Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илнӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алӑка ҫапса лартсан, Корней тилхепене аллине илнӗ, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, урапа ҫуммипе уттарнӑ.

Забив дверь, Корней взял в руки вожжи и, не оборачиваясь, зашагал сбоку телеги.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗҫ кунӗ пуҫне Корней виҫ ҫӗр грамм тырӑ илнӗ, укҫа пӗр пус та валеҫмен.

На трудодень Корней получил по триста граммов хлеба и ни копейки денег.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫав кӗр тыр-пул начар пулнӑ, вӑрлӑх та аран пуҫтарса илнӗ, анчах ӑна та патшалӑха, ӗҫленӗшӗн МТСа тата малтанхи чакма пӗлмен парӑмсемшӗн леҫме тивнӗ.

В ту осень урожай выдался скудный, еле-еле собрали семена, но и их пришлось отправить на поставки, на натуроплату за работу МТС и неубывающие старые долги.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗне сумалли зала та вӑл пуринчен малтан тума тытӑннӑ, ӑна шалтан кафельнӑй плиткӑпа илемлетнӗ, ҫак залра кӗленче пӑрӑхсем тӑрӑх сӗт юхнине курма облаҫри мӗн пур колхозсенчен пекех киле-киле кайнӑ, залне кинопленкӑ ҫине ӳкернӗ, темиҫе хут фотоаппаратпа ӳкерсе илнӗ

Он первым начал строить доильный зал, отделал его кафельной плиткой, смотреть на этот зал и бегущее по прозрачным трубам молоко приезжали чуть ли не из всех колхозов области, зал снимали на кинопленку, бесчисленное количество раз фотографировали.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан Корней хӑй те ҫавӑн пекех хӗрӳ те чарусӑр ҫын пулнӑ, унӑн пуриншӗн те чунӗ ыратнӑ, колхоза сиен кӳрекен ӗҫе курмасӑр иртме пултарайман, тирпейсӗрлӗхшӗн, хуҫасӑрлӑхшӑн, кахал-наян пулнишӗн кирек кама та пӑсӑрлантарса илнӗ, тӗрӗссине бригадира та, председателе те куҫранах калама хӑраса тӑман.

Ведь и сам Корней когда-то тоже был такой же горячий и неуемный, за все болел душой и никогда не проходил мимо того, что считал во вред колхозу, распекал любого за нерадивость, бесхозяйственность и лень, не боялся сказать правду в глаза ни бригадиру, ни председателю.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑмака айӗнчен труба илнӗ май унта выртнӑ сысна ҫурине лектерчӗ, сысна ҫури нӑриклетсе чупса тухрӗ те ӑна йӗпе сӑмсипе аллинчен пырса тӗкрӗ.

Доставая из-под печи колено трубы, она задела поросенка, лежавшего там, он выкатился, похрюкивая, и ткнулся ей влажным пятачком в руки.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени патне хӑнана пырсан тепӗр кунах ҫав армутипе ҫум курӑк пусса илнӗ ҫӗр татӑкӗ ҫине вӑл ӑнсӑртран мар, ватӑ ҫын еккипе те мар чупса килнӗ ӗнтӗ.

Ведь не по прихоти и старческому своеволию он вдруг сорвался и убежал на этот полынный, бурьянистый клочок земли?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑш-пӗр ҫуртсем нумай ҫулсем хушши хӑш вырӑнта ларнине лайӑх пӗлнӗ ҫӗртех халӗ Корней вӗсене тупаймарӗ, ҫуртсем хушшинчи янкӑ вырӑнта — снаряд шӑтӑкӗ пек тарӑн шӑтӑк, ӑна ҫӑра тал пиҫен пусса илнӗ

Иного дома Корней и вовсе не находил, хотя хорошо помнил, что он стоял на том месте многие годы; в просвете между домами угадывалась глубокая, как воронка от снаряда, яма — ее дремуче глушил чертополох…

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗтӗмпех юхӑннӑ, пӗтӗмпех тустарса пӗтернӗ, йӗри-тавра, ҫырма хӗррине ҫитичченех, — кӑвак ҫум курӑк пусса илнӗ пуш-пушӑ вырӑн.

Все было разорено и растаскано, и кругом, до самого оврага, — задичалый, в сивом бурьяне пустырь.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чирлӗ хӗрӗн ашшӗ шӑлӗсене ҫыртса, аллине чӑмӑртаса тӑнӑ, хӑй хӗрне, чун тӑвӑнса ҫитнӗ йенне ҫапса вӗлерессӗнех туйӑннӑ, анчах вӑл ҫапла тӑнӑ ҫӗртех хӑйне сӳҫӗнчен ярса илнӗ те ҫинҫе, хӗрарӑм сасси пек сасӑпа уласа йӗрсе янӑ.

Отец больной девочки стоял с стиснутыми зубами и поднятым кулаком; казалось, он убьет ее с отчаяния, но он, ухватив себя за волосы, начал ныть тонким, почти бабьим голосом.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Арӑмне пӑртак та пулсан йӑпатас тесе вӑл: — Турӑ панӑ, Турӑ илнӗ, сывӑ пулсан урӑх Николай та ҫуралӗ, ку… пурӗ пӗр пӗтет ӗнтӗ, — тенӗ.

— Бог дал, Бог и взял, — успокаивал он жену. — Будем живы, другой Николка родится, а этому… все одно!..

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Пӗччен чух кӗсьерен кашни кӑлармассерен вӑл Мишка чунне шухӑшламан ҫӗртен килсе кӗнӗ асаилӳсемпе хумхантарчӗ; вӑл вара ҫӑл ҫывӑхӗнчи шурӑ пӑспа пиеленнӗ тиреке, каҫ сӗмӗ карса илнӗ тӳперен тӑман вӗлтӗртетсе вӗҫнине, Дуняшкӑн вӗттӗн чӗтренекен ҫирӗп тутине те, унӑн авӑнчӑк куҫ хӑрпӑкӗсем ҫинче ирӗлекен чӑлт-шурӑ юр пӗрчисене те аса илчӗ…

Когда он наедине с собою доставал утирку, — всегда непрошеным приходило волнующее воспоминание: обметанный инеем тополь возле колодца, срывающаяся с сумрачного неба метелица, и твердые дрожащие губы Дуняшки, и кристаллический блеск снежинок, тающих на ее выгнутых ресницах…

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Майӑн 27-мӗшӗнче, ирхине, Анат Грушински хуторӗ хыҫӗнче, 294-мӗш Таганрог полкӗнчи 3-мӗш рота командирӗ хӗрлӗармеецеене ҫул айккинче строя йӗркелесе тӑратрӗ, тин ҫеҫ илнӗ приказа вуласа пачӗ: «Намӑссӑр сутӑнчӑксен йӑвисене ним шеллемесӗр тустармалла, Каинсене пӗтерсе тӑкмалла…»

27-го утром в степи, за хутором Нижне-Грушинским, командир 3-й роты 294-го Таганрогского полка, выстроив около дороги красноармейцев, читал только что полученный приказ: «…Гнезда бесчестных изменников должны быть разорены. Каины должны быть истреблены…»

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гумановский илнӗ хыпарсем тӑрӑх, ҫав полк Горбатовски хуторӗнче тӑма кирлӗ пулнӑ.

Этот полк, по имевшимся у Гумановского сведениям, находился в хуторе Горбатовском.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах, куратӑн-и, хӑраман хӗрлемессем ун хӗресӗнчен, пӳрчӗпе ытти хуралтисене тӗтӗм ярса илнӗ, хӑй пирки пӗр сас-хура та ҫук…

Но, как видать, красюки не испужались его креста, курень и подворье ажник дымом схватились, а про него и не слыхать ничего…

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл йываҫ тураттисен сулхӑнӗпе, урапа йӗрӗсене курӑк пусса илнӗ пӗлтӗрхи ҫулпа пычӗ.

Он ехал под прохладной сенью ветвей, по старым заросшим колесникам прошлогодней дороги.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр чух, анкӑ-минкӗллӗн кӑштах тӗлӗрсе илнӗ хыҫҫӑн, Григорий ыйхӑран вӑранса кайрӗ те ҫурма тӗттӗмре Аксинья хӑй ҫине тимлӗн, темскер тӗпченӗ пек тинкерсе пӑхнине курчӗ.

Иногда Григорий просыпался после короткого дурманящего сна и видел в полусумраке устремленный на него внимательный, как бы изучающий взгляд Аксиньи.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, куллине сирме пултараймасӑр, пӳртсем ҫывӑхӗнчен иртрӗ, пур ҫӗрте те упӑшкисене пӑхакан, казаксен ҫи-пуҫне саплакан, кӗпи-йӗмӗсене ухакан, ҫимелли хатӗрлекен тата кӑнтӑрлахи апат ҫырткаласа илнӗ хыҫҫӑн савӑт-сапа ҫӑвакан хӗрарӑмсене курчӗ.

Не в силах сдержать улыбки, он шел мимо землянок, и всюду взгляд его натыкался на баб, прислуживавших мужьям, чинивших, штопавших казачью одежду, стиравших служивское бельишко, готовивших еду и мывших посуду после немудрого полуднования.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Батарея командирӗсем упранса юлнӑ снарядсене хӗрлисем шыв урлӑ каҫма тапратас пулсан ҫеҫ персе пӗтерме приказ илнӗ.

Командиры батарей получили приказ расстрелять оставшиеся снаряды только в том случае, если красные вздумают переправляться.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӳкен тӗмӗсем пусса илнӗ тӑвайкки хӗррисенче окопсем чаваҫҫӗ.

На поросших терновником склонах гор рыли окопы.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех