Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутине (тĕпĕ: тута) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кайрӑмӑр! — тутине сивлеккӗн ҫӑт чӑмӑртарӗ Штокман.

Сурово поджал губы: — Пойдем!

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Анчах старик тутине мӗкӗлтеттерсе илчӗ, ун ҫинелле сӳнӗк куҫӗпе пӑхса каларӗ:

Но старик пожевал губами, поглядел на него отсутствующим взглядом, сказал:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах Лукинична хӑпмарӗ унран, Григорие кӳреннӗ пек пулса, чӗтреме пуҫланӑ тутине пӗркелентерсе хучӗ.

Но та уперлась на своем, даже будто бы обиделась на Григория и под конец в оборочку собрала дрогнувшие губы:

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ут хӗлӗхӗнчен саламатпа явнӑ чӑпӑрккине ҫуна ҫине пӑрахрӗ те алсине хывса хучӗ, унтан куҫне кӳренчӗклӗн хӗстерсе тутине шӑлчӗ.

Бросил из конского волоса сплетенные вожжи, снял голицы и вытер рот, обиженно щурясь.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унан пичӗ-куҫӗ пӗчӗк ачанни пек ҫутӑрах хӗрлӗ те таса пулнӑран Штокман та, ун ҫине пӑхса илсе, тутине сӑлтавсӑр кулӑпа ейӗлтерчӗ.

С таким детски розовым и чистым лицом, что даже Штокман беспричинно ежил улыбкой губы, глядя на него.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй чие хуппи пек хӑмӑр та типӗ тутине хурлӑхлӑн мӗкӗлтеттерсе калаҫать.

Она горестно жевала коричневыми и сухими, как вишневая кора, губами.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыйтусем ҫине вӑл хаваслансах хуравларӗ, анчах куласса тӑвӑнчӑклӑн та тутине темле чалӑштарсарах кулкаларӗ.

На вопросы он отвечал охотливо, но улыбался туго и как-то вкось.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кум! — тутине аран мӗкӗлтеттерсе чӗнчӗ вӑл Иван Алексеевича.

— Кум! — чуть шевеля губами, позвал он Ивана Алексеевича.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий тыткӑна илнӗ кубанкӑллӑ командиртан, унӑн ванса пӗтнӗ тутине наган вӗҫӗпе чыша-чыша, кӗскен тӗпчерӗ:

Григорий коротко допрашивал взятого в плен командира в кубанке, тыча в разбитый рот ему дуло нагана:

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман тутине пӑчӑртаса ҫӳхетрӗ.

— Штокман тонко поджал губы.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Асӑрхамасӑр вырӑнсӑр сӑмах каласа ярасран хӑранӑ пек, аллипе вӑл ваттине кура мар хӑвӑрт тутине хупласа тытрӗ, сӗтел ҫумне тӗренсе тӑчӗ.

Словно боясь проговориться, дед Гришака проворным, не стариковским движением поднес руку до рта, привалился к столу.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗҫ-вӗҫ макӑрса ярас патне ҫитнипе ҫӑварӗ унӑн икӗ еннелле туртӑнса сарӑлчӗ, анчах вӑл, аран тутине чӑмӑртаса, пӑшӑлтатса каларӗ:

Рот ее удлиняла, плоско растягивала гримаса рыдания, но она с усилием собирала губы в комок, шептала:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака мучи кӑвакарса тӗссӗрленнӗ тутине мӗкӗлтеттерсе симӗсрех сарӑ мӑйӑхне шӑлса илчӗ те туйипе килӗ еннелле кӑтартрӗ.

Дед Гришака пожевал блеклыми губами, вытер зеленую цветень усов и ткнул костылем в направлении дома.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро чӑпӑрккипе хӑмсаркаларӗ, тутине чаплаттара-чаплаттара илчӗ.

Петро помахивал кнутом, чмокал губами.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ хыпса та ӗлкӗртӗн пулать, ватӑ кӗрт! — сиксе ӳкрӗ ун ҫине Ильинична; анчах старик илтмӗше печӗ тутӑ кушак аҫи пек куҫне хӗскелесе, эхлеткелесе, кӑмӑшка пӗҫертнӗ тутине ҫаннипе шӑлкаласа, маттур каччӑ пек шуххӑн пӳртелле уксахласа кӗрсе кайрӗ.

— А ты уж хлебнул, кобель старый! — насыпалась на него Ильинична; но старик вроде не слыхал, по-молодому захромал в курень, сыто, по-котовски жмурясь, покрякивая и вытирая рукавом обожженные дымкой губы.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Петро утсене нӑхтасенчен ҫавӑтрӗ, тутине пӗркелентерсе, питне хунар ҫутинчен пӑрчӗ.

Петро потянул за недоуздки и отвернул от фонаря лицо со сморщенными губами.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сӑнӗпе вӑл ҫамрӑк та ҫамрӑкла сивлек; йӗри-тавра мамӑк сухал пусса илнӗ тутине ытла та ҫирӗппӗн чӑмӑртаса тытнӑ.

Он по виду молод и по-молодому суров; с чересчур уж подчеркнутой твердостью были сжаты его губы, обметанные юношеским пушком.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ну? — ҫилӗллӗн хушрӗ те Пантелей Прокофьевич, тутине пӑчӑртаса тытрӗ.

Ну? — строго приказал Пантелей Прокофьевич и сжал губы.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн хуҫи — ӑна усрама та, вӗлерме те пултаракан Григорий — ун патне пырсан, вӑл лӑпах ҫапла йӑлтӑркка хура тутине йӗрсе хуратчӗ, ҫурӑмӗ ҫине выртатчӗ те, ҫамрӑк шӑлӗсене ҫарӑлтарса, хӗрлӗ ҫӑмлӑ ҫемҫе хӳрине вылятатчӗ…

Такой же улыбкой щерил он черные атласные губы, когда он, Григорий, хозяин, вольный и в жизни его и в смерти, подходил к нему и кобель, падая на спину, оголял молодые резцы, бил пушистым рыжим хвостом…

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑшман ҫарӗ килсе кӗнӗ ҫак малтанхи самант тем тери хӑрушла туйӑнчӗ пулин те, шӑл йӗрме юратакан Дуняшка хальхинче те чӑтӑм ҫитереймерӗ: разведка каялла ҫаврӑнсан, тутине саппун аркипе хупласа, чӑхлатса ячӗ те кухньӑна ывтӑнса тухрӗ.

Как ни страшен был этот первый момент вступления вражеского войска, но смешливая Дуняшка не вытерпела и тут: когда разведка повернула обратно, она фыркнула в завеску, выбежала на кухню.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех