Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эсӗ ман умра ывӑлушӑн ответ тытатӑн!.. — Андрей сулахай аллипе старикӗн шурӑ сухалӗнчен ярса тытрӗ, алӑка тапса уҫса ячӗ те Девяткина кӗпӗртеттерсе крыльца тӑрӑх сӗтӗрсе кайрӗ.

— Ты мне за сына ответишь! — Андрей левой рукой схватил седую бороду старика, пинком отворил дверь и с громом поволок Девяткина по крыльцу.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

«Хӗрес укҫине» арӑмӗпе амӑшне валли ярса тӑнӑ.

«Крестовые» деньги посылал жене и матери.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Килне таврӑнсан, аҫа йытӑ кайӑк виллине ҫатӑрласа ҫыртса лартнӑ пекех, хуҫалӑхран ярса тытрӗ…

Зубами, как кобель в падлу, вцепился в хозяйство, возвернувшись домой…

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Нимрен ярса тытмалли ҫук-ҫке-ха пирӗн, акӑ ӑҫта инкек.

Не за что нам ухватиться, вот в чем беда.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ҫапла, грамота ярса пачӗҫ, агроном тата манӑн гарновка — тулӑ кӗлтине влаҫсене кӑтартмашкӑн Ростова илсе кайса пачӗ, — мухтансах малалла каларӗ Яков Лукич.

— Да, прислали грамоту, и агроном даже пучок моей пшеницы-гарновки возил в Ростов на показ властям, — с гордостью продолжал Яков Лукич.

3-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпир ахлатсах ятӑмӑр, пуҫсене ҫатӑрласа ярса тытрӑмӑр!

Ахнули мы, за головы взялись!

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Казаксем те, икшер хут ӗмсе илнипех пирусӗсене туртса ярса, пӗрлех утса пычӗҫ.

Казаки, в две затяжки поглощая папиросы, шли рядом.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Секретарь трубкӑна ярса тытрӗ.

Секретарь схватил трубку.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Тӑхта-ха, акӑ тата мӗн: кунсеренех ятарласа юланутлӑ ҫынпа сводкӑсем ярса тӑр, ҫынсене хытӑрах тыткала.

— Обожди, еще вот что: ежедневно коннонарочным шли сводки, подтяни там ребят.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Хӑна, сысна какайӗ ярса пӗҫернӗ купӑста яшки ҫинӗ хушӑра, хӗрарӑмсем пуртан, ҫанталӑк ҫинчен, хӑйсемпе пӗрле службӑра пулнӑ ҫынсем ҫинчен калаҫкаларӗ.

Гость, хлебая щи со свининой, в присутствии женщин вел разговор о погоде, о сослуживцах.

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах патша ун чух хӑйне турӑ кӗҫех пуянлӑхран, чапран, ӑслӑлӑхран та хаклӑ, мӗн унта, пурнӑҫран та хаклӑрах — мӗншӗн тесен вӑл пурнӑҫпа та хисеплешмест, илемрен те хӑрамасть — ҫепӗҫ те вут-ҫулӑмлӑ, ҫав тери тимлӗхлӗ те питӗ хӳхӗм юрату ярса парасса пӗлмен пулнӑ-ха.

Но тогда не знал еще царь, что скоро пошлет ему Бог такую нежную и пламенную, преданную и прекрасную любовь, которая одна дороже богатства, славы и мудрости, которая дороже самой жизни, потому что даже жизнью она не дорожит и не боится смерти.

III сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Иван Иванычӗ вара пӗрмаях хӑрах аяккинчен тепӗр аяккинелле ҫавӑрӑна-ҫавӑрӑна вырткаласа, ассӑн сывла-сывла ярса ирттеркеленӗ хыҫҫӑн ура ҫине тӑчӗ, каллех тулалла тухрӗ, алӑк умне ларса чӗлӗмне чӗртсе ячӗ.

А Иван Иваныч все ворочался с боку на бок и вздыхал, а потом встал, опять вышел наружу и, севши у дверей, закурил трубочку.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Коваленко ӑна хыҫалтан, ҫухавинчен ярса тытнӑ та тапнӑ янӑ, Беликов вара калушӗсемпе кӗмсӗртеттерсе пусма тӑрӑх кусса кайнӑ.

Коваленко схватил его сзади за воротник и пихнул, и Беликов покатился вниз по лестнице, гремя своими калошами.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Пирӗн пата историпе географи вӗрентме ҫӗнӗ учитель, Коваленко, Михаил Саввич ятлӑ хохол ҫынни, ярса пачӗҫ.

Назначили к нам нового учителя истории и географии, некоего Коваленко, Михаила Саввича, из хохлов.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Ҫав Афанасий ялан алӑк патӗнче аллисене хӗреслӗ хуҫлатса тӑратчӗ, ассӑн сывласа ярса, пӗр пек сӑмахсем кӑларса, мӑкӑртатса илетчӗ:

Этот Афанасий стоял обыкновенно у двери, скрестив руки, и всегда бормотал одно и то же с глубоким вздохом:

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Тем тӗрлӗ халлапсем ярса лараҫҫӗ.

Рассказывали разные истории.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

«Мов» аллисем хӑйсем ярса тытнӑ кӗлеткене халран кайнӑн вӗҫертеҫҫӗ, лешӗ чӗркуҫҫи ҫине ӳкет, закон представителӗн ури умне тӑсӑлса выртать, полицейски ун ҫинче хӑй влаҫӗн кӗске те пуклак символне тытса тӑрать…

Щупальцы «Mob» бессильно выпускают охваченное ими тело, оно падает на колени, раскидываясь у ног представителей закона, и он простирает над ним короткий и тупой символ своей власти.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ушкӑн ӑна хирӗҫех тем кӑшкӑрать, аллисене сулкалать, вӗсемпе полицейскин сарлака хулпуҫҫийӗсене ярса илесшӗн, тейӗн, анчах вӑл кӑшкӑрашнинче ӗнтӗ, унӑн кӑшкӑрашӑвӗ тем пек ҫилӗллӗн янӑрать пулин те, темле мӗскӗнлӗх те илтӗнсе тӑрать.

Она что-то кричит ему в лицо, размахивает щупальцами, как будто хочет обнять ими широкие плечи полицейского, но уже в ее крике, хотя и раздраженном, звучит нечто жалобное.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Вӑл хӑйӗн ҫӑткӑн аллисемпе хӗрарӑма ярса тытса ҫӗре ӳкернӗ те, ӑна пылчӑкпа тусан ӑшне пӑрахнӑ.

Она схватила тело женщины жадными руками, свалила на землю, в грязь, в пыль.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Пӗчӗкҫеҫ патакӗпе музыкантсем умӗнче сулкаласа тӑракан ҫын — лешсем ун ҫине пӑхмаҫҫӗ те — ҫав татӑксене аллисемпе хӑлхисенчен ярса илет те ҫӳлелле курӑнми ывӑтса ярать.

Человек, махающий палочкой над головами музыкантов, которые не смотрят на него, берет эти куски за ручки-уши и невидимо бросает их кверху.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех