Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

санран (тĕпĕ: эсӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ акӑ мӗн ыйтатӑп санран, ывӑлӑм: ӗҫ ӑнӑҫлӑ пӗтсен, ҫынсем пӗр пӗринпе тӗл пулсан, — ман тӑпрам ҫине пыр та кала: атте, турӑмӑр! те.

Я прошу тебя, сын, если это случится, если сойдутся люди — приди ко мне на могилу и скажи: отец — сделано!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Санран уйрӑлнӑ хыҫҫӑн ӑҫта кӑна ҫитмерӗм, мӗн амакӗ кӑна курмарӑм…

Сколько после того исходил я земли, сколько всякой всячины видел…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

— Эп эсӗ ҫывӑратӑн пуль тесе… — терӗ вӑл именсе; унтан ман пата пычӗ те, кӗнекине аллинчех тытса, ҫумма ларса, тытӑнчӑклӑн калаҫма пуҫларӗ: — Эпӗ, пӗлетӗн-и, санран акӑ мӗн ыйтасшӑн…

— А я думал, ты спишь… — смутился он; потом подошел ко мне, держа книгу в руке, сел рядом и, запинаясь, заговорил: — Я, видишь ли, хочу тебя спросить вот про что…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫитменнине, эпӗ санран хама тем те пӗр каласа вӑрҫса ҫырма ыйтрӑм, эсӗ ҫавна ҫырман…

И опять же — я просил тебя ругать меня разными словами, а ты этого не написал…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Хӑтӑлас-тӑвас пулсан, санран тарса каять вӑл тесе, хӗрсем суйнӑ ҫеҫ сана, ку пӗртте тӗрӗс мар.

Тебе девицы говорили, что я убегу от тебя, если буду выключена; но это всё вздор и чистая неправда.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫапах та юрӗ ӗнтӗ, эпӗ санран ыррине ҫеҫ курнӑ: эсӗ маншӑн пӗртен пӗр ҫын пултӑн, эпӗ ҫавна нихҫан та манассӑм ҫук.

Но всё же ничего я от тебя, кроме хорошего, не видела: ты был один еще первый такой, и я про это не забуду.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Тархасшӑн ҫыру ҫыр-ха хӑвӑртрах; ман ҫав тери санран ҫыру илес килет.

Напиши мне, пожалуйста, поскорее; очень мне хочется получить от тебя письмецо.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ку йӑла лешсене кӳрентернӗ, ҫавӑнпа та вӗсем ӑна; «Эсӗ туртӑнтарман уххӑн ҫивчӗлетмен сӑнни-ха, пире сан пеккисем пинӗ-пинӗпе тата санран икӗ хут аслисем те ҫавӑн чухлӗнех хисеплесе, пӑхӑнса тӑраҫҫӗ», тенӗ.

Это оскорбило их, и они, назвав его неоперенной стрелой с неотточенным наконечником, сказали ему, что их чтут, им повинуются тысячи таких, как он, и тысячи вдвое старше его.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Хӑраҫҫӗ санран пирӗн хӗрсем.

Боятся тебя наши девушки…

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Санран ыйтмастӑп.

Не тебя спрашиваю!

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Санран ытлараххисене те курнӑ.

Да еще и не таких, как ты.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Санран пӗр пилӗк виҫе сӗлӗ илме пулмӗ-ши, ачамкка?

— Не могу ли я, голубчик, купить у вас четвертей пять овса?

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Санран ыйтатӑп-ҫке: аякку ыратать-и?

Я тебя спрашиваю: болит бок?

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

Хӗрсемпе ачасем ҫывӑха килме хӑраҫҫӗ, пур чӗрчун та пӑрӑнать санран.

Девки и ребята близко подходить боятся, всякая тварь тебя сторонится.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Ӑшӑ кӑмӑллӑ мар, нихӑҫан та йӑл-л кулнине курма ҫук сана, ырӑ сӑмах каланине илтеймен санран, ҫынна хӗрхенме пӗлместӗн эс, тискер кайӑк пек…

Неприветливый, никогда не улыбнешься, доброго слова не скажешь, немилостивый, словно зверь какой…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Пӗлетӗн-и, Саня, эпир ӑна санран хамӑрах илӗпӗр.

А знаешь что, Саня: давай мы его у тебя купим.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя Черкашин санран та ытларах нуша курнӑ, пурпӗрех шкула пӑрахмасть.

Федя Черкашин побольше твоего горя хлебнул, а школу не забывает.

33-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫырла тунисем — ав лере вӗсем, — кӑтартрӗ Петька, — эпӗ санран лайӑхрах пӗлетӗп ӗнтӗ.

— Так грядки-то с ягодами вон где, — показал Петька, — я-то лучше тебя знаю.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Чӑнах та-ҫке, эрех шӑрши кӗрет санран, перет анчах! — терӗ Штольц.

— А ведь в самом деле пахнет, так и несет! — сказал Штольц.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Акӑ сана йӑлӑхтармӑш этем, санран пытанма май ҫук пулсан!

Вот тебе — несносный человек, если от тебя нельзя спрятаться!

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех