Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Паллӑ сăмах пирĕн базăра пур.
Паллӑ (тĕпĕ: паллӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халӗ, акӑ, ҫакнашкал паллӑ пур.

А теперь вот этот знак.

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

 — Ҫакӑнтан ӗнтӗ вӗсем камсем иккенӗ йӑлтах паллӑ.

— Cо всеми вытекающими отсюда последствиями.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫавӑнпа, эпир ун аппӑшӗ Варенька ҫав «абож паука» качча тухма хатӗрленни ҫинчен унпа калаҫма мӗншӗн тытӑнса тӑни паллӑ ӗнтӗ.

И, понятно, мы избегали говорить с ним о том, что сестра его Варенька собирается за «абож паука».

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Теме кура пурсӑмӑр та эпир Беликов авланманнине астуса илтӗмӗр, ҫав ун кунҫулӗнчи паллӑ енне халиччен асӑрхамасӑр хӑварни тӗлӗнтерчӗ пире хамӑра та.

Мы все почему-то вспомнили, что наш Беликов не женат, и нам теперь казалось странным, что мы до сих пор как-то не замечали, совершенно упускали из виду такую важную подробность в его жизни.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Каҫпа, тӑхӑр сехет иртсен, вӗренекенсене урама тухса ҫӳреме циркулярта чарни е пӗр-пӗр статьяра ӳтлӗ юратӑва чарма хушни пулсан, ҫавӑ вара уншӑн паллӑ, ӑнланма уҫӑ япала пулса тӑнӑ, чарнӑ пулсан — ан шарла!

Когда в циркуляре запрещалось ученикам выходить на улицу после девяти часов вечера или в какой-нибудь статье запрещалась плотская любовь, то это было для него ясно, определенно; запрещено — и баста.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Йӗрке хуралҫисем паллӑ мар арҫын пирки мӗн те пулин пӗлекенсене 39-40-94 е 102 номерсемпе шӑнкӑравлама ыйтаҫҫӗ.

Тех, кто хоть что-то знает о неизвестном мужчине, правоохранители просят позвонить по номерам 39-40-94 или 102.

Шупашкарта арҫын виллине тупнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23475.html

Чӑваш Ен Шалти ӗҫсен министерстви пӗлтернӗ тӑрӑх, паллӑ мар арҫын капюшонлӑ хура курткӑпа, сӑрӑ толстовкӑпа, хура шӑлаварпа, хура сӑран атӑпа пулнӑ.

По сообщению Министерства внутренних дел Чувашии, незнакомый мужчина был с чёрной капюшонной курткой, серой толстовкой, чёрными брюками, в черных кожаных сапогах.

Шупашкарта арҫын виллине тупнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23475.html

Паллӑ мар ҫын сӑнӗпе 45-50 ҫулсенче курӑнать, тӑршшӗ — 170 сантиметра яхӑн, вӑтам пӳ-силлӗ, ҫӳҫӗ хура.

Неизвестный на вид выгладит как 45–50 лет, высота — около 170 сантиметров, среднего телосложения, волосы черные.

Шупашкарта арҫын виллине тупнӑ // Таисия Ташней. https://chuvash.org/news/23475.html

Вӗсем мӗн тума кирли паллӑ мар, анчах та вӗсем хӑйсене алла тытас кӑмӑла йӗкӗлтесе, хӑйсем патнелле туртаҫҫех…

Их назначение неизвестно, но они тянут к себе внимание, вызывают желание обладать ими.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Акӑ, пӗтӗм хулипе, пӗтӗм ҫӗршывӗпе паллӑ хуҫа автомобиль ҫинче ларса пырать.

Вот едет на автомобиле известный всему городу и даже всей стране - хозяин.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Пурте пӗр евӗрлӗ ҫаврака шлепке тӑхӑннӑ, пуҫ мимисем — вӑл куҫран пӑхсах паллӑ — ҫывӑраҫҫӗ ӗнтӗ.

Все головы однообразно покрыты круглыми шляпами, и все мозги, — это видно по глазам, — уже уснули.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ку мӗншӗн ҫапла иккенни паллӑ — этемӗн чунне пӑсса тӑраҫҫӗ пулсан, ҫынсем ҫав этемрен ырлӑх кӗтмелле те мар.

Это понятно — искажая душу человека, люди не должны ждать от него милосердия к ним.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Сассинченех паллӑ — ку юрлакан хӗрарӑм ӳсӗр.

Судя по голосу, певица была пьяная.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Хӗрӗ амӑшӗ чухлех ҫӑмӑл та ун пекех вӑйлах марри пӗр самантранах паллӑ пулса тӑчӗ — Нунча ҫав тери ирӗккӗн те илемлӗн чупать, амӑшӗ пӗчӗк ачине йӑтса пынӑ пек, ӑна ҫӗр хӑй ҫӗклесе пырать тейӗн, — ҫынсем чӳречесенчен, тротуар ҫинчен ун ури айне чечексем пӑрахма тытӑнчӗҫ, алӑ ҫупаҫҫӗ, кӑшкӑра-кӑшкӑра хавхалантараҫҫӗ; вӑл икӗ хутчен хӗрӗнчен тӑватӑ минут ытларах малтан чупса тухрӗ, Нина, халтан кайнӑскер, ӗҫ ӑнманнипе кӳреннӗскер, хашка-хашка, ӗсӗкле-ӗсӗкле, чиркӳ крыльци ҫине кайса ӳкрӗ — виҫҫӗмӗш хут чупма пултараймарӗ вӑл.

Уже с первых минут стало ясно, что дочь уступит матери в легкости и силе, — Нунча бежала так свободно и красиво, точно сама земля несла ее, как мать ребенка, — люди стали бросать из окон и с тротуаров цветы под ноги ей и рукоплескали, одобряя ее криками; в два конца она опередила дочь на четыре минуты с лишком, и Нина, разбитая, обиженная неудачей, в слезах и задыхаясь, упала на ступени паперти, — не могла уже бежать третий раз.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Анчах ҫӑмӑл ҫӗнтерӳ ҫӗнтерекене вӗҫкӗнлентерсе кӑна яни такама та паллӑ, ҫӗнтерекенни ача ҫеҫ пулсан — ӗҫ пӗтӗмпех начар вара.

Но известно, что легкие победы делают победителей заносчивыми, а если победитель еще дитя — дело совсем плохо!

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Каччӑсем хӑшин енне кӑмӑллӑрах пӑхмаллине пӗлмесӗр аптраса тӑни пурне те паллӑ пулса ҫитет.

Уже всем заметно, что парни не знают, куда смотреть ласковей — на ту или эту.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Тӑрать ҫапла Нунча хӗвел ҫинче, ҫынсен хаваслӑ ӗмӗт-шухӑшне, юраттарас кӑмӑлне чӗртсе — илемлӗ хӗрарӑм умӗнче паллӑ мар пулса юлма намӑс, яланах пуҫ тӳпинчен ҫӳлерех сикес килет.

Стоит Нунча на солнце, зажигая веселые мысли и желание нравиться ей, — пред красивой женщиной стыдно быть незаметным человеком и всегда хочется прыгнуть выше самого себя.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— Ӑна ҫӗр ҫинче пурӑнма ҫуратнӑ ҫынсем тинӗс ҫинче вилме патне ҫитни паллӑ, вӗсенчен пӗри, ҫӑлӑнас шанчӑкне ҫухатни, хӑй мӗн пӗлнине ывӑлне каласа хӑвармалла.

— Ему известно, что вот люди, созданные для земли, погибают в море и что один из них, не надеясь на спасение, должен передать сыну то, что он знает.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Рим хулине Эней е Ромул туса лартнӑ теҫҫӗ, эпир ӑна пӗлместпӗр, анчах ҫав хулана ишсе аркатакан Аларихпа ытти геройсен ячӗсем — паллӑ

Посмотри — мы не знаем, Эней или Ромул построили Рим, но — точно известно имя Алариха и других героев, разрушавших этот город.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Йӑлтах — ҫапла иккен, темиҫе хутчен те тӗлӗкре курнӑ пекех — паллӑ ҫын, пуян, юратмалла.

Всё — так, как должно быть; именно таким она видела его много раз во сне — богатым, знаменитым и любимым.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех