Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тавӑрса (тĕпĕ: тавӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Никама та тавӑрса яман.

— Никого не спускали.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эппин, стариксене сире киле тавӑрса ячӗҫ-ха?

— Вас, стариков, стало быть, спустили по домам?

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, йӑпӑр-япӑр шӑлаварне тавӑрса, кимме ҫыран хӗрринелле сӗтӗрсе тухрӗ.

Пантелей Прокофьевич с деловитой поспешностью засучил шаровары, начал подтягивать баркас.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑнтӑрла кунпа ӗҫ ӑнчӗ-ха, анчах каҫхине ҫӗр выртма чарӑннӑ-чарӑнман ӑна Андреянов шыраса тупрӗ те хыпаланса ыйтрӗ: «Пӗрле ҫӗр каҫатпӑр-и кӗҫӗр?» — унтан Григорий мӗн те пулин тавӑрса каласса кӗтмесӗрех сӑмах арманне хӑлтӑртаттарма пуҫларӗ: «Эсир, ырӑ ҫыннӑм, казаксем ҫуран ҫапӑҫура йӑвашрах терӗр те, эпӗ ак хамӑн пурнӑҫра унӑн превосходительстви ҫумӗнче порученисемпе ҫӳрекен офицер пулнӑ чух…

И днем преуспевал в этом, но как только останавливались на ночевку — Андреянов разыскивал его, торопливо спрашивал: «Вместе ночуем?» — и, не дожидаясь ответа, начинал: «Вот вы, любезнейший мой, говорите, что казаки неустойчивы в пешем бою, а я, в бытность мою офицером для поручений при его превосходительстве…

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Калӑр хӑвӑр казаксене: шинельсене те пулин тавӑрса паччӑр хӑть.

Скажите вашим казакам, чтобы нам хоть шинели возвратили.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗнӗрен килсе ҫапнӑ хуйхӑ ытла та кӗтмен ҫӗртен тата питӗ пысӑк пулнипе вӑл Дашӑна мӗн те пулин тавӑрса калама та хал ҫитереймерӗ, чун ыратса килнипе илемсӗрленнӗ питне пытарса, лав ҫинче тепӗр майлӑ ҫаврӑнса ларчӗ.

Так неожиданно и велико было снова поразившее ее горе, что она не нашла в себе сил ответить что-либо Дарье и только отворачивалась, пряча свое искаженное страданием лицо.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсенчен нумайӑшӗн упӑшкисем большевиксене хирӗҫ восстани тума пуҫласан вилнӗ те, ҫак тӑлӑх арӑмсем, упӑшкисен вилӗмӗшӗн тавӑрса, вырӑнти коммунистсен пысӑк отрядне пӗтерсе тӑкнӑ.

У большинства из них мужья были убиты в начале восстания против большевиков, и эти женщины-вдовы, мстя за смерть Мужей, уничтожили целиком крупный отряд местных коммунистов.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий нимӗн те хирӗҫ тавӑрса калаймарӗ, шухӑшсен уҫҫи-хуппине тупаймасӑр тертленсе, чылайччен чӗнмесӗр пычӗ.

Григорий не нашелся, что ответить, долго ехал молча, мучительно раздумывая, потом сказал.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл ҫӑмӑллӑн чупать, ури ҫӗре перӗнмест темелле, куҫ харшийӗсене шӑмарнӑ, ҫӗлӗкӗ ӗнси ҫинелле шуса кайнӑ, шинель аркисене пиҫиххи айне тавӑрса чикнӗ.

Он бежит легко, почти не касаясь ногами земли, брови его сдвинуты, шапка на затылке, полы шинели подоткнуты.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Германи вӑрҫинче мӗнлеччӗ-ха: пӗр-пӗр ӑслӑраххи хӑй пӳрнине хӑй персе амантатчӗ те, пуҫӗпех киле тавӑрса яратчӗҫ.

В германскую, бывало, самострел палец себе отобьет, и слушают его по чистой домой.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурпӗр санашкал стариксене кӗҫ-вӗҫ килӗсене тавӑрса яраҫҫӗ.

Все равно вскорости таких, как ты, стариков, будут спущать по домам.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Манӑн ним тавӑрса калама та ҫук.

А мне и сказануть нечего.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Иккӗмӗш ӑстрӑмпа тапӑнса килекен хӗрлӗармеецсем умӗнче, малта, кӗлеткипе кӑштах ӳпӗнсе, урисене вӑрӑммӑн та ҫӑмӑллӑн яра-яра пусса, шинель аркисене пиҫиххи айне тавӑрса чикнӗ ҫара пуҫлӑ командир ыткӑнса пырать.

Впереди второй цепи, чуть клонясь вперед, подоткнув полы шинели, легко и размашисто бежал высокий, с непокрытой головой командир.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ыйхӑран вӑраннӑ Христоня, мӑкӑль-шакӑллӗ кукӑр ури пӳрнисене выляткаласа, алӑк патӗнче ларать, Степанпа хӑпа пӗлмесӗр калаҫать, анчах лешӗ, кутӑна персе, Христоня ыйтӑвӗсем ҫине нимӗн те тавӑрса каламасть, кӗҫҫе ҫинче чӗмсӗррӗн чӗлӗм туртса выртать.

Проснувшийся Христоня сидел около выхода, шевелил узловатыми, искривленными пальцами ног, настойчиво заговаривал со Степаном, а тот, лежа на полсти, молча курил, упорно не отвечая на Христонины вопросы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чуста хӑпарсан, вӑл, ҫаннисене чавса таран тавӑрса, ҫиттине илнӗ сӗтел ҫине ҫӑнӑх сапрӗ, пӳремечсем, купӑста куклисем, булкӑсем тума тытӑнчӗ.

Когда взошло тесто, она, засучив по локоть рукава, присыпала голый стол мукой и начала разделывать шаньги, пирожки с капустой, булочки.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑмака ӑстине спаҫҫипӑ кала, атту пӗтӗм ӑш-чиккӳне тавӑрса кӑтартаттӑн-ха!

Говори спасибо печнику, а то ты бы весь наизнанку вывернулся!

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах ман умра хӑвна мӗншӗн тӳнтерле тавӑрса кӑтартатӑн-ха эсӗ?

Только передо мной-то ты зачем наизнанку выворачиваешься?

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Атту таса михӗсене ҫӗр улми тултарса лартаҫҫӗ те кайран ҫӗтӗк-ҫурӑк ҫеҫ тавӑрса параҫҫӗ.

— А то пустят чистые мешки под картошку и вернут потом всякую рвань.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Комсомола кӗнӗ чухне Константин салхуллӑн, анчах мӑнаҫлӑн ашшӗ мӗнле вилни ҫинчен каласа панӑ, хӑйне ҫут тӗнче кӑтартнӑ хӗрарӑма йышӑнманни ҫинчен пӗлтернӗ, ку вӑл иртнишӗн тавӑрса, нимӗн шухӑшламасӑр туни пулнӑ, нимӗншӗн те каҫарман ҫамрӑклӑх ҫеҫ ҫавӑн пек тума пултарнӑ.

Вступая в комсомол, Константин с печальной гордостью поведал всем о погибшем отце и мстительно, слепо, как только может это делать ничего не прощающая юность, отказался от той, которой был обязан своим появлением на свет.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Турӑ вӑл тӑранма пӗлмест пулмалла: ӑна кирек мӗн чухлӗ парсан та, ҫаплах сахал — чиркӳсем ларт, ҫамкуна ҫапса ҫӗмӗр, чуна тавӑрса кӑтарт, вӑл пур, ҫаплах чӗнмест…

— Бог, он, видно, ненасытный: ему сколь ни давай, все мало — церкви построй, лоб расшиби, душу наизнанку выверни, а он знай себе молчит…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех