Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

катара сăмах пирĕн базăра пур.
катара (тĕпĕ: катара) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Катара, чугун ҫул станцийӗнче, семафорӑн хӗрлӗ куҫӗ йӑлтӑртатать.

Вдали, на железнодорожной станции, светится красный глаз семафора.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сцена ҫинче йывӑҫ тӗмӗсем ӳсеҫҫӗ, тенкелсем лараҫҫӗ, катара, чӑнкӑ сӑрт хыҫӗнче, шыв шӑнкӑртатса юхса выртать.

На сцене растут зеленые кусты, стоят скамейки, а вдали, за крутым берегом, просвечивает голубая лента реки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Чекалинсен пӳрчӗ катара, ял вӗҫӗнче пулин те, Сашӑн ҫывӑх туссем сахал мар.

Хотя дом Чекалиных стоит на отшибе, недостатка в приятелях у Саши нет.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Катара пуртӑ чанклатнӑ пек сасӑ илтӗнсе каять.

Издалека, кажется, донесся глухой стук топора.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара кил хапхи чӗриклетсе хупӑнать.

Где-то с душераздирающим скрипом открывается и закрывается калитка.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара тем шатӑртатнӑ пек илтӗнчӗ, тем ҫӗмрӗлчӗ, унтан пӳрт ларнӑ вырӑнта хура тусан мӑкӑрланса ҫӗкленчӗ.

Мало кто из них обратил внимание на какой-то треск и грохот в отдалении, и поднялась пыль, окутавшая все на свете.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара вӑрман йӑрӑмӗ кӑвакарать.

Вдалеке синеет лес.

XII. Ятлӑ йыхравҫӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара ҫӳллӗ ҫуртсем йышлӑ курӑнаҫҫӗ.

Вдалеке полным-полно высятся кирпичные многоэтажные дома.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кӑнтӑралла туртӑннӑ пӗлӗт ҫаплах шавлать-ха, аслати катара кӗмсӗртетет, йӗп-йӗпе пулнӑ Шерккей пӗрре пӗлӗт ҫинелле, тепре хӑйӗн сӑхманӗ пек хуралнӑ ани ҫине пӑхать те: «Пӗтрӗ-ҫке ырашӑм, пӑхса тӑрсах пӗтерттертӗм…» — тесе, тарӑхнӑ чунне сӑмахпа та пулин пусарасшӑн мӑкӑртатать.

Но облака по-прежнему висели темным пологом, погромыхивал гром, вымокший до нитки, Шерккей, попеременно взглядывая то на небо, то на почерневшее, как его сохман, поле, безысходно повторял: «Пропала рожь, на глазах пропала…»

XIV. Инкек телей кӳрет-им? // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара, хура пусӑри хытхура ҫинче, кӗтӳ ҫӳрет.

Вдалеке, на черном поле, поросшем бурьяном, пасется стадо.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара чӑваш ялӗсем — Куршанкӑ, Шӑхаль — Хырла шывӗ хӗррине хӗсӗннӗ, вӗсене хирӗҫ сӑртра мишер ялӗ пур, вӑл тӗтреленсе тӑракан кӑвак инҫете кӗрсе куҫран ҫухалать.

В низинке, у самого берега реки Хырла, жмутся чувашские деревни Куржанга, Шигали, а напротив, на взгорке, — татарское селение, оно виднеется сквозь дымку тумана и пропадает в далекой сини.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Катара, йӗпе мол ҫинче ҫынсен ушкӑнӗсем тата умлӑ-хыҫлӑ тӑракан грузовиксем курӑнаҫҫӗ, анчах ҫумӑр ҫилхипе пӗркеннӗ ҫыранта ҫын пурӑнман пекех туйӑнать.

Вдали, на мокром молу, видны были толпы народа и вереницы грузовиков, но берег, полузакрытый космами дождя, казался необитаемым.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Шурӑрах кӑвак катара, куҫа курӑнакан юлашки ту тӗтрепе пӗрлешсе кайнӑ ҫӗрте, яра кунӗпех ҫурма тӗттӗм ҫанталӑк тӑрать е ҫумӑр пӗрӗхкелет, анчах кусем пурте тавралӑхӑн чее вӑййи кӑна.

В синевато-белесой дали, где последняя видимая гора сливалась с туманом, казалось — весь день господствует полутьма или накрапывает дождь, но это было лукавой игрой перспективы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Катара пусӑ тараси чӗриклетет.

Неподалеку скрипело колодезное колесо.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Ҫырмари шав катара илтӗне пуҫларӗ, ҫывӑхра вальс калакан духовой оркестр сасси янӑрать.

Шум реки становился глуше, а звуки духового оркестра, игравшего вальс, громче, ближе.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Йӗпеннӗ стена патӗнче пайтах пӗрне-пӗри сӑмах хушмасӑр тӑчӗҫ вӗсем, перрон ҫинчи часовойсем утса ҫӳренине те катара тупӑсемпе пенине итлерӗҫ.

Они долго стояли молча возле мокрой стены, прислушиваясь к шагам часового на перроне и к гулким выстрелам орудий.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Таҫта катара горн сасси илтӗнчӗ.

Где-то далеко прозвучал горн.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Кунтан пӗр ҫухрӑм катара темӗн чухлӗ ача «Б» классен сӑрчӗ ҫине тӳрех тапӑнса кӗресшӗн ҫапӑҫаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Катара шӑп пулнӑ, тӗттӗмленсе пынӑ, хурӑнсем шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ хӗрсем пек ҫуттӑн курӑннӑ.

В роще было темно и сумрачно, березки светились в темноте, как девушки в белых платьях.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫулла Алешка катинчи нӳрӗ ҫӗре йӗплӗ хулӑллӑ кӑвак ҫырла тӗмӗсем иртсе ҫӳремелле мар сырса илеҫҫӗ, ватӑ караичсен тӑрринче элес-мелес капӑр ҫунатлӑ кӑвак кайӑксемпе чакаксем йӑва ҫавӑраҫҫӗ; кӗркунне, йӗкелсемпе ҫӗре тӑкӑннӑ юман ҫулҫисен чуна уҫӑлтаракан йӳҫӗрех шӑрши сарӑлнӑ вӑхӑтра, катара кӑнтӑр енне вӗҫсе каякан кӑрӑпчаксем кӑштах канса илеҫҫӗ, хӗлле вара вӗҫӗ-хӗррисӗр кӗҫҫеленсе выртакан юр ҫинче тилӗсен ҫаврака пичет евӗрлӗ йӗрӗсем кӑна ахах-мерчен ҫипсем пек кукӑр-макӑррӑн тӑсӑлаҫҫӗ.

Летом в Алешкином перелеске колючий ежевичник густо оплетает влажную землю, на вершинах старых караичей вьют гнезда нарядно оперенные сизоворонки и сороки, осенью, когда бодряще и горько пахнет желудями и дубовым листом-падалицей, в перелеске коротко гостят пролетные вальдшнепы, а зимою лишь круглый печатный след лисы протянется жемчужной нитью по раскинутой белой кошме снега.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех