Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каҫарӑр (тĕпĕ: каҫар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫарӑр

Куҫарса пулӑш

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр, алӑ памастӑп — йӗпе.

— Простите, не подаю руки — мокрая.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫинчен тата, каланӑшӑн каҫарӑр та, — шшӑршӑ! фи!»

И притом, извините за выражение, — ззапах! фи!»

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр — вӑл ҫын, вӑл этем!

Помилуйте — он личность, он человек!

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ах, каҫарӑр, салтак — чи ҫывӑххи, ӑна юратмалла, хисеплемелле.

Ах помилуйте, солдатик — ближний, нужна гуманность.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр, подполковник господин, тивӗҫӗмсем мана кайма хистеҫҫӗ, — терӗ Ромашов.

— Простите, господин подполковник, мои обязанности призывают меня, — сказал Ромашов.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тархасшӑн, каҫарӑр.

Прошу вас.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Ах, каҫарӑр.

— Ах, извините.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр, эпӗ килтилле ҫех.

Простите, я по-домашнему.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр, Адам Иванович, эпӗ халех, — чарчӗ ӑна Ромашов.

— Извините, Адам Иванович, я сейчас, — прервал его Ромашов.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Мана каҫарӑр ӗнтӗ, эпӗ ӗҫлӗ-ха.

Уж простите меня, я занят.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Каҫарӑр та, Тоскунова ҫук…

— Извините, Тоскуновой нету…

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Сирӗн сиятельствӑ, каҫарӑр, таса мар пирӗн кунта! — халь ӗнтӗ Кузьмичова та, Христофор аттене те асӑрхамасӑр, асаплӑн та пылаккӑн кулкаласа ахлатать Мойсей Мойсеич, хӑй ҫаплах, ӳксе саланса каясшӑн мар пулса, унталла-кунталла сулланкалать.

— Ваше сиятельство, извините, у нас не чисто! — стонал Мойсей Мойсеич с мучительно-сладкой улыбкой, уже не замечая ни Кузьмичова, ни о. Христофора, а только балансируя всем телом, чтобы не рассыпаться.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

— Ыр ҫынсем пулӑрах ӗнтӗ, каҫарӑр, ан ҫилленӗр.

— Уж вы будьте добрые, извините и не серчайте.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Каҫарӑр та, Мойсей Мойсеич, тепӗр чух ҫӗр выртӑпӑр, халӗ ниепле те май килмест.

Извините, Мойсей Мойсеич, в другой раз как-нибудь, а теперь не время.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Каҫарӑр, каҫарӑр!

— Простите, простите!

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫарӑр мана! — Викентий йӑлӑнса тӑсрӗ хӗреслетнӗ аллине.

— Простите меня! — И Викентий умоляюще протянул к нему сложенные руки.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каҫарӑр та мана, эсир ӑна пӗтӗмпех пӗтерсе лартасшӑн, — ун еннелле ҫаврӑнчӗ Огнянов.

— Прошу прощения, вы требуете ее деградации, — обернулся к нему Огнянов.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кирек мӗн пулсан та, судья заседательсемпе пӑртак канашласа илнӗ хыҫҫӑн ман еннелле пӑхрӗ те калать: «Ну, тухтӑр, йӑнӑш пулса тухрӗ иккен, канӑҫ паманшӑн каҫарӑр», — тет.

Что бы там ни было, но после краткого совещания с заседателями судья говорит мне: «Ну, доктор, произошла ошибка; извини за беспокойство».

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӗвӗ ҫӗлекен мастерскойсем ҫаплах ӗҫлеҫҫӗ-ха; халӗ ӗнтӗ вӗсем виҫҫӗ; Катерина Васильевна тахҫанах хӑй уҫрӗ, вӑл Вера Павловна мастерскойӗнче те уншӑн чылай ӗҫлет, часах акӑ пӗтӗмпех ун вырӑнне юлӗ, мӗншӗн тесен кӑҫал Вера Павловна — каҫарӑр ӑна — чӑнах та медика тухма экзамен парать, вара унӑн мастерскоя тытса тӑма вӑхӑчӗ пачах та пулмасть, «Мастерскойсене аталанса пыма май ҫукки ҫеҫ кулянтарать: вӗсем питӗ аталанса кайнӑ пулӗччӗҫ», — тет хӑш чухне Вера Павловна.

Швейные, продолжая сживаться, продолжают существовать; их теперь уже три; Катерина Васильевна давно устроила свою, теперь много заменяет Веру Павловну в ее швейной, а скоро и вовсе должна будет заменить, потому что в нынешнем году Вера Павловна — простите ее — действительно будет держать экзамен на медика, и тогда ей уж вовсе некогда будет заниматься швейною, «Жаль, что нет возможности развиваться этим швейным: как они стали бы развиваться», — говорит иногда Вера Павловна.

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех