Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантлӑха (тĕпĕ: самантлӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл самантлӑха куҫне хупрӗ те тӑрисем ҫывӑхра тата таҫта аякра юрӑ шӑрантарнине, курӑк ҫисе ҫӳрекен лашасем харт та харт тулхӑрса илнине, ҫӑварлӑх тимӗрӗсен чӑнкӑл-чанкӑл сассине, ҫамрӑк курӑк хушшинче ҫил вӑштӑртатса вӗрнине илтрӗ…

На минуту он закрывал глаза и слышал близкое и далекое пение жаворонков, легкую поступь и фырканье пасущихся лошадей, звяканье удил и шелест ветра в молодой траве…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хуторсен ҫумӗпе тармалла! — кӑшкӑрчӗ Чумаков, самантлӑха лашине майӗпентерех ярса.

Чумаков, слегка придержав коня, крикнул: — Надо уходить мимо хуторов!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чух кӑкӑрта, сулахай чӗчӗ айӗнче, тӳсмелле мар ҫатӑр чиксе каять те, самантлӑха тути вӗриленсе типет, вӑл вара аран ҫеҫ йынӑшса ярас килнине ирттерсе ярать.

Иногда режущая боль в груди, под левым соском, становилась такой нестерпимо острой, что у него мгновенно пересыхали губы, и он с трудом удерживался, чтобы не застонать.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫывӑхран та ҫывӑх ҫыннисене аса илсен, самантлӑха ун чӗрине вӗри тунсӑх хыпса илсе ҫунтарчӗ, чунӗ Михаила курайманнипе тӑвӑнса вӗрерӗ, анчах вӑл ҫакна йӑлтах пусарчӗ те, мӗн пурне-ҫукне темиҫе хут аса илес мар тесе, Дон хӗрринчи сӑртсем ҫинелле урӑхран тек мӗнле те пулин пӑхас марччӗ тесе тӑрӑшрӗ.

На миг в нем жарко вспыхивала и жгла сердце тоска, когда он вспоминал о родных, вскипала глухая ненависть к Михаилу, но он подавлял эти чувства и старался не смотреть на обдонские горы, чтобы не вспоминать лишний раз.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл самантлӑха ҫеҫ кӑмӑлсӑрланчӗ.

Недовольство его было минутным.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл самантлӑха шӑпӑрт ларчӗ, унтан ыйтрӗ:

— Он помолчал, потом спросил: —

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эскадронра шавласа кӑшкӑрашса кайнӑ сасӑсем самантлӑха Фомин сӑмахне пӳлсе хучӗҫ.

Шум и выкрики в эскадроне на секунду прервали речь Фомина.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл тӗттӗме хӑнӑхас тесе, самантлӑха куҫне хупрӗ.

Он на секунду закрыл глаза, осваиваясь с темнотой.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Самантлӑха шӑпланчӗ те хушса хучӗ:

— Помолчал и добавил:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Самантлӑха хӑйне хӑй тӳсме ҫук хытӑ тарӑхрӗ.

Он испытал мгновенную и горькую досаду на себя.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксиньйӑн йӑлкӑшса пӑхакан нӳрелнӗ куҫӗсем самантлӑха шиклӗн ҫуталса илчӗҫ.

В глазах Аксиньи, увлажненных и сияющих, на секунду мелькнул испуг.

V // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична вӗсем шӑплана пӗлмесӗр чӑрлатнине итлесе выртрӗ, хӗвелпе ӑшӑннӑ курӑкӑн курницӑна варкӑшса кӗнӗ шӑршине туйрӗ те, ун куҫӗ умне август уйӑхӗнчи хӗвел ӗнтсе янӑ ҫеҫенхир, ылтӑн тӗслӗн йӑлтӑртатакан тулӑ хӑмӑлӗ, кӑвак янкар карса илнӗ ҫап-ҫутӑ сенкер тӳпе самантлӑха темле тӗлӗкри майлӑраххӑн тухса тӑчӗҫ…

Ильинична прислушалась к их неумолчному звону, уловила проникший в горницу запах нагретой солнцем травы, и перед глазами ее на миг, как видение, возникли опаленная солнцем августовская степь, золотистая пшеничная стерня, задернутое сизой мглой жгуче-синее небо…

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах Ильинична ҫак «чун-иллин» сӳнӗк куҫӗсем пӗчӗк Мишатка ҫине пӑхнӑ чух ачашшӑн та ӑшшӑн ҫуталнине, вӗсенче самантлӑха савӑнӑҫпа ачашлӑх хӗмӗсем хыпса илсе сӳннине, тута кӗтесӗсенче вара татах вӑрах хушӑ кӑшт сисӗнмелле ӑшӑ кулӑ пытанса тӑнине тӗлӗнсе асӑрхарӗ.

Но Ильинична с удивлением заметила, что потухшие глаза «душегуба» теплели и оживлялись, останавливаясь на маленьком Мишатке, огоньки восхищения и ласки на миг вспыхивали в них и гасли, а в углах рта еще долго таилась чуть приметная улыбка.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кашни сӑмаха шӑл витӗр сӑрӑхтарса каланӑ чух вара хаяррӑн хӗстернӗ куҫӗсенче самантлӑха пӗтӗм Мелеховсен йӑхӗн сиктӗрӗшӗ курӑнса кайрӗ:

Что-то присущее всем Мелеховым на миг появилось в бешеном прищуре ее глаз, когда она, словно откусывая каждое слово, проговорила:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗр самантлӑха кӗсье хунарӗн ҫути ялтлатрӗ, ачасен куҫне йӑмӑхтарчӗ.

На секунду вспыхнул свет карманного фонаря и ослепил ребят.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Эпӗ сирӗн пата пӗр самантлӑха ҫеҫ килсеттӗм.

— Я к вам на минутку.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вӑл алӑк уҫрӗ, пуҫне перес мар тесе алӑкран тухнӑ чух пӗшкӗнчӗ, малалла пӗрре ярса пусрӗ, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ… унтан сасартӑк хыҫалалла чакрӗ те алӑка хупса хучӗ.

Она открыла дверь, согнулась, чтобы не стукнуться снова о притолоку, сделала шаг вперед, остановилась на секунду… и вдруг, резко дернувшись назад, закрыла дверь.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ачасем пӗр самантлӑха ниҫта хускалмасӑр ларчӗҫ, ҫӳлтен; ӑнсӑртран ӳкнӗ пек, юр пӗрчисем вӗҫсе анаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Гриша пӗр самантлӑха ҫӗкленсе пӗренесем урлӑ пӑхрӗ те юр ҫине ӳкрӗ, унтан каллех пӑхса илчӗ, вара Степка енне сарлака пит-куҫне пӑрчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Пӑхрӗҫ те — пӗр самантлӑха шак хытса кайрӗҫ.

Взглянули — и на мгновение оцепенели.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех