Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Чир сăмах пирĕн базăра пур.
Чир (тĕпĕ: чир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Григорий вара чир пуҫланнӑ кунранпах тӗлӗкри пек пурӑнчӗ.

А Григорий со дня начала болезни жил как во сне.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӑван сӑн-пите чир йӑлтах улӑштарса янӑ, темле хӑйӗнни пек мар юттӑн курӑнакан тунӑ.

Черты родного лица изменила болезнь, сделала их странно непохожими, чужими.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шӑв-шава пула ыйхӑран вӑраннӑ Тури Чир казакӗсем ҫурма сасӑпа калаҫса илчӗҫ.

Верхнечирцы, проснувшиеся от шума, вполголоса переговаривались.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ним палли те ҫук: ҫамку сивех, тен — тиф та мар, — лӑплантарчӗ ӑна Григорий, анчах ӑшӗнче Аксинья шатраллӑ тифпа чирлине ӗненчӗ, ӑна чир ураран ӳкерес пулсан, унпа мӗн тӑвасси ҫинчен чунне ыраттарса шухӑшларӗ.

Ничего не видно; лоб у тебя холодный, может, и не тиф, — утешал Григорий, но в душе был убежден, что Аксинья заболела сыпняком, и мучительно раздумывал, как же поступить с ней, если болезнь свалит ее с ног.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр каҫхине Григорин ӗҫ ӑнчӗ: ҫӗр вырттарма ыйтма кӗнӗ малтанхи килтех вӑл Тури Чир хуторӗнчен килсе ҫитнӗ паллакан казаксене тӗл пулчӗ.

На следующей ночевке Григорию повезло: в первом же доме, куда он зашел, чтобы попроситься переночевать, встретил знакомых казаков с хутора Верхне-Чирского.

XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахӑртнех, чир унӑн чӑтӑм-тӳсӗмне самаях хавшатнӑ-тӑр: куҫӗсенче куҫҫуль тумламӗсем курӑнчӗҫ те, вӗсене ачисенчен пытарас тесе, чылайччен пичӗпе чӳрече ҫумне тӗршӗнсе тӑчӗ.

Видно, болезнь ослабила его волю: на глазах его показались слезы, и, чтобы скрыть их от детей, он долго стоял у окна, прижавшись к нему лицом.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чир хыҫҫӑн куҫӗ ҫивӗчленчӗ, тейӗн, вӑл ӗнтӗ куҫ умӗнчи япаласем хушшинчех темле ҫӗнӗлӗхпе улшӑну пуррине куракан пулчӗ.

У него после болезни словно обострилось зрение, и он стал обнаруживать новые предметы в окружающей его обстановке и находить перемены в тех, что были знакомы ему издавна.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫӗрле, кил-йышпа пӗрле канашласа илсе, ҫапла калаҫса татӑлчӗҫ: Ильиничнӑпа Пантелей Прокофьевичӑн ачасемпе пӗрле килтех юлмалла, пурлӑха пӑхмалла, ҫапнӑ тырра ҫӗр айне чавса чикмелле; Дуняшкӑна, арчасем тиеттерсе, икӗ ватӑ вӑкӑрпа Чир хӗрринчи Латышев хуторӗнче пурӑнакан хурӑнташӗсем патне ӑсатмалла.

Ночью на семейном совете решили: Ильиничне и Пантелею Прокофьевичу с детишками оставаться дома до последнего, оберегать имущество, обмолоченный хлеб зарыть, а Дуняшку на паре старых быков отправить с сундуками к родне, на Чир, в хутор Латышев.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тата, тавах турра, ыттисенне те ман чир нихӑшне те ҫулӑхмарӗ.

И, слава богу, моя болячка на других не перекинулась.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна Чир патӗнчи пӗр ҫапӑҫура вӗлерчӗҫ те, Копылов штаба йышӑнса, унти ӗҫе пӗлсе, пуҫ тавра шухӑшласа, тӗплӗ те тавҫӑруллӑ туса пычӗ.

Его убили в одном из боев на Чиру, и Копылов, приняв штаб, повел дело умело, расчетливо, толково.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чир тӑрӑх ҫапӑҫрӗҫ, Дон тӑрӑх вӑрҫӑ ахӑрашса иртрӗ, унтан ак кӗҫех Хопер, Медведица, Бузулук тӑрӑхӗсенче те тупӑ-пӑшал сассисем кӗмсӗртетме тытӑнаҫҫӗ.

Были бои по Чиру, прошли по Дону, а потом загремят по Хопру, по Медведице, по Бузулуку.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытла та шеллемелле мӗскӗн сӑнлӑ та хитремарскер, ҫапах та темле ӑшри илемӗ ҫуталса тӑнипе чиперскер, Наталья, чир хыҫҫӑн пуҫӗ нӗрсӗрленсе юлнине кӑтартас мар тесе, васкаварлӑн тутӑр уртса янӑ та пуҫне кӑштах хӑяккӑн чалӑштарса ларать.

Торопливо накинув платок, чтобы не было видно, как безобразна стала ее голова после болезни, слегка склонив голову набок, сидела она такая жалкая, некрасивая и все же прекрасная, сияющая какой-то чистой внутренней красотой.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чир казакӗсен сотни пӳлсе хучӗ.

Отрезала Чирская сотня.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӗрлисем Вешенскине хӗвелтухӑҫ енчен хупӑрласа илме талпӑнас-мӗн пулсан, сулахай фланга ҫирӗпленме тата Татарскипе Лебяжински сотнисене тӑшмана тытса чарма пулӑшма тесе, вӑл Ерински хуторне виҫҫӗр хӗҫ (юланутлӑ казак) кӑларса ячӗ: Базки хуторӗн сотнине хӗвеланӑҫ енчен, Дон тӑрӑх анатарахран, пулӑшма Вешенски станицӑн иногородни (казак мар ҫынсенчен йӗркеленӗ) дружинипе Чир станицин пӗр ҫуран сотнине ячӗ; хӑрушӑрах участоксене сакӑр пулемет вырнаҫтарса тухрӗ те, тул ҫутӑласса кӗтсе илме тата хӗрлӗармеецсене утлӑ стройпа тапӑнма тесе, ҫур ҫӗр иртни икӗ сехет ҫитес умӗн икӗ юланутлӑ сотньӑпа Ҫунӑк вӑрман хӗррине пырса вырнаҫрӗ.

Он бросил на хутор Еринский триста сабель, с расчетом, чтобы они укрепили левый фланг и помогли Татарской и Лебяженской сотням сдержать напор противника, в случае если он устремится в обход Вешенской с востока; с запада, вниз по течению Дона, направил в помощь Базковской сотне Вешенскую иногороднюю дружину и одну из Чирских пеших сотен; на угрожаемых участках расставил восемь пулеметов, а сам с двумя конными сотнями — часов около двух ночи разместился на опушке Горелого леса, дожидаясь рассвета и намереваясь атаковать красноармейцев в конном строю.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Укҫа тесен, сивӗ чир тытнӑ пек чӗтрекенсене кураймастӑп.

Ненавижу тех, кто над деньгами как в лихорадке дрожит.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хирӗҫ килекен электричкӑ хӑлхана питӗрсе лартмалла кӗрлеттерсе, уласа, хӑйӗн йӑлтӑр ҫутисене ҫиҫтерсе, снаряд евӗр хӑвӑрт иртсе кайрӗ, вакун сив чир тытнӑ пек чӗтренсе илчӗ.

Бешено, как снаряд, оглушительно грохоча и завывая, промчалась встречная электричка, вся в трепете и блеске огней, и вагон точно пролихорадило.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн тахҫанхи, вӑраха кайнӑ чир… —

Старая и затяжная наша болезнь… —

15 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗр-пӗр чир асаплантармасть пуль-ҫке сире?

Хворь, что ли, какая вас мучает?

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл чир хыҫҫӑн пит шуралса-начарланса юлнӑ.

Исхудавший и побледневший после болезни.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Сасартӑках студент хӑй аллинчен патаккине хуҫса ҫӗре пӑрахнӑ та: — Каялла тавӑрӑн! Хӗрӗн дифтерит ятла чир! — тесе кӑшкӑрса янӑ.

— Назад! У девочки дифтерит! — заявил вдруг студент, ломая и бросая щепку, которой только что прижимал ребенку язык.

II // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех