Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аслашшӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн аслашшӗн кивӗ библи кӗнеки пулнӑ, вӑл ҫавна вулама юратнӑ, час-часах хӑй ӑссӗн салхуллӑн, вӑтанчӑклӑн тем ҫинчен шухӑшланӑ.

У него была старая дедовская библия, которую он любил читать, и часто думал что-то про себя стыдливо и печально.

II // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Ҫавӑнтан вара улпутпа Михха аслашшӗн ҫӗрӗ татах аслӑланнӑ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Михха аслашшӗн вилсен те «хура халӑхпа» явӑҫма юраман пек, унӑн тӑпри тавра тимӗр карта тытса ҫавӑрнӑ.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Ку вӑл Энӗшкассинчн Янаш Петӗр ачин — Михха аслашшӗн — вилтӑпри ҫине лартнӑ хӗрес.

Куҫарса пулӑш

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Аслашшӗн калавӗ мӑнукне питех те кӑсӑклантарса ячӗ.

Информация дедушки очень заинтересовала внучку.

Юратнӑ хула // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 18,20,22 с.

Аслашшӗн тӑван ялӗнче вара чӑвашсем тӗпленнӗ.

А в родной деревне дедушки обосновались чуваши.

Тӗрлӗ халӑхлӑ класс // Ара Мишши. Ара Мишши. Пӗрремӗш утӑмсем: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 38 с. — 10,12,14,16 с.

Аслашшӗн килӗнче кире пуканӗ те, гантель те пулнӑран ун патне тӑтӑшах ҫӳренӗ, вӑйхала ҫирӗплетме тӗрлӗ хӑнӑхтару пурнӑҫланӑ.

Из-за того, что в доме у его деда был и гиря, и гантель, к нему часто ходили, выполняли различные упражнения для укрепления здоровья.

«Шкулта вӗреннӗ чухнех унӑн лидер паллисем пурччӗ» // Лариса Петрова. Хыпар, 2020.02.07, 13–14№№

Халӗ мӑнукӗсем те аслашшӗн ҫулӗпех утаҫҫӗ.

Сейчас и внуки идут по стопам дедушки.

Вӗсем Ҫӗнтерӳпе яла таврӑннӑ // Николай Воронцов. «Канаш», 2020.02.14

Имени ҫӗрӗ — тӑватӑ пин теҫеттин — генерал аслашшӗн ашшӗнех 1812 ҫулхи Отечественнӑй вӑрҫӑра вӑрҫнӑшӑн касса панӑскер, Саратов кӗпӗрнинче пулнӑ, унта генерал ытти ҫынсемпе питех хутшӑнмасӑр пурӑнма пуҫланӑ.

Земля его — четыре тысячи десятин, — нарезанная еще прадеду за участие в Отечественной войне 1812 года, находилась в Саратовской губернии, и зажил чернотелой, суровой жизнью.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӗсен аслашшӗн ашшӗне Воронежри ҫар пуҫлӑхӗ (воевода) ҫак пӑлхав шухӑшлӑ станицӑна кӑларса янӑ чух уйрӑм грамота (хут) ҫырса панӑ пулнӑ.

Прадеда воронежский воевода жаловал грамотой, посылая в бунтовскую станицу.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья аслашшӗн аллисене шӑлса ҫупӑрланӑ та тӑрса кайнӑ.

Наталья гладила дедовы руки и отходила.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аслашшӗн аллисем тӑрӑх хаваслӑ хӗрлӗ юн мар, хӑмӑр-кӑвак тӑмлӑрах тӑпра юхнӑн туйӑннӑ ӑна.

Казалось ей, что по дедовым рукам течет не веселая алая кровь, а буро-синяя суглинистая земля.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Наталья, пилӗк чалӑш тарӑнӑшӗнчен кӑларнӑ пӑр пек сивӗ чунсӑр ҫӗре алӑпа сӗртӗнсе мӗнле туйӑннине ҫавӑнтах хӑвӑрт аса илнӗ те, аслашшӗн ватӑлнипе тӑм пек хӗрлӗ куктӗррисемпе витӗннӗ аллисем ҫине хӑраса, шикленсе пӑхнӑ.

Наталья живо восстанавливала в памяти ощущение, испытываемое руками от прикосновения к мертвой, леденистой земле, добытой с пятисаженной глубины, и уже со страхом смотрела на дедовы руки в коричневых, глиняного цвета, старческих веснушках.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫинчен тата мӗнле те пулин тӑван хутшӑнсан, асатте-и, аттен аслашшӗ-и унта, вара аллупа ҫеҫ сул: юмахра мӗн-мӗн пулни йӑлтах хампа пулнӑ пек туйӑнать, хам вара аттен аслашшӗн ӑшне кӗрсе кайнӑ пек, е унӑн чунӗ хам ӑшчикре вылянӑ пек туйӑнать, — чыхӑнмалла пултӑр мана Варвара великомученицӑна акафист вуласа тӑнӑ чух, суятӑп пулсан…

А как еще впутается какой-нибудь родич, дед или прадед, — ну, тогда и рукой махни: чтоб мне поперхнулось за акафистом великомученице Варваре, если не чудится, что вот-вот сам все это делаешь, как будто залез в прадедовскую душу или прадедовская душа шалит в тебе…

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тӑна кӗрсен, аслашшӗн стена ҫумӗнче ҫакӑнса тӑракан саламатне илет те ку мӗскӗн Петруҫа ҫурӑмран ҫаптарса илме шут тытать, анчах ҫак самантра, таҫтан-ҫке, Пидоркӑн ултӑ ҫулхи шӑлнӗ, Ивась чупса ҫитет те, хӑраса ӳкнӗскер, пӗчӗкҫӗ аллисемпе ӑна урисенчен ярса тытать, кӑшкӑрма пуҫлать: «атте, атте! ан хӗне Петруҫа!»

Очнувшись, снял он со стены дедовскую нагайку и уже-хотел было покропить ею спину бедного Петра, как откуда ни возьмись шестилетний брат Пидоркин, Ивась, прибежал и в испуге схватил ручонками его за ноги, закричав: «Тятя, тятя! не бей Петруся!»

Пӗр чиркӳри дьяк пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Васюта аслашшӗн тӗтӗмпе саралнӑ усси ҫине хӑравҫӑлла пӑхрӗ; унӑн пӗчӗк куҫӗсем мачча ҫине ҫакса янӑ электричество лампи ҫутипе йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Васюта смотрела на закопченные усы деда испуганно, и ее крохотные глазенки блестели от яркого света подвешенной к потолку электрической лампы.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Григорий (Юман) Евграфович Васильев ҫырса хӑварнӑ тӑрӑх, унӑн аслашшӗн Йерепин Матвин аслӑ ывӑлӗ Канжель Ваҫлей (Василий Васильев) Ҫӗнӗ Эйпеҫе куҫса ларнӑ ҫул 4 ҫулта пулнӑ (1860-1942 ҫ.ҫ.).

Куҫарса пулӑш

Ҫӗнӗ Эйпеҫ ялӗ пуҫланса кайни // Ф.М.БАЙДУГАНОВ, Н.П.МУСТАЕВ. «Елчӗк Ен», 2014.06.14

Пирӗн Рахметовӑн мӑн аслашшӗн аслашшӗ Иван Иванович Шуваловпа туслӑ пулнӑ; Минихпа туслӑ пулнӑшӑн айӑпласа хупса лартсан, Шувалов ӑна тӳрре кӑларнӑ.

Прапрадед нашего Рахметова был приятелем Ивана Ивановича Шувалова, который и восстановил его из опалы, постигнувшей было его за дружбу с Минихом.

XXIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ашшӗ ӑна вилнӗ чух мӗн пурӗ те аслашшӗн шӑйӑрӑлса пӗтнӗ, йӑлтӑркка тӗсне ҫухатнӑ йӗннинче упранакан хӗҫне кӑна парса хӑварнӑ.

От покойного отца осталась в наследство одна дедовская шашка в отерханных, утративших лоск ножнах.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Федя аслашшӗн туратлӑ туйине тытнӑ, Маша старике ҫаплах ӗнсе кайнӑ кӑҫаттине тыттарма хӑтланать:

Федя держал дедову можжевеловую клюшку, а Маша все совала старику в руки подшитые обгорелые валенки:

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех