Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Анчах сасартӑк тӗкӗр витӗр курӑнса кайнӑ сӑнӗ пачах урӑхла кӑтартрӗ: ҫав тери чечен, ачанни евӗр сӑн-питлӗ иккен вӑл, хура куҫӗсем йӑлкӑшаҫҫӗ, тутисем вара, чун ҫунтармӗш, ытарма ҫук илемлӗн, йӑл-йӑл кулаҫҫӗ.

Но мелькнувшее в зеркале свежее, живое в детской юности лицо с блестящими черными очами и невыразимо приятной усмешкой, прожигавшей душу, вдруг доказало противное.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Левко вара хуллен чӳрече патӗнчен кайрӗ те, ҫурт ҫине пӑхрӗ: чӳречесен тӗксӗм хупписем уҫӑ тӑраҫҫӗ; уйӑх ҫутинче кантӑксем йӑлкӑшаҫҫӗ.

Тихо отошел он от пруда и взглянул на дом: мрачные ставни были открыты; стекла сияли при месяце.

V. Шыв пики // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Унӑн ҫутӑ куҫӗсем каҫхи тӗттӗмре ҫӳлти ҫӑлтӑр пек кӑмӑллӑн йӑлкӑшаҫҫӗ, мӑй ҫинчи хӗрлӗ коралл шӑрҫи йӑлтӑртатать, хӗрӗн питҫӑмартийӗ вӑтаннипе хӗрелсе кайни те йӗкӗтӗн ӑмӑрткайӑкӑнни пек ҫивӗч куҫӗнчен пытанса юлаймарӗ.

В полуясном мраке горели приветно, будто звездочки, ясные очи; блистало красное коралловое монисто, и от орлиных очей парубка не могла укрыться даже краска, стыдливо вспыхнувшая на щеках ее.

I. Ганна // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Мӗн тери тӗлӗнмелле йӑлкӑшаҫҫӗ унӑн хура куҫӗсем!

Как чудно горят его черные очи!

XIII // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Шурӑ пир пӗркеннӗ лавккасен ҫийӗсем куҫа шартарса йӑлкӑшаҫҫӗ, аран ҫеҫ палӑракан шупкарах хӗрлӗ тӗслӗ ҫулӑм ҫути ӳкнӗ вӗсем ҫине.

Ослепительно блистали верхи белых шатров и яток, осененные каким-то едва приметным огненно-розовым светом.

V // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Кӑшт ҫутӑпа йӑлтӑртатакан симӗс тӗс йӗри-таврана карса илнӗ; Кубанӗн кукӑр-макӑр юхакан шывӗ хӗвел ҫуттинче ҫулӑм пек йӑлкӑша-йӑлкӑша илет; Кубань леш енчи тӗмӗсемпе катасем епле илемлӗ тумланнӑ — кӑвар пек хӗрлӗскерсем, вӗсем Кубань тӑрӑхӗнчи сӑртсенче пур ҫӗрте те вучахсем пек йӑлкӑшаҫҫӗ.

Зеленые краски озими, чуть поблескивая, разливались от горизонта к горизонту; пламенем вспыхивали на солнце далекие изгибы Кубани, кустарники и лески, кострами горели по всему закубанскому взгорью…

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Инҫетре, кӑвак тӗтре хушшинчен, сывлӑшра ҫӗкленсе тӑнӑ пек, хула тухса тӑчӗ: вӑл сӑртлӑ вырӑнта ларать, урамӗсем пур еннелле те сарӑлса кайнӑ, ҫурчӗсем пӗр-пӗринпе тачӑ ҫыпҫӑнса лараҫҫӗ, вӑрӑм мӑръеллӗ заводсен пысӑк ҫурчӗсенчи кантӑксем хӗвел ҫинче йӑлкӑшаҫҫӗ, сип-симӗс парксем чӑтлӑх вӑрман пек кашласа лараҫҫӗ…

А вдали, из дымчатой пелены, поднялся, точно на воздухе, город: лежит он на возвышенности, во все стороны раскинув улицы, с тесно сбившимися домами, с заводскими трубами и горящими на солнце окнами корпусов, с зелеными кущами парков…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӑҫта пӑхатӑн — ҫеҫенхирте юпасем пӗччен те, икшерӗн те курӑнаҫҫӗ; изоляторсем ҫутӑ хӑлха ункисем пек йӑлтӑртатаҫҫӗ; хӗвел ҫинче алюмини пралукӗсем йӑлкӑшаҫҫӗ, вӗсем станицӑсемпе хуторсен урамӗсенче, ҫуртсемпе сарайсем умӗсенче ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

Куда ни взгляни — столбы и столбы шагают степью, и парами, и в одиночку; шнурками белеют серьги-изоляторы; горят на солнце алюминиевые провода, и тянутся они по улицам станиц и хуторов, мимо домов и сараев.

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Палланӑ ҫын пуринчен те ҫӳлӗрех, типшӗмрех те хурарахскер, унӑн петлицисем ҫинче сержант знакӗсем йӑлкӑшаҫҫӗ.

Этот знакомый был выше всех ростом, суховатый, чернявый, и на петлицах его шинели горели сержантские знаки.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Хурарах куҫӗсем, халь те-ха ҫамрӑксенни пек, чӗррӗн пӑхса йӑлкӑшаҫҫӗ.

А темные, все еще молодые глаза светились ровно и сильно.

XI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Куҫӗсем унӑн сывлӑм пӗрчи пек савӑнӑҫлӑн йӑлкӑшаҫҫӗ.

Глаза у нее блестели весело, как росинки.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кӑнтар енче — шыв тӑрӑх тӑвалла — горизонт патне ҫитиех вӑрмансем кӗпӗрленсе лараҫҫӗ, — ирхи тӳлек ҫутӑра вӗсем, хӑш-пӗр ҫӗрте, ҫутӑ пӑхӑр тӗслӗн тата кӗрхи парча пек йӑлкӑшаҫҫӗ.

В южной стороне — вверх по реке — до самого горизонта толпились леса, кое-где сверкавшие при тихом утреннем свете яркой медью и осенней парчой.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Каҫхи ҫутӑпа унӑн куҫӗсем ӑраснах хытӑ йӑлкӑшаҫҫӗ, тута хӗррисем шӑрӑх чухнехи пек кӑшт уҫӑлнӑ.

При вечернем свете глаза ее блестели особенно сильно, а губы были приоткрыты, как от жары.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл йӑваш, ырӑ кӑмӑллӑ салтак; унӑн шухӑшлӑ хитре сӑйӗ-пичӗ ҫинче ҫӑлкуҫ пек ҫутӑлса тӑракан куҫӗсем яланах пӗр пек ҫутӑпа, ҫурхи лӑпкӑ ҫутӑпа йӑлкӑшаҫҫӗ.

Это был солдат кроткого, доброго нрава; на его красивом задумчивом лице всегда ровным светом светились родниковые глаза.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӳпере пӗр енче ҫеҫ ҫӑлтӑрсем йӑлкӑшаҫҫӗ; тен тепӗр пысӑкрах пайне, тусем енчен, пӗр пысӑк ҫумӑр пӗлӗчӗ хупӑрласа тӑрать.

Только с одной стороны небосклона светились звезды; другая и бульшая часть неба, от гор, была заволочена одною большою тучей.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ылттӑн плитасем сарнӑ урамӗсем унта тӳсме ҫук вӑйлӑн йӑлтӑраҫҫӗ, пур-пур ҫивиттиллӗ, чечен тӗрӗсемпе эрешленӗ куполсемпе башньӑсем мӑнаҫлӑн ҫӗкленсе лараҫҫӗ, чӳречесенче брильянтсем йӑлкӑшаҫҫӗ, сывлӑшра тӗрлӗ тӗслӗ ялавсем йӑлтӑр-ялтӑр вӗлкӗшеҫҫӗ.

Там сверкали нестерпимым блеском мостовые из золотых плиток, возвышались причудливые купола и башни с пурпурными крышами, сверкали брильянты в окнах, трепетали в воздухе яркие разноцветные флаги.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кунта вӗсем паян ытларах та ҫӗкленнӗ кӑмӑллӑн курӑнаҫҫӗ, пит-куҫӗсем хӗпӗртенӗ сӑнпа йӑлкӑшаҫҫӗ, пӑхасса вара хӑйсем тӑшман килессе кӗтнӗ енне мар, Клисурӑ вырнаҫнӑ айлӑмалла пӑхаҫҫӗ, ту хысакӗпе кукӑр-макӑр тӑсӑлакан сукмака куҫ сиктермесӗр тинкереҫҫӗ.

Сегодня здесь наблюдалось особенное оживление, какая-то бодрость светилась во всех глазах, но обращены они были не в ту сторону, откуда ждали врага, а к долине, в которой гнездилась Клисура; люди напряженно впивались взглядом в тропинку, которая вела сюда из города, извиваясь по обрывам.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӗрхи ӑшӑ хӗвел ҫӗр питне ачашласа йӑпатать, ирӗлнӗ юр тумламӗсем курӑк ҫинче вутӑн-хӗмӗн йӑлкӑшаҫҫӗ.

Осеннее солнце ласково пригревало землю, в траве сверкали капельки талого снега.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Йӗркипе лартса тухнӑ сӗтелсем йӑлкӑшаҫҫӗ кӑна.

Расставленные в порядке столы сверкали чистотой.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.

Лао-шуань умӗнче хура тумлӑ ҫын тӑрать, куҫӗсем ун икӗ ҫивӗч ҫӗҫӗ пек йӑлкӑшаҫҫӗ.

Перед старым Хуа остановился человек весь в черном, глаза его сверкали, как кинжалы.

I // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 23–36 стр.