Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аллине (тĕпĕ: алӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пугачев ман патӑмалла хӑйӗн шӑнӑрлӑ аллине тӑсрӗ.

Пугачев протянул мне жилистую свою руку.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Пугачев аллине ҫӗклерӗ те, мана ҫав самантрах салтса ячӗҫ.

Пугачев дал знак, и меня тотчас развязали и оставили.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӑл аллине вӗрен тытнӑ, тепӗр самантран эпӗ сывлӑшалла туртса хӑпартнӑ мӗскӗн Иван Кузмича куртӑм.

Он держал в руке веревку, и через минуту увидел я бедного Ивана Кузмича, вздернутого на воздух.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Шурса кайнӑ отец Герасим, аллине хӗрес тытса, крыльцо умӗнче, пулас вилӗмлӗ ӗҫсемшӗн ӑна сасӑсӑр тархасланӑ пек тӑрать.

Отец Герасим, бледный и дрожащий, стоял у крыльца, с крестом в руках, и, казалось, молча умолял его за предстоящие жертвы.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Вӗсем хушшинче хӗрлӗ сӑхман тӑхӑннӑ, аллине хӗҫ тытнӑ ҫын шурӑ лаша ҫинче ларса пырать: вӑл Пугачев хӑй пулнӑ.

Между ими на белом коне ехал человек в красном кафтане, с обнаженной саблею в руке: это был сам Пугачев.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк. Тапӑну // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ йӗмерӗм, анчах та сӑн-питӗм тискерленсе кайнӑччӗ пулӗ манӑн, мӗншӗн тесен сӑран пальто тӑхӑннӑ ҫын ман ҫине пӑхса илчӗ те аллине пушатрӗ: эпӗ тарас ҫуккине пӗлчӗ, ахӑр.

Я не плакал, но, должно быть, у меня было отчаянное лицо, потому что человек в кожаном пальто внимательно посмотрел на меня и разжал свою руку: понял, что не убегу.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллине хӑй каҫ пулсан сарая питӗрсе илмелли ҫӑраҫҫине тытнӑ.

В руках у нее был замок, которым наш сарай запирался на ночь.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫамки ҫине пуҫкӑшӑлӗ хунӑччӗ, аллине «ҫула ӑсатмалли» тыттарнӑччӗ.

где она лежала с венчиком на лбу, с подорожной в руке, —

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аллине вӑл винтовка тытнӑ, пальто ҫинчен чӗн пиҫиххи ҫыхнӑ, пиҫиххинчен наган ҫакса янӑ.

В руках у него была винтовка, а за кожаным поясом, выглядевшим очень странно на обыкновенном пальто, торчал наган.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл, хӑйне килӗшекен шурӑ бархат жакетка тӑхӑннӑскер, аллине эрех кӗленчи тытса хӑнасене сӑйласа ҫӳрерӗ, черккесене пушатмассеренех ҫӗнӗрен пыра-пыра тултарчӗ.

В белой бархатной жакетке, которая очень шла ей, она с бутылкой вина обходила гостей и после каждой рюмки все подливала.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тархасшӑн лӑпланӑр, — терӗ вӑл, аллине ман алӑмран ерипен туртса илсе.

— Ради бога успокойтесь, — сказала она, отняв у меня свою руку.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Маша аллине калла туртса илмерӗ…

Маша не отрывала ее…

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Эпӗ унӑн аллине тытса тутасем патне илсе пытӑм, ӑна ӳкӗнӗҫ куҫҫулӗпе йӗпетсе пӗтертӗм.

Я схватил ее руку и прильнул к ней, обливая слезами умиления.

Пиллӗкмӗш сыпӑк. Юрату // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Анчах та вӑл аллине ҫеҫ сулчӗ.

Но она только махнула рукой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Гаер ман тетраде аллине илет.

Он берет в руки мою тетрадку.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ, темӗнле инкек пуласса сиссе, аннен шуранка питне, ик еннелле тураса якатнӑ хура ҫӳҫне, ҫинҫе аллине пӑхатӑп, унтан каллех хамӑн патаксемпе аппаланатӑп…

С предчувствием какой—то беды я поднимаю глаза на ее бледное лицо, на черные волосы с пробором посредине, на тонкие руки – и возвращаюсь к своим палочкам…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл аллине йӗп тытнӑ та, комендантша хушнипеле, хӗлле валли типӗтнӗ кӑмпана ҫип ҫине тирет-мӗн.

Застал его с иголкою в руках: по препоручению комендантши он нанизывал грибы для сушенья на зиму.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк. Пӗрне-пӗри // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

— Акӑ-иҫ вӑл, — тет ямшӑк, аллине ял ҫине тӗллесе кӑтартса, ҫак сӑмахпа вара ялне кӗрсе те кайрӑмӑр.

«Да вот она», — отвечал ямщик, указывая на деревушку, и с этим словом мы в нее въехали.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк. Крепость // Михаил Сироткин, Никифор Ваҫанкка. Александр Пушкин. Капитан хӗрӗ. Вырӑсларан Н.Т. Ваҫанккапа М.Я. Сироткин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1940

Юлашки кӗнекин хуплашки ҫине хӗрлӗ кӗпе тӑхӑннӑ, аллине хур шӑмми тытнӑ мӑйӑхлӑ йӗкӗт сӑнне ӳкернӗччӗ, унтан кӑшт ҫӳлерех, сенкер ҫаврашкара хӗр сӑнӗ пурччӗ.

на обложке которого был изображен усатый молодец в красной рубашке, с пером в руке, а над ним в голубом овале – девица.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иван Иваныч тӑрӑхла сак ҫинче аллине хыҫалалла тытса, йӑмӑк калаҫнине ним чӗнмесӗр итлесе ларать.

Иван Иваныч сидел на лежанке, подложив под себя руки, и слушал, а она болтала.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех