Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чуптунӑ (тĕпĕ: чупту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чуптунӑ сасӑ ӑна стенана макогонпа ҫапнинчен те хытӑрах янӑраса кайнӑн туйӑнать.

Ему почудился он громче, чем удар макогона об стену,

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Каласа панӑ ӑна, вӑл вара ҫак хыпаршӑн хӗрсене пурне те ыталаса чуптунӑ!

— От радости целоваться полез!

X // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл Батюков патне хӑвӑрттӑн пырса ӑна ыталаса илчӗ, унтан ҫӗнтерӳ хыҫҫӑн салтак салтака чуптунӑ пек, виҫӗ хутчен чуптурӗ.

Он быстро подошел к Батюкову, обнял его и трижды поцеловал, как солдат солдата в час победы.

I // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Тен ҫавӑнпа: вӗсем, хӑнӑхманскерсем, шӑпах ҫак каҫ пӗлменле те вӑтанкаласа пирвайхи хут пӗрне-пӗри чуптунӑ?

Може, потому: они, несмышленные, именно в эту ночь неопытно и стеснительно в первый раз поцеловались?

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫавӑнпа вӑл Анфиса патне тӑван ҫын патне пынӑ пек пычӗ, унӑн сывлӑхӗ ҫинчен ыйтса пӗлчӗ, питҫӑмартинчен чуптунӑ чухне хӑлхинчен шӑппӑн каларӗ:

Поэтому она подошла к Анфисе, как к родственнице, справилась о ее здоровье, а когда целовала в щеку, шепнула на ухо:

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ирӗксӗрех сывлама чарӑнчӗ те вӑл хӗрарӑм кулнине, арҫын сассине тата чуптунӑ сасса илтрӗ.

Невольно притаив дыхание, он расслышал женский смех, мужской голос и звук поцелуя.

XV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Йыт амине чуптунӑ!

— Сучку поцеловал!

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ерошка мучи йыт амине чуптунӑ! — сасартӑк кӑшкӑрашма пуҫларӗҫ чӳрече патӗнче шарсем хӑвалакан казак ачисем, тӑкӑрлӑк еннелле ҫаврӑнса.

Дядя Ерошка сучку поцеловал! — закричали вдруг казачата, гонявшие кубари под окном, обращаясь к проулку.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Йыт амине чуптунӑ!

— Сучку поцеловал!

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Эпӗ ӑна чуптунӑ! — шухӑшлать Шурочка ниҫта кайса кӗреймесӗр. — Эпӗ ӑна юратнӑ!

«Я его целовала! — думает она с отчаянием. — Я его любила!

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ах, эсӗ, тӗктӑрмас, ӑҫта ҫитиех хӑпарнӑ! — Рафальский пуҫне ҫавӑрчӗ те тутине чуптунӑ чухнехи пеклӗн чаплаттарса илчӗ, сасси вара хӑйӗн, шӑп та лӑп шӑши чӗриклетнӗ евӗр, питех те ҫинҫен тухрӗ.

— Ах ты, мошенница, куда забралась! — Рафальский повернул голову и издал губами звук вроде поцелуя, но необыкновенно тонкий, похожий на мышиный писк.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Шухӑшпа ҫамкӑртан чуптӑватӑп… вилнӗ ҫынна чуптунӑ пек, мӗншӗн тесен эсир маншӑн вилнӗ.

Мысленно целую вас в лоб… как покойника, потому что вы умерли для меня.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Эпӗ кунта чуптунӑ

» Я здесь поцеловала ».

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Такам, ахӑртнех, Дениска пулчӗ пуль, Егорушкӑна ура ҫине тӑратрӗ те ҫавӑтса кайрӗ; утнӑ май ача куҫне кӑштах уҫрӗ, вара хӑйне чуптунӑ хура кӗпеллӗ илемлӗ хӗрарӑма тепре курчӗ.

Кто-то, кажется Дениска, поставил Егорушку на ноги и повел его за руку; на пути он открыл наполовину глаза и еще раз увидел красивую женщину в черном платье, которая целовала его.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӗсем иккӗшӗ те кӑшт лӑпланчӗҫ, Вера Павловна записка илнипе, Рахметов — Вера Павловна запискӑна чуптунӑ вӑхӑтра темиҫе минут хушши чӗнмесӗр ларнипе.

Оба они поостыли, она от получения записки, он оттого, что просидел несколько минут молча, пока она целовала ее.

XXX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ман ҫине пӑхаканни вӑл мар, эпӗ хамах хам ҫине пӑхнӑ пек, мана чуптӑваканни вӑл мар, эпӗ хама хам чуптунӑ пек туйӑнать, — чӑнах та, мана ҫавӑн пек туйӑнатчӗ; ҫавӑнпа мана намӑс мар та.

Это как будто не он на меня смотрит, а я сама на себя смотрю, это не он меня целует, а я сама себя целую, — право, так мне представлялось; оттого мне и не стыдно.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вӑл ман ҫине пӑхса савӑннӑ тата мана чуптунӑ чухне мана пӗртте намӑс марччӗ, питӗ лайӑхчӗ мана, сывлама ҫав тери ҫӑмӑлччӗ; эпӗ хамӑр хӗрсенчен вӑтанатӑп, анчах вӑл ман ҫине пӑхсассӑн вӑтанмастӑп.

А как же это странно, вы не поверите, что, когда он на меня любуется и целует, мне вовсе не было стыдно, а только так приятно, и так легко дышится; я своих девушек стыжусь, а от его взгляда мне не стыдно.

XIV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ку ҫеҫ те мар, Матренӑна шкап патне чӗнсе илсе: «Сывлӑха пултӑр, Матренушка, эсӗ те нумай тӑрӑшрӑн вӗт», — тенӗ, кун хыҫҫӑн вара, ытти чухнехи пек, тӳпелешмен, вӑрҫман, Верочкӑна чуптунӑ та ҫывӑрма выртнӑ.

Даже подозвала к шкапчику Матрену и сказала: «На здоровье, Матренушка, ведь и ты много потрудилась», и после не то чтобы драться да ругаться, как бывало в другие времена после шкапчика, а легла спать, поцеловавши Верочку.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫурма уҫӑ тутисем, — Соломон вӗсене шӑп та шай сехет каярах кӑна чуптунӑ, — ытарлӑн та киленӗҫлӗн кулнӑ, шӑлӗсем нӳрӗскерсем, вӗсен айӗнчен кӑштах ҫуталнӑ-ха.

Полуоткрытые губы, которые всего час тому назад целовал Соломон, улыбались загадочно и блаженно, и зубы, еще влажные, чуть-чуть поблескивали из-под них.

XII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Туссем виҫӗ хутчен чаплаттарса чуптунӑ, унтая хаваслӑхпа пӑчӑртанса тухнӑ куҫҫуллӗ куҫӗсемпе пӗр-пӗрин ҫине шӑтарас пек пӑхнӑ.

Приятели троекратно облобызались и устремили друг на друга глаза, полные слез.

Мӑнтӑрккапа ырханкка // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 11–14 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех