Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйрӗ (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл хӑй урӑх кӗтсе ларма вӑй ҫитерейменнине туйрӗ.

Он чувствовал, что больше уже не в силах сидеть и ждать.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пробатов, темскертен вӑтаннӑ пек, куҫӗсене ҫӗклемесӗр итлесе ларчӗ, шанчӑка ҫухатнӑн тата ӗшеннӗн туйрӗ вӑл хӑйне.

Пробатов слушал, не поднимая глаз, словно стыдясь чего-то, испытывая чувство разочарования и усталости.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Калаҫӑва унӑн та мӗнле те пулин хутшӑнмаллине туйрӗ, атту пӗтӗм райкома лайӑх мар пулма пултарать.

Она чувствовала, что должна как-то вмешаться в разговор, иначе весь райком влипнет в ужасную историю.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

«Хӑранӑ юлма. Пӗр тесен, лайӑх та ку. Кайман пулсан, ҫав-ҫавах казаксем вӗлеретчӗҫ. Ахаль те, мана пула, тем нуша та кӑтартрӗҫ пулӗ-ха…» — шухӑшларӗ те вӑл, пӑртакҫах тытӑнкаласа тӑрса, пӳртрен туйрӗ.

«Убоялась оставаться, да оно и лучше, а то казаки все одно убили бы. И так, небось, за меня трясли ее, как грушу…» — подумал он и, помедлив, вышел.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах хӗрарӑмсем ҫари-ҫари ҫухӑрашса хӳхлеме тытӑнчӗҫ те, ҫак самантра вӑл хӑйӗн аллинче ют япала пуррине туйрӗ, куҫпа пӑхмасӑрах, алӑ сисӗмӗпе кӑна ку винтовка иккенне тавҫӑрчӗ.

Но когда заголосили бабы, она ощутила в руках своих присутствие постороннего предмета, не глядя, на ощупь догадалась, что это — винтовка.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шинель аркине сирсе, Григорий Аксиньйӑна хӑй ҫумне чӑмӑртарӗ, Аксинья вӗттӗн чӗтренине, чӗри кофта айӗнче хыттӑн та сайран кӑртлатса тапнине туйрӗ

Откинув полу шинели, Григорий прижимал к себе Аксинью и чувствовал, как дрожит она, как сильными редкими толчками бьется под кофтенкой ее сердце…

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑн чухне туйрӗ те вӑл сӗтел айӗнче хӑйӗн урине такам ури сӗртӗннине.

Почувствовал, что под столом ноги его касается чья-то чужая нога.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Субординаци тени Пантелей Прокофьевича кун пирки шухӑшлама та хӑратрӗ, ҫавӑнпа та Григорий тӗлӗшпе хӑйӗн алли-урине ҫыхса хунӑ пек, унран темле ютшӑннӑ пек туйрӗ.

Субординация не позволяла Пантелею Прокофьевичу даже помыслить об этом, и оттого он чувствовал себя в отношении Григория связанно, как-то отчужденно.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсене кӑштах хупса, вӑл ыттисемпе пӗр тикӗс утма тӑрӑшрӗ, ҫак ӗнер ҫеҫ курман-пӗлмен йӗкӗтсене пурне те хӑй халь пӗтӗм чун ӑшшипеле савса кӑмӑлланине туйрӗ.

Полузакрыв глаза, он старался не терять ноги и, испытывая прилив большой внутренней теплоты ко всем этим, вчера еще незнакомым и чужим ему ребятам, думал:

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каллех, атака умӗнхи пекех, тӗнчене ҫутатакан хӗвеле, улӑм урисем патӗнче пытанса юлнӑ юра курчӗ, ҫерҫисем хуторта ҫуркуннехилле чӗриклетсе чӗвӗлтетнине илтрӗ, ҫывхарса ҫитнӗ эреветлӗ ҫурхи кунсен ытла та черченкӗ шӑршине туйрӗ.

Опять, как и перед атакой, увидел он светившее миру солнце, притаявший снег возле прикладков соломы, слышал весеннее чулюканье воробьев по хутору, ощущал тончайшие запахи ставшей на порог дней весны.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кашни хутӗнчех вӑл ҫывхарса килекен хӑрушлӑхпа темле выльӑхӑнни пек тискер те нимӗнпе ӑнлантарма ҫук хавхаллӑ хӗрӳлӗх умӗн чӗри шиклӗн пӑчӑртанса ыратнине туйрӗ.

И каждый раз его сердце сжималось страхом перед надвигающимся и каким-то необъяснимым чувством дикого, животного возбуждения.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй допрос хыҫҫӑнах, Прохора чӗнсе илсе, хоперсен полкӗнчи хӗрлӗ казака садра шӑппӑн тирпейлеме хушасса вӑл пӗлчӗ-ха; пӗлнӗ ҫинчех ӑна, ӑшӗнче кулса: «Арӑму патне яратпӑр… Ка-ях», — тесе каларӗ те, ҫын пурнӑҫне татнипе кӑмӑлӗ кӑштах ҫырлахнӑ евӗр, чун савӑннине туйрӗ.

Ведь испытал же он некоторое злорадное чувство, что-то похожее на удовлетворение, когда с усмешкой про себя проговорил: «Пустим к жене… Ступай», — а сам знал, что сейчас позовет Прохора и прикажет хоперца стукнуть в садах.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий ӑна урипе тӗртсе ячӗ, тепӗр самантранах хӑйне хӑй алла илейми пуласса туйрӗ.

Григорий отталкивал ее ногой, чувствовал, что еще миг — и он потеряет над собой власть.

XXXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кошевой пӗр ҫакна кӑна илтрӗ: самантлӑха чарӑнса тӑнипе усӑ курса, тиха амӑшӗн хура ҫилли ҫумне тӗршӗнчӗ те, кайри урисемпе юр ҫине тӗренсе, тутипе нӑчлаттара-нӑчлаттара чӗчӗ ӗмет; тата Мишка тиха хӑйне татах ӗмӗртме хистесе тӗрткеленине кӗсре ҫурӑмӗ сиккеленинчен туйрӗ.

Кошевой слышал только, как, пользуясь остановкой, сосет, чмокает жеребенок, припав к черному вымени матери, упираясь задними ножонками в снег, и чувствовал по спине лошади требовательные его толчки.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Питне илеперӗн сарӑ тунине перӗнтерсе, каллех ҫуна ҫине тӑсӑлса выртнӑ май, Григорий ӑшра темскер хыттӑн та ҫав вӑхӑтрах ачашшӑн чиксе кайнине туйрӗ.

Разящую и в то же время сладостную боль испытал Григорий, свалившись опять в сани, щекой касаясь желтой ветки донника.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн чунӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр савӑнӑҫпа тулнӑ; вӑл Аксинйӑна ӗлӗкхи пекех халтан кайса юратрӗ, ҫакна пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе, чӗри кашни хут талтлатса тапмассерен туйрӗ, ҫав вӑхӑтрах ку чӑн пурнӑҫра маррине, вӑл пӗтӗмпех иртни, ӗмӗрлӗхе ҫухални, куҫ умне килсе тухнине, ку тӗлӗк кӑна пулнине ӑнланчӗ.

В нем цвело, бродило чувство, он любил Аксинью прежней изнуряющей любовью, он ощущал это всем телом, каждым толчком сердца и в то же время сознавал, что не явь, что мертвое зияет перед его глазами, что это сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич каллех округ председателӗ патӗнче пулни ҫинчен каласа кӑтартма пӑхрӗ, анчах пуҫларӗ те ҫак асра юлнӑ тӗлпулӑвӑн малтанхи илемӗ-тӗсӗпе пӗлтерӗшӗ сӳрӗлнине туйрӗ.

Иван Алексеевич начал снова рассказывать о встрече с окружным председателем, но, когда стал говорить, показалось — краски и значительность вылиняли.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнтӗ вӑл пурнӑҫ тытӑмӗ темле пачах урӑх, хӑйӗншӗн тӑшманла вӑй аллине кӗрсе ӳкнине пӗтӗм чунӗпеле туйрӗ.

Теперь уж чувствовал он со всей полнотой, что какие-то иные, враждебные ему начала вступили в управление жизнью.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫавӑн хыҫҫӑн, арӑмӗпе юнашар выртнӑ чух кашнинчех, чӗнтӗрсем ҫине ирӗксӗррӗн хисеплесе те пӑлханса пӑхрӗ, вӗсене сӗртӗнме те хӑрарӗ, Дарья ҫумӗнчен шиклӗн аяккарах шуса выртакан пулчӗ, Дарйӑран ютшӑна пуҫланине туйрӗ.

Но в последующие дни ложился он рядом с женой, уже с опаской отодвигаясь, с невольным почтением и беспокойством глядя на кружева, боясь малейше коснуться их и испытывая некоторое отчуждение от Дарьи.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, эхлетсе илсе, ӑна ҫатӑрах ал сыппинчен лӑчӑртаса тытрӗ, хӑрушла вӑйпа хулпуҫҫийӗ ҫине ывӑтрӗ, пӗшкӗнчӗ те, тахҫантанпах пӗлнӗ ӑслайпа йывӑр кӗлеткене хӑй урлӑ ҫӗклесе ҫапнӑ май, унӑн аллине картах аялалла туртрӗ, чавса тӗлӗнсе шӑмӑ сыппи сикнине нӑтӑрт! тунӑ сасӑран туйрӗ.

Крякнув, он сжал ее в запястье, со страшной силой кинул себе на правое плечо, нагнулся и, перебрасывая издавна знакомым приемом тяжелое тело через себя, рванул руку книзу, ощущая по хрустящему звуку, как в локте ломаются суставы.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех