Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аникей (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ериперех юрамасть-им, — терӗ Аникей сиввӗн.

— Могла бы и потише, — сурово заметил Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан ман мана! — терӗ Аникей.

— Не забывай меня! — попросил Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Никам та пачах пӗлмест-ҫке ун ҫинчен, — ӑнлантарчӗ Аникей.

— Так никто же ни сном ни духом не будет об этом ведать, — разъяснил Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эсӗ ан ҫилен мана, — терӗ Аникей, ӑна вӑйпах хӑйӗнпе юнашар лартса.

— Ты не серчай на меня, — насильно усаживая ее рядом, сказал Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кам кам та, Нюшкӑ тӗрлӗ «секретсемпе» «вӑрттӑнлӑхсене» тӗнчере пуринчен ытла юратнине Аникей питӗ лайӑх пӗлет.

Уж кто-кто, а он превосходно знал, что больше всего на свете она любила всякие «секреты» и «тайны».

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Нюшка кӳренчӗ, кравать ҫинчен анма тӑчӗ, анчах ӑна Аникей тытса чарчӗ.

Нюшка обиделась и стала слезать с кровати, но Аникей удержал ее.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Камшӑн мӗн, — терӗ те Аникей кӑшт чӗнмӗсӗр выртрӗ.

— Для кого как, — Аникей помедлил.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей, пӗр саманта хӑй чирли ҫинчен манса, ытла та хӗрсе кайрӗ.

— Аникей даже забыл на время, что он тяжело болен, распалялся без меры.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей каллех минтер ҫине выртрӗ.

Аникей снова прилег на подушку.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тен, пурӑнмалли те пӑртак ҫеҫ юлнӑ пуль те, ҫавӑнпа тӳсме ҫук, — хуравларӗ Аникей.

 — Потому и неймется, что, может, жить-то осталось пустяк какой, — ответил Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей Нюшкӑ ҫумнелле шуса аннӑҫемӗн ӑна ҫурӑмӗнчен ывӑҫ тупанӗпе ачашларӗ, унтан аллине унӑн чӗтренсе тӑракан тулли кӑкӑрӗ ҫине хучӗ, анчах Нюшкӑ ҫӳхе куҫ харшисене сӑмса кӑкӗ патнелле туртӑнтарчӗ те Аникей аллине, вӑл темскерле чӗрӗ мар япала пулнӑ пӗк, кӑкӑрӗ ҫинчен илсе пӑрахрӗ.

Он гладил Нюшку ладонью по спине, все ближе сползая к ней, потом опустил руку на ее полную дрожкую грудь, но Нюшка строго спела к переносью топкие брови, убрала руку, словно это была по рука, а что-то неживое.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей хуйхӑрнӑн ассан сывласа илчӗ.

Аникей сокрушенно вздохнул.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫаклат та авӑ алӑка, ӗҫӗ те пӗтрӗ, — хушрӗ Аникей.

— Накинь вон крючок на дверь, и дело с концом, — посоветовал Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ҫитӗ сана юла яма, — йӑл кулчӗ Аникей.

— Будет тебе притворяться-то, — улыбнулся Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аникей ҫиллессӗн сурчӗ.

Аникей в сердцах сплюнул.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Чее эсӗ цифрӑ хутаҫҫи! — кӑшкӑрчӗ Аникей, савӑннипе аллисене сӑтӑркаласа.

— Хитер, цифроед! — крикнул Аникей и даже потер от удовольствия руки.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Мӗн портфель пит хулӑнланса кайнӑ сан? — ыйтрӗ Аникей.

— Что это портфель у тебя брюхатый стал? — спросил Аникей.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Зябликова тутисене кӳренчӗклӗн чӑмӑртарӗ, чӗнмерӗ, Аникей вара ытлашширех каларӑм пулӗ, тесе шухӑшласа илчӗ.

Зябликова молчала, обиженно подясав губы, и Аникей решил, что он немного перестарался.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ӗлӗк кирлӗ мар теместӗнччӗ пулас, — терӗ Аникей ӳпкелесе, хӑй ҫавӑнтах хавхалантармалла хушса хучӗ:

— Раньше вроде не отказывалась, — заметил Аникей с укором и тут же приободрил:

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эх, пуҫа ҫиетӗр эсир манне, Аникей Ермолаевич! — терӗ Зябликова, хуллен ӗсӗклесе ярса, сӑмсине сӑмса тутрипе шӑлкаласа.

— Ох, погубите вы меня, Аникей Ермолаевич! — тихо всхлипнув, заговорила Зябликова, засморкалась в платок.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех