Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫӗре (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мӗн тума чӑх-чӗпсене халех пӗр ҫӗре пуҫтарса усрама кирлӗ пулчӗ-ши?
И зачем зараз птицу сводить?

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Акӑ вӑл, чухӑнсемпе выҫҫисем пӗрехмай макӑрса пурӑннӑшӑн ҫилленсе кайӗ те, вӗсен куҫҫулӗсене пӗр ҫӗре пуҫтарӗ, вара ҫав куҫҫулӗсенчен тӗтре туса, ӑна кӑвак тинӗссем ҫинелле илсе кайӗ, пӗлӗте нимӗн курӑнми тӗтрелетсе хурӗ.
И вот он огневается, что бедные да голодные все плачут да плачут, и возьмет соберет ихни слезы, исделает их туманом и кинет на синие моря, закутает небо невидью.

Пӑрусем, амӑшӗсем патне яма тилмӗрсе, мӗкӗрешме тытӑнаҫҫӗ, пӗр ҫӗре пӗрлештернӗ автансем каҫӑхса кайсах авӑтаҫҫӗ, хутор ҫийӗн тӑкӑскӑ-йӳҫек шӑршӑллӑ кизяк тӗтӗмӗ явӑнса ҫӗкленет.
Замычат телята, требуя доступа к матерям, яростней вскличутся обобществленные кочета, потянет над хутором терпко-горьким кизячным дымком.

Каҫ пуласпа кӗпе-тумтирсем валеҫнӗ ҫӗре Щукарь мучи те пырса ҫитрӗ.
К вечеру на дележ приспел и дед Щукарь.

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Килне ҫитме виҫӗ сехете яхӑнах утрӗ, ҫул ҫинче мухтанса пычӗ, каҫ пулнӑ ҫӗре вара пӗтӗм Гремячий тӑрӑх сӑмах сарӑлчӗ:
Часа три шел до дому, хвалился, и к вечеру уже по всему Гремячему шел слух:

Давыдов, ҫывӑхран кӑна куракан куҫӗсене хӗсӗнтерсе, сасӑсем илтӗннӗ ҫӗре пырса тӑчӗ.
Давыдов подошел на голоса, близоруко щурясь.

16-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Стенасене сӑрнӑ ҫӗре чи лайӑх хура йывӑҫ кайнӑ.
Лучшее черное дерево пошло на отделку стен.

VII сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Кӑшт вӑхӑт иртнӗ ҫӗре пуҫӗпе Соломон кӑкӑрӗ ҫинче выртатчӗ ӗнтӗ Суламифь.
Спустя небольшое время Суламифь лежит головою на груди Соломона.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

— Аллӑмсемпе сӗртӗнем вӑл тытнӑ чулсене, ун ури айӗнче пулнӑ ҫӗре чуптӑвам.
— Прикоснусь руками к камням, которые он трогал, поцелую землю под его ногами.

— Ну, мӗн ҫӗре тӑрӑнтарса лартнӑ сухапуҫӗ пек тӑпах тӑтӑн-ха?
— Ну, чего стал, как врытая соха?

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хуҫалӑха тата ҫӗре епле лайӑх пӗлет вӑл!
А как он знает хозяйство и землю!

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Половцев катка ҫине лайӑхрах майлашса ларасшӑнччӗ, анчах катка хупӑлчи ун айӗнчен шӑвӑнса кайрӗ те хӑнтӑр-хантӑр кӗмсӗртетсе ҫӗре персе анчӗ.
Половцев хотел устроиться на кадушке половчее, но крышка скользнула из-под него, упала с грохотом.

Юра тытса хӑвармасан, вӑл ахалех ирӗлсе пӗтет, шыв-шурпа юхса каять, вара унран ҫынна та, ҫӗре те усси ҫук.
А не держи снег, он потает зря, жировой водой сольет, и нету от него ни человеку, ни землице пользы.

Ҫакӑ вӑл пӗтӗмпех эпӗ юр тытса хӑварнӑран, ҫӗре шӑварнӑран ҫапла пулатчӗ.
Все это через то, что снег придерживал, землю поил.

Ҫӗре ҫаратаҫҫӗ!
Грабют землю!

Большевиксен ури айӗнчи ҫӗре тӑпӑлтарса туртса илес пулать.
Надо рвать из-под большевиков землю.

Революци сиввӗн сывласа ячӗ те, мӗн пурне халиччен курманла кисретме, айӗн-ҫийӗн ҫавӑрма, Яков Лукичӑн ури айӗнчи ҫӗре чӗтретме тапратрӗ, анчах вӑл аптраса ӳкмерӗ.
Революция дохнула холодом невиданных потрясений, шатнулась земля под ногами Якова Лукича, но он не растерялся.

Тул ҫутӑлнӑ ҫӗре сырӑшсенче ҫимелли хыт-хура туни юлашкине те кураймӑн.
К заре в яслях не найдешь ни одной бурьянной былки объедьев.

Шартлама сивӗсем ҫӗре хӗсеҫҫӗ, шӑнтса хутлатаҫҫӗ.
Жмут, корежат землю холода.

Тимофей хут купӑса хуҫи аллинчен илме тӑчӗ, анчах ӑна ҫӗре ӳкерчӗ.
Тимофей стал брать гармонь из рук хозяина и уронил.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика