнчӗк Туфта пычӗҫ.

Пришел секретарь губкомола Аким, противный завучетом Туфта.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Ан чӗн, йӗрӗнчӗк.

— Молчи, стерва!

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унтан Голуб хӗҫ аврине чӑмӑртаса тытрӗ, тепӗр аллипе кӗсъинчи наганне хыпаласа: — Ма хӗнетӗн эсӗ ман ҫынсене, йӗрӗнчӗк? — тесе кӑшкӑрса пӑрахрӗ.

Крепко зажав в руке рукоять сабли и другой нащупывая в кармане наган, Голуб гаркнул: — Как ты смеешь бить моих людей, подлец?

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ҫитет ӑна тӗрлӗ йӗрӗнчӗк ҫынсен умӗнче пилӗкне авма, анчах эсӗ асту, Павка, ҫын пек пулма тӑрӑш.

Хватит ей горб гнуть перед всякой сволочью, но ты смотри, Павка, будь человеком.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

— Куртӑн-и? — терӗ Владик, ҫав хӑй палламан ача еннелле ҫаврӑнса, хӑй кӳреннипе йӗрӗнчӗк сасӑпа.

— Видал? — поворачиваясь к парню, презрительно сказал оскорблённый Владик.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

«…Михаил Квакинпа йӗрӗнчӗк Фигурӑна ыран ирех эпир янӑ ҫынсем кӑтартнӑ тӗле тухма хушатпӑр, хӑвӑрпа пӗрле ирсӗр шайккӑра тӑракан ҫынсен спискине те илсе пынӑ пултӑр.

«…приказываем: не позже чем завтра утром Михаилу Квакину и гнусноподобной личности Фигуре явиться на место, которое им гонцами будет указано, имея на руках список всех членов вашей позорной шайки.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Хӑш чухне ялти ашкӑнчӑк ачасем пӑвана тытса, унӑн хӳрине улӑм пӗрчи тиреҫҫӗ те, ҫав пысӑк та вӑйлӑ шӑнана вӗҫтерсе яраҫҫӗ — пӑхса тӑма йӗрӗнчӗк!

Бывает, деревенские озорные мальчишки поймают слепня, воткнут соломинку и пустят эту крупную сильную муху лететь с таким длинным хвостом, — гадость ужасная!

Ҫӑмӑлттай // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 57–61 с.

Вӗсем тӗл пулнине эпӗ курман, анчах сӗтел хушшинче аннеҫӗм аттене ҫапла каласа пачӗ: ҫак Засекина княгиня ӑна питӗ йӗркесӗр хӗрарӑм пек туйӑнать, вӑл ӑна хӑйӗн хутне кӗрсе Сергей княҫпа калаҫса пӑхма ыйтса йӑлӑхтарса ҫитернӗ, унӑн хирӗҫӳллӗ сутлашмалли ӗҫсем туллиех иккен — йӑлт укҫа пирки тавлашмалли йӗрӗнчӗк ӗҫсем — тата вӑл княгиня питӗ сутлашма юратакан, кутӑн ҫын пулмалла.

Я не присутствовал при их свидании, но за столом матушка рассказывала отцу, что эта княгиня Засекина ей кажется une femme tr's vulgaire, что она очень ей надоела своими просьбами ходатайствовать за нее у князя Сергия, что у ней все какие-то тяжбы и дела — des vilaines affaires d’argent — и что она должна быть великая кляузница.

V // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Гоголь хӑй аса илнӗ тӑрӑх, ку типсене сӑнласа кӑтартнӑ пирки Пушкин ҫапла каланӑ пулнӑ: «пурнӑҫри йӗрӗнчӗк япалана ҫакӑн пек ӳкерсе кӑтартакан, айван ҫыннӑн айванлӑхне ҫакӑн пек куҫа курӑнмалла кӑтартса паракан писатель пулмаллаччӗ-ха; кунта ахаль чухне куҫа курӑнман ӑҫти-ҫук япала та пурне те шултран курӑнать», тенӗ.

Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

«Ташла, йӗрӗнчӗк!» — илтет вӑл Фрол Кузьмич сассине.

«Пляши, стерва!» — слышит он голос Фрола Кузьмича.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нимӗҫрен-и, йӗрӗнчӗк йытӑран!»

Немца поганого!»

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫакна вӑл, йӗрӗнчӗк, ача-пӑчасемпе стариксемшӗн тӑвать пулас.

Это он, сволота, насчет детишек, стало быть, и стариков.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗр ирсӗр йӗрӗнчӗк тупӑннӑ теҫҫӗ, отряд ӑҫтине каласа кӑтартнӑ, теҫҫӗ.

Говорят, нашлась какая-то гадина — выдала.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех