Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑрса (тĕпĕ: пӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах юрлани, ачашшӑн пӑшӑлтатни, унтан тӗрлӗрен тӗслӗ ҫынлӑ князь ҫурчӗ, кайран университет, кӗнекесем, светри пурнӑҫ — ҫаксем йӑлтах Андрея ашшӗ кӑтартса панӑ тӳрӗ ҫул-йӗртен пӑрса янӑ; вырӑс пурнӑҫӗ илӗртӳллӗ курӑннӑ, ҫавӑнпа леш тӗссӗр ҫыруран яр уҫӑ, анлӑ картина пулса тӑнӑ.

Но мать, своими песнями и нежным шепотом, потом княжеский, разнохарактерный дом, далее университет, книги и свет — все это отводило Андрея от прямой, начертанной отцом колеи; русская жизнь рисовала свои невидимые узоры и из бесцветной таблицы делала яркую, широкую картину.

VIII сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Штольц тутине пӑрса илчӗ те сӗтел хушшине ларчӗ.

Штольц поморщился, садясь за стол.

VI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ҫитет ӗнтӗ, мсье Обломов, халь акӑ эсир хӑвӑр мӗнле пӑхатӑр ман ҫине! — терӗ Ольга, именчӗклӗн пуҫне пӑрса, анчах интересленесси ӑна ҫӗнтерчӗ те, вӑл ун пичӗ ҫинчен куҫне илме пултараймарӗ.

— Да полноте, мсьё Обломов, теперь как вы сами смотрите на меня! — говорила она, застенчиво отворачивая голову, но любопытство превозмогало, и она не сводила глаз с его лица…

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл хай университетра пулнӑ та ывӑлӗ те унта пулмалла тесе шутланӑ — ку нимӗҫ университечӗ пулмасан та, инкекех мар; вырӑс университечӗ ун ывӑлӗн пурнӑҫӗнче улшӑнусем туса, ачана ашшӗ палӑртнӑ йӗртен аяккалла пӑрса ярсан та — инкекех мар.

Он был в университете и решил, что сын его должен быть также там — нужды нет, что это будет не немецкий университет, нужды нет, что университет русский должен будет произвести переворот в жизни его сына и далеко отвести от той колеи, которую мысленно проложил отец в жизни сына.

I сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ҫӗрӗн магнитлӑ витӗмне пула карапӑн металран тунӑ корпусӗ хӑй магнитланса компас йӗппине хӑйӗн линийӗнчен пӑрса ярать иккен.

Оказалось, что под влиянием земного магнетизма металлический корпус судна сам становится магнитом и отклоняет магнитную стрелку.

Вуннӑмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Женя юлташӗ ҫине тӗлӗнсе пӑхрӗ, Маргарита сӑмсине йӗрӗнчӗклӗн пӑрса илчӗ.

Женя вытаращила на друга глаза, а Маргарита скривилась и сморщила носик:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Кӗҫех тӗм хушшине сӗтӗрсе кӗртет те мӑя пӑрса ярать.

Сейчас он заведет их в кусты и просто переломает шеи.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Тӗлӗннипе арҫын ачасен куҫӗсем чарӑлсах каяҫҫӗ ӗнтӗ, хӗрачасем вара тӳрех тутине пӑрса хурӗҫ.

Женя представила, как вытянутся от удивления лица мальчишек, как начнут фыркать и кривить губы девчонки.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Женя тутине пӑрса илчӗ те чутах чӗлхе кӑларса кӑтартмарӗ.

Женя только фыркнула в ответ и чуть было не показала язык,

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Хӗрлӗ ҫӳҫ ӑна сӑмсаран тытаймарӗ, мӗншӗн тесен Женя хӑйӗн патнелле тӑсӑлнӑ алла хӑвӑрт ярса илчӗ те кӑштах пӑрса пусрӗ, анчах хыттӑнах та мар.

Схватить ее за нос рыжему не удалось. Женя на лету перехватила его запястье, чуть развернула его и слегка надавила.

Пӗрремӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Городовойсем старик патне чупса пычӗҫ, унӑн чавсисене пӑрса тытрӗҫ.

Городовые бросились к старику и схватили его, выворачивая локти.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Унӑн вараланчӑк пичӗ тӑрӑх, тутӑртан пӑрса кӑларнӑ пек, куҫҫуль юхнӑ.

По его замурзанному лицу, как из выжатой тряпки, струились слезы.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пирӗн инкеке, радио та йӑлтах ӗҫлӗхрен тухнӑччӗ, хӑй ӗҫне чӑтма ҫук юратакан радист ӑна мӗнле май кӑна пӑрса пӑхмарӗ-тӗр, радио, чул пек, пӗр сасӑ та памарӗ.

Но радио, к сожалению, было разбито, и как его ни вертел упрямый радист, оно было немо, как камень.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл вӑрӑм ҫиптунине пӑрса ҫыхатчӗ, халатпаччӗ, сӑмах чӗнмесӗр ман ҫине пӑхатчӗ, ман валли темле тутлӑ ҫимӗҫ пуррине асне илсен, сасартӑк чупса каятчӗ, вара вӑл ӳсӗртекен чие-и е маслина илсе пыратчӗ, вӗсене эпир иксӗмӗр те юрататпӑр.

В халатике, с косами, заплетёнными на ночь, она молча смотрит на меня и вдруг бежит куда-то, вспоминает, что у неё есть что-то вкусное для меня — пьяная вишня или маслины, которые мы оба любили.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир пӗлетпӗр, пароход ҫинче иллюминатор текен ҫаврака чӳречесем пулмалла,вӗсене тӑвӑл пулсан пӑрса хытарса лартаҫҫӗ.

Как известно, на пароходе обязательно должны быть круглые иллюминаторы, которые в случае шторма надо «задраивать».

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пуҫне кайӑк пек пӑрса, хайхискер, куҫлӑхне ҫӗклетнӗ арҫын тухса тӑчӗ те сивлек куҫӗпе ман ҫинелле пӑхрӗ.

Повернув голову, как птица, подняв очки, вышел он и уставился на меня с холодным вниманием.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Валентин Николаевич Жуков кунта пурӑнать-и? — тесе ыйтсан, кам вара куҫне мӑчлаттарса та, пуҫне хӑяккӑнрах кулӑшла пӑрса тытакан пултӑр?

Кто же другой мог так смешно положить голову набок и поморгать, когда я спросила: — Здесь живёт профессор Валентин Николаевич Жуков?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Мансӑр пуҫне пурте мӗн те пулин тӑватчӗҫ, пӗчӗк Петя та пулин хӑйӗн пӗчӗк чӑматанне пикенсех вылямалли теттесем вырнаҫтаратчӗ, пуканине чӑматана ҫаплипех кӗртейменнипе унӑн пуҫне пӑрса кӑларма тӑрӑшатчӗ.

Всё что-то делали, кроме меня; даже маленький Петя, который деловито укладывал в детский фанерный чемоданчик свои игрушки и старался открутить у паяца голову, потому что она не влезала в чемоданчик.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телейлисем паспорчӗсене тытса, сарлака пропускӗсене ҫӳлелле ҫӗклесе, иртеҫҫӗ те иртеҫҫӗ, мана хӗрринелле пӑрса хӑвараҫҫӗ.

И, оттирая меня в сторону, шли счастливцы, держа в руке паспорта и подняв развернутые пропуска.

20 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Гимнастёрки ҫине эпӗ хам аллӑмпа хам Хӗрлӗ Ялав орденне пӑрса хуратӑп.

Своими руками я прикрепляю орден Красного Знамени к его гимнастёрке.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех