Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тултарса (тĕпĕ: тултар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Егор ывӑлӗсенчен пӗри пысӑк пӑр катӑкӗсене киле турттарса, нӳхрепе тултарса тӑчӗ.

Большие куски льда один из Егоровых сыновей отвозил к себе во двор, складывал в погреб.

Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Май килнӗ пек чух пӗрер татӑк ҫӑкӑр пӗҫертме пулать; чӳрече ҫине сивӗнме кӑларса лартнӑ пӑтӑллӑ чӳлмеке те йӑтса тарма йывӑрах мар; камӑн та пулин нӳхрепне вӑрттӑн чӑмса, пӗрер кӗсье ҫӗр улми тултарса тухма та пулать; лекмесен, чиперех иртсе каять.

Можно при случае стащить кусок хлеба, даже чугунок с кашей, выставленный для остывания на подоконник неосторожной хозяйкой, можно незаметно нырнуть в чей-нибудь погреб и набрать карман картошки, и если не попадешься на месте преступления — все хорошо и кончится.

Астрономсем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Салтак хутаҫӗсенчен пӗрине ӑпӑр-тапӑр трофей япалисемпе, теприне складри апат-ҫимӗҫпе чыхсах тултарса, вӑл станци еннелле уттарнӑ.

Туго набив вещевой мешок трофейным барахлишком, а другой — харчами со склада, отправился на станцию.

Председатель касси // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вӑл Санина пӗр курка чей тултарса пачӗ.

Она налила ему чашку чаю.

XXXV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Кӳр-ха, пӗр черкке тултарса парам эпӗ сана: тутлӑ эрех — йӳҫӗк мар.

Позволь, я тебе налью рюмку: с букетом вино — не кислятина.

XXXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Ырлӑх чӗрене ытлашшипех тултарса тӑнӑ чухне Санинӑн Джеммӑпа юрату ҫинчен мар, мӗн те пулин урӑххи ҫинчен калаҫасси килчӗ — юрату ыйтӑвӗ паллӑ, татса панӑ таса ыйту пулнӑ.

Среди избытка блаженства он ощущал потребность говорить с Джеммой не о любви — то было дело решенное, святое, — а о чем-нибудь другом.

XXVIII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Санин кашӑксемпе шакӑртаттарчӗ, чей чашкисене пӗр вырӑнтан тепӗр вырӑна куҫарса лартрӗ, банкӑсемпе ещӗксене аллине чике-чике кирлине илчӗ, — кусен кӑмӑлӗсене те тултарса кӑларса ячӗ.

Санин удовлетворил их, с азартом стуча ложечками, передвигая блюдечки и лихо запуская пальцы в ящики и банки.

XI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Эпӗ ӑна тултарса хутӑм, пӑчкӑ кӗрпи ан курӑнтӑр тесе, ҫиелтен тӑпра витрӗм.

Следы я хорошенько засыпал сверху землей, чтобы не видно было опилок.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Алли-урисем сурса ыратрӗҫ; темле вӗри те типӗ тӗтӗм пуҫне тултарса тӑнӑ пек туйӑнчӗ.

Тупая боль стояла во всех ее членах; какой-то сухой, горячий дым, казалось, наполнял ее голову.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Шубин, Зоя ҫумне ларса, ӑна эрех тултарса тӑчӗ; Зоя ӗҫесшӗн мар, Шубинӗ ӗҫтересшӗн пулчӗ, анчах кашнинчех хӑй ӗҫсе ячӗ, каллех тултарса Зойӑна сӗнчӗ; ҫавӑн пекех тата вӑл пуҫне ун чӗркуҫҫи ҫине хурасси килни ҫинчен пӗлтерчӗ, Зоя вара «ҫакӑн пек ирӗклӗхпе» ниепле те килӗшесшӗн мар пулчӗ.

Шубин присоседился к Зое и беспрестанно наливал ей вина; она отказывалась, он ее потчевал и кончал тем, что сам выпивал стакан и потом опять ее потчевал; он также уверял ее, что желает преклонить свою голову к ней на колени; она никак не хотела позволить ему «этакую большую вольность».

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсем унта хулана штурмланӑ кунсенче кӗрсе пытаннӑ-мӗн те, нимӗҫсем хӑйсен халӑхне те шеллесе тӑман — шыв тултарса вӗлернӗ.

Выносили тех, кто прятался в метро в дни штурма города и которых затопили сами немцы.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Нимӗҫсем шыв тултарса лартнӑ путвалтан темӗнле хаклӑ та кирлӗ кӗнекесемпе алҫырӑвӗсене йӑтнӑ чух та хирӗҫ ҫуртран виҫӗ снайпер пире тӗлленӗ иккен…

Мы вытаскивали из затопленного немцами подвала не известной нам ценности и важности, но старинные книги и рукописи, а из дома напротив прицеливались в нас три снайпера…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эп вӗри шыв ӗҫрӗм, Наташа мана татах тултарса пачӗ, хӑйне валли те ячӗ.

Я выпил кипяток, и Наташа подлила еще мне и себе.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Яхта ҫинчи пӗртен-пӗр тиев те унӑн пассажирӗсен чӗрисене тултарса тӑракан савӑнӑҫ кӑна пулать тесе калама пулать.

Казалось, единственным грузом яхты была безграничная радость, переполнявшая сердца её пассажиров.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Мӗнпе тултарса пымалла ӑна?

Чем заполнить ее?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ӳкӗте кӗмен вӑхӑт — кунсене, уйӑхсене шутласа пырать, ҫак хушӑрах ыткӑнса пыракан тем тӗрлӗ те тем тӗслӗ пурӑнӑҫ вӑл кунсене, ҫиелтен пӑхсан пӗр майлӑ курӑнан кунсене, яланах темле ҫӗнӗ, ӗнерхи пек мар япалапа тултарса пырать.

Беспристрастное время отсчитывало дни, месяцы, а жизнь, стремительная, многокрасочная, заполняла эти дни (с виду однообразные) всегда чем-то новым, не похожим на вчерашнее.

Улттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ку аслӑ карташне ӗлӗкренпех кирлӗ-кирлӗмар япаласемпе тултарса пурӑннӑ.

Этот большой двор издавна был свалочным местом.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Койкӑсем турӗҫ, хулари парка кайса, матрацсем ӑшне вӗрене ҫулҫи тултарса килчӗҫ, тӑваттӑмӗш кунне вара Петровский сӑнне тата пысӑк картӑ ҫакса илемлетнӗ пӳлӗм йӑлтӑртатса, ҫутӑлса кайӗҫ.

Смастерили койки, матрацы из мешков набили в парке кленовыми листьями, и на четвертый день, украшенная портретом Петровского и огромной картой, сияла, комната еще не тронутой белизной.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Виҫҫӗмӗш сентре ҫинче, кӗтесре, Ритӑна ларма ҫеҫ вырӑн юлнӑ, ыттисене пӗтӗмпех хаҫат тӗркисемпе тултарса лартнӑ.

На третьем ярусе в углу оставалось лишь место для Риты, все остальное было завалено тюками газет.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Анчах тупнӑ япаласем майӗпен пуҫтарӑнса пыраҫҫӗ, пушӑ юлнӑ вырӑнсене тӗрӗсех тултарса хураҫҫӗ.

Но постепенно запас сведений растёт, линии уточняются, пробелы уступают место твёрдо проведённым штрихам.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех