Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑть сăмах пирĕн базăра пур.
хӑть (тĕпĕ: хӑть) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсир пӗлетӗр ӗнтӗ, — терӗ Сергей, аллинчи саламат аврипе карттӑ ҫинелле кӑтартса, — ҫулсем пирӗн ниме юрӑхсӑр, машинӑсене пӗр хӗрхенмесӗр вататпӑр, йӗпе-сапаллӑ кӗр килсен вара — хӑть те хурах кӑшкӑр! — Ку тӗлте саламат аври вылянса илчӗ те карттӑн пӗтӗм тӑршшӗпех чупса тухрӗ.

— Как вы знаете, — сказал Сергей, — дороги у нас никудышные, машины бьем нещадно, а в дождливую осень — хоть караул кричи! — На этом месте рукоять нагайки остановилась и пробежала по всей карте.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ятлаҫа пӑх, намӑслантар хӑть эсӗ ӑна.

— Хоть постыди его.

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Унта чӗрӗ юлӑпӑр хӑть.

— По крайней мере, мы останемся живы.

VIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ҫӑнӑх хывӑхне вӗрилетсе пар хӑть!

— Запаривай отрубей, что ли!

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чун лӑпланчӗ хӑть.

Душа хоть на место встала.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑрманта, вӗсем утса пынӑ ҫӗрте, кӑнтӑрла та яланах тӗттӗм пек, — хӑй ҫутса яр хӑть.

В урочище, где они шли, и днем-то всегда было сумеречно — хоть свечи зажигай.

XXVII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫарти йывар службӑна паттӑррӑн ирттерес тӗлӗшпе вӑл кирек хӑҫан та, хӑть мӗнле ӗҫре те, боецсене пример кӑтартма тӑрӑшнӑ.

Всегда и во всем он старался показать бойцам образец мужественного несения тяжелой воинской службы.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

 — Ав, санӑн мӑшӑру та пӗрмай ҫухӑрать, карташӗнчен тухса тар хӑть!

— Твоя вон благоверная тоже все кричит, хоть уши затыкай!

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Ах, турӑ, ҫӗрлеччен тухса каясчӗ хӑть!

— Господи, хоть бы к ночи выехать!

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Маншӑн пулсан хӑть путтӑр».

Пусть хоть тонет».

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑть пире те вӗлерӗр, анчах ҫав ирсӗрсене кунтан чӗррӗн ан кӑларӑр!

Хоть в нас бейте, только сволочь эту отсюда живой не выпускайте!

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хӑть пӗрре пертерӗр ӗнтӗ, юрать-и?

Ну хоть разок, ладно?

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пусма ҫине хӑпарнӑ чух, урасене, тупата, чӗркуҫҫинчен тытса ҫӗклерӗм: утмаҫҫӗ, хӑть те мӗн ту…

Я сюда шла, руками себя под коленки взяла, да и подымаю ноги: не идут, да и все тут…

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӗсем иккӗшӗ тинӗс хӗрринче ҫӳренӗ чух е Митридат тӑвӗ ҫине хӑпарсан, Светлана Володьӑна ҫул ҫинче кӗтмен ҫӗртен тӗл пулнӑ пек утса пырать пулсан та, Володя хӑть тем ҫинчен каласа парсан та, Светлана ӑна интересленсе итленӗ, «Юассен» ӗҫӗсем ҫинчен ыйтса пӗлнӗ, кӑмӑллӑ та тимлӗ ответленӗ.

Когда они гуляли вдвоем по набережной или забирались на Митридат, она, хотя и шла всегда с таким видом, словно ей случайно оказалось по дороге, но слушала с интересом все, что говорил Володя, расспрашивала о делах «юасов», отвечала внимательно и с участием.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Асӑнмалӑх мӗн те пулин парнеле хӑть, аттеҫӗм.

Хоть подари что на память, отец мой.

XLII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Манман-ха эпӗ вӗсене: ҫав мӑка пит-куҫсене, ҫав «нимӗнех те мар, пырать, хӑть эпӗ пуян хӗр пулин те, кил, ҫывхар тесе калакан пит-куҫлӑ пуян хӗрсене», ҫав вырӑнтан вырӑна куҫарса лартассине, мӑшӑрсем хушшинче явӑнакан, намӑса пӗлмен ҫав евчӗсене, ҫав ӗмӗртенпех, пыракан элексене тата ҫав юри-малли хӑтланнисене, астӑватӑп-ха эпӗ ҫав кама алӑ памалли, кама пуҫ сӗлтмелли, кампа сӑмах хушса калаҫмалли йӗркесене, асрах-ха ҫав сыпӑкран сыпӑка куҫса пыракан юна кайнӑ ӗмӗрхи кичемлӗх те (тата ҫаксене пурне те ахаль кӑна мар, ҫапла тума кирлӗ тесе ӗненсе тӑраҫҫӗ вӗт).

Представляются мне эти тупые лица, эти богатые невесты с выражением лица, говорящим: «Ничего, можно, подходи, хоть я и богатая невеста»; эти усаживанья и пересаживанья, это наглое сводничанье пар и эта вечная сплетня, притворство; эти правила — кому руку, кому кивок, кому разговор, и наконец эта вечная скука в крови, переходящая от поколения к поколению (и все сознательно, с убеждением в необходимости).

XXXIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Хӑть мӗнле пулам, сана мӗн вара!

— Какая ни есть, да не про тебя!

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Сирӗн Лукашкӑпа мӗн пулни ҫинчен эс хӑть пӗр хут та пулин каласа парсамччӗ?

— Да ты расскажи хоть раз, что у вас с Лукашкой было?

XXX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпир хӑть пуян ҫынсемех мар та, ҫапах кунака хӑна тӑватпӑрах.

Хоть и не богатые мы люди, а все кунака угостим.

XXII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ак, хӑть Назара ил.

Вот хоть бы Назар.

XVI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех