Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ксюша хӑйӗн пӗтӗм ӑшчиккинчи туйӑмӗсене чӳхентерсе тӑкасран хӑранӑ пек, васкамасӑр утнӑ.

Ксюша шла не торопясь, сдерживая себя, словно боялась расплескать то, что переполняло все ее существо.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӑртлама ҫитсен, вӑл, Мажарова тӳсӗмсӗррӗн кӗтсе, чарӑнса тӑнӑ, Мажаров хӑпарсан, хӑвӑрттӑн та ҫӑмӑллӑн ӑна хирӗҫ утнӑ.

На взгорье она остановилась, нетерпеливо поджидая Мажарова, и, когда он поднялся, шагнула к нему навстречу, стремительно и легко.

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ вӗсем, пӗчӗк ачасем пек алла-аллӑн тытӑнса, темшӗн питӗ савӑнса, район хулин хӗррипе утнӑ

И вот они уже шагали окраиной районного городка, держась за руки, как маленькие, и неизвестно чему радуясь…

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ман юратнӑ вальс! — тенӗ те Лиза хӑех зал урлӑ каҫакан каччӑ патнелле утнӑ.

— Мой любимый вальс! — проговорила Лиза и сама двинулась навстречу пересекавшему наискосок зад партнеру.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫара пуҫ та пальтоне йӳле янӑскер, вӑл ҫурхи ӑшӑ кунпа, тӗпсӗр кӑвак пӗлӗт ӳпӗннӗ ҫул ҫинчи кӳлленчӗксемпе, ҫул хӗрринчи тӗмӗсем ҫинче кайӑксем чӗвӗлтетнипе савӑнса, ҫурма сасӑпа юрлакаласа утнӑ.

Шла и напевала что-то вполголоса, простоволосая, в пальто нараспашку, беспричинно радуясь наступившему теплу, весенним лужицам на дороге с бездонной синевой опрокинутого неба, птичьему пересвисту в придорожных кустах.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Эпӗ санпа килӗшетӗп, нумай ӗҫсем хамӑр тӑвас тенӗ пек пулса пымаҫҫӗ-ха пирӗн, — терӗ вӑл, утнӑ май пуҫне сулласа.

— Да, я согласен с тобой, многое еще идет у нас не так, как бы нам хотелось, — покачивая в такт шагам головою, говорил он.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коридорта утнӑ чухне те темскер ҫиллессӗн калаҫса пычӗ, анчах сӑмаххисене уйӑрма пулмарӗ.

Уже шагая по коридору, что-то сердито и громко выговаривала, но слов нельзя было разобрать.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кабинетран тухса, машинӑ патнелле утнӑ чухне те ӑна ҫынсем тытса чарни пулкаланӑ, вара вӑл хӑйӗн кабинетне каялла кӗнӗ, ҫынсене ӑнлантарнӑ, ӳкӗтленӗ, ӗнентернӗ.

Случалось, даже на пути от кабинета к машине его останавливали люди, и он снова возвращался к себе в кабинет, кого-то упрашивал, что-то доказывал..

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унсӑр пуҫне, ҫав кӑлтӑксем вырӑнне унӑн ҫӑмӑл та ҫамрӑк, тӗрекле ӳт-пӳ, Аникее ӑсран яракан тӑп-тӑп каҫӑр кӑкӑр, чавса патӗнче ачаш путӑклӑ, хресчен хӗрарӑмӑнни пек мар кӑпӑшка та шурӑ алӑсем пулнӑ, утасса вӑл ярӑнса, кушак пек ҫемҫен утнӑ.

К тому же они с лихвой восполнялись ее телом — ловким, молодым и крепким, с двумя рожками грудей, сводивших Аникея с ума, пухлыми, не по-крестьянски белыми руками с нежными ямочками у локотков, мягкой и гибкой кошачьей походкой.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӑхнӑ хыҫҫӑн Вороньков вулӑс ҫыннисем ҫухӑрашса, калаҫкаласа инҫетрех тӑракан парша ҫинелле хыпаланса утнӑ, кашни харпӑр хӑй валли авантарах вырӑн йышӑнма тӑрӑшнӑ.

Миновав «начальство», вороньковцы с шумом и говором проходили на дальнюю баржу и спускались в «каюту», прозванную переселенцами ямой, потому что внутри баржи нет ни дверей, ни окон.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Амӑшӗ лашапа юнашар утса каять, утнӑ ҫӗртех ывӑлӗн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ аллине чуптӑвать те кӳме патне чупать.

Мать идет рядом с лошадью, на ходу целует черную от загара руку сына, бежит к своей повозке.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохора халь йӑплака пӑрпа витӗннӗ ҫӗр тӑрӑх утнӑ пек туйӑнчӗ; урисем шӑва-шӑва кайрӗҫ, таканламан лаша урисем асӑрханса пӑр ҫине пырса кӗнӗ чух чӗтренӗ пек вӗттӗн тӑрӑлтатса чӗтрерӗҫ.

Прохору казалось, что идет он по одетой скользкой гололедкой земле, ноги его расползались и дрожали, как у некованой, вступившей на лед сторожкой лошади.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик, чӗлпӗре аллинчен ярса, кивӗ казак карттусне хывса тытрӗ, утнӑ ҫӗртех сӑхсӑхса, питне хӗвеланӑҫ еннелле пӑрчӗ.

Старик выпустил из рук налыгач, снял старенькую казачью фуражку; крестясь на ходу, повернулся на восток лицом.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохорӑн лутака учӗ, утнӑ ҫӗртех курӑк патне туртӑнса, тутипе е илепер тунине, е кашличӗн сарӑ ҫеҫкине, е йӳҫӗ курӑк тӗмне чӗпӗте-чӗпӗте илчӗ; ҫивчӗ хӑлхисене вылятса, чӑнкӑртатса пыракан, шӑл тунине ыраттаракан ҫӑварлӑхне чӗлхипе тӗртсе кӑларма тӗрмешсе ҫирӗ.

Маштаковатый конишка Прохора на ходу тянулся к траве, срывая губами то ветку донника, то желтый венчик сурепки, то кустик горчука; срывал и ел, двигая сторожкими ушами, стараясь выкинуть языком гремящие, натершие десны удила.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫарран ҫатлаттарса утнӑ сасӑ илтӗнчӗ, алӑкра аялти юбка пиҫиххине васкаса ҫыхакан Дуняшкӑн шурӑ пӗвӗ курӑнса кайрӗ.

Шлепающая поступь босых ног, в вырезе дверей белая фигура Дуняшки, торопливо затягивающей поясок исподней юбки.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Антип Брехович винтовка ҫаккине утнӑ ҫӗртех хулпуҫҫийӗ ҫинчен хыврӗ, ҫапкаланса пыракан винтовка кӳпчекӗпе тата штыкӗпе ҫынсене сӗртӗнтерсе, халӑх ушкӑнӗ витӗр тухрӗ.

Антип Брехович полез сквозь толпу, на ходу снимая с плеча винтовочный погон, задевая людей прикладом и штыком болтающейся винтовки.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫенӗкре Григорий ҫывӑхӗнчен иртнӗ чух ,вӑл утнӑ ҫӗртех ун ҫумне кӑкӑрӗпе тӗршӗнчӗ, хуллен пӑшӑлтатса каларӗ:

Проходя в сенцах мимо Григория, на лету прижавшись к нему грудью, шепнула:

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман, шинельне утнӑ ҫӗртех тӑхӑнса, малти пӳлӗме тухрӗ.

Штокман вышел в переднюю комнату, на ходу натягивая шинель.

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпах ҫак самантра илтрӗ те Выпряжкин умра лаша ҫивӗччӗн чаклаттарса утнӑ, хытхура ҫатӑртатса хуҫӑлнӑ, темле тепӗр япала чӑйклатнӑ, тепӗртакран тата — йӗнер лачӑртатса панӑ сасӑсене.

Вот в это-то время Выпряжкин и услышал впереди отчетливый шаг лошади, хруст бурьяна, звяк чего-то металлического, а немного погодя — и поскрипывание седла.

XLVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Этеме пурнӑҫ ҫулӗпе утнӑ ахаль те ӗнтӗ кӗске вӑхӑт уйӑрса панӑ, кунта ав ӑна та чакарма тивет…

Тут и так коротко отмерено человеку в жизни пройтись, а тут надо и этого срока лишаться…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех