Шырав
Шырав ĕçĕ:
Учитель патне кӑштӑрт пырса кӗрет, ларать, ним те чӗнмест, темӗне асӑрхасшӑн пулса пӑхкаласа ирттерет.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Иван Иваныч, вӑрӑм пӳллӗ, хыткан, вӑрӑм усиллӗ старик, сарайне кӗнӗ ҫӗрте чӗлӗм туртса ларать; ӑна уйӑх ҫути ҫутатать.
Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.
Халӑх варринче малти урисене сарса пӑрахса, пӗтем ӳт-пӗвӗпе чӗтресе харкашу пуҫлаканӗ — шӗвӗр сӑмсаллӑ пӑчӑр-пӑчӑр сарӑ ҫурӑмлӑ шурӑ вешле йыт ҫурийӗ ларать.
Хамелеон // Федор Меценатов. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 89–94 стр.
Анчах та акӑ — трамвай вагонӗнче кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ ҫын ларать, унӑн сӑн-пичӗ хаяр, куҫӗсем ҫивӗч.Но вот - в вагоне трамвая сидит седой человек, у него суровое лицо и строгие глаза.
«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.
Вӑл, хӑйӗн илемне океан хумӗсем ҫинче сарӑлса выртакан йӑлтӑр ҫутӑсем ӑшне пӑрахса, ҫӗрлехи тӗттӗм пӗлӗтре те — ҫунса каймасӑр — вӑрахчен ялкӑшса ларать.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Акӑ мӗн калать вӑл хӑйӗн сӑмахӗнче: ҫынсем, сирӗн ҫав хӗрлӗ трико пӗркеннӗ, кукӑр ураллӑ Сатана аллине лексе асап курас килмест пулсан, ҫакна пӗлмелле: хӗрсене, вӗсемпе венчете тӑмасӑр, чуптума юрамасть, мӗншӗн тесен, апла тунипе вӑл хӗрсем проституткӑна тухса кайма пултараҫҫӗ; чиркӳ ирӗк памасӑр, ҫамрӑк ҫынсене чуптума юрамасть, мӗншӗн тесен, апла тусан, арҫын ачасемпе хӗрачасем ҫуралма пултараҫҫӗ: проституткӑсен хӑйсем патне пынӑ хӑнасен кӗсйисенчен укҫа вӑрламалла мар; пӗтӗмӗшпе илсен, пӗр ҫын та юна вӗрилентерсе яракан эрех таврашӗ ан ӗҫтӗр; ҫынсен пурин те хупаха мар, чиркӗве ҫӳремелле, — ку чуншӑн усӑллӑрах та, йӳнӗрехе те ларать…
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Пӗр хӗр хӑйпе калаҫса тӑракан ҫын кошелёкӗнчен темиҫе манит кӑларса илет, — шуйттансем ӑна ҫав самантрах ярса тытаҫҫӗ те, Сатана телейне, пӗтерсе те хураҫҫӗ; лешӗ — Сатани — савӑнса, урисене сулласа ларать, йӗрӗнчӗклӗн ихӗлтетет.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Пӗр чулӗ ҫинче, куҫне мӑчлаттарнипе хӑйӗн ырхан та хӗрхӗлтӗм питне тискерлетсе, хӗрлӗ тум тӑхӑннӑ Сатана ларать; вӑл, тупӑшлӑ ӗҫ тунӑ ҫын пек, аллине сӑтӑркалать.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Кашни ҫурт, темрен тӗлӗннӗ ухмах пек, ҫӑварне карса ларать, вӗсен ӑшӗнче — пӗлӗт пек тӗтӗм, йӗс трубасем ҫухӑрса нӑйкӑшни, орган ҫухӑрашни тата ҫынсен тӗксӗм кӗлеткисем.
Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.
Хӗрлӗ ҫӳҫлӗ ҫинҫешке хӗр, чӳрече умӗнче, миҫе йӑлӑ тунине тӗксӗм куҫӗсемпе шутла-шутла, чӑлха ҫыхса ларать.Девушка, рыжеволосая и тонкая, сидит на окне и вяжет чулок, считая темными глазами петли.
Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.
Эпӗ вӑтаннипе ҫаврӑнса пӑхрӑм: манран сылтӑмалла илемсӗр кӑмака ҫамки, кӑмака умӗнче таса мар чашӑк-тирӗк ларать, кӗтесре, ещӗк хыҫӗнче — сӑмалаланӑ канат татӑкӗсем, сӳс лӑстӑкӗсем, вут-сыпписем, картлӑ кӗвенте тата тӗрлӗ турпас-тӗрпес йӑванса выртать.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Амӑшне ҫӑнӑх миххине ҫавӑркаланӑ пек тыткаланӑ хушӑра эпӗ ачана сӑнарӑм, вӑл урайӗнче, чӳрече патӗнче ларать, ун умӗнче — хулӑн хӑмасенчен ҫапса тунӑ ещӗк, ещӗкӗ ҫине пысӑк саспаллисемпе: ОСТОРОЖНО Т-ВО Н. Р. и К° — тесе ҫырнӑ.
Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.
Тинӗс тӗкӗр пек тикӗс чухне, чулсем хушшинче шурӑ хумсем сиккелесе выляман вӑхӑтра, Пепе пӗр-пӗр чул ҫине пырса ларать те, ҫивӗч куҫӗпе тӑрӑ шыв ҫинелле пӑхать: унта, хӗрлӗрех тӗслӗ шыв курӑкӗсем хушшинче, пулӑсем ярӑнса ишеҫҫӗ, пӗчӗк раксем хӑвӑрттӑн вӗлтлетеҫҫӗ, краб хӑяккӑн йӑраланса иртет.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Аттене хальхи пекех куратӑп: вӑл, чир ернӗ аллисене саркаласа, пӳрнисемпе кимӗ хӗрринчен ҫатӑрласа тытса, кимӗ тӗпӗнче ларать, шлепкине ҫил хывса ывӑтнӑ, пӗр сулахайран, пӗр сылтӑмран ун пуҫӗпе хулпуҫҫине хум пыра-пыра ҫапать, хум ӑна кӑкӑрӗнчен, ҫурӑмӗнчен ҫапать, хӑй вӑл пуҫне сулла-сулла илет, тулхӑрать те вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе ман еннелле пӑхса кӑшкӑрать.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— Каҫа хирӗҫ вӑйлӑ ҫил тухмалла! — тет ватӑ пулӑҫӑ; вӑл шакӑл вӗтӗ чулсем сапаланнӑ хӑйӑр ҫинче, пысӑк чулсем хӳттинче ларать.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
— Вӗсем пӗри те ҫук, хула халь те ларать, — астутарнӑ амӑшӗ.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Вакланӑ чул купи патӗнче нӑрӑ пек хура рабочи ларать, ун кӑкӑрӗ ҫинче медаль, пичӗ-куҫӗ хӑюллӑ та кӑмӑллӑ.Около груды щебня сидит черный, как жук, рабочий, на груди у него медаль, лицо смелое и ласковое.
Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.
Вӑл лутра тӗм тураттинчен аллипе уртӑнса, ӳсӗр ҫын пек ларать, кӑвакарнӑ питӗнче юн тӗсӗ юлман, куҫӗсем вырӑнне пысӑк кӑвак кӳлӗсем тейӗн; хӑй ҫав тери ачашшӑн, савӑнса калать:
Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.
Тытса илӗр вӗсенчен ҫав чире, сыватӑр вӗсене — вӗсем мӗскӗне юлӗҫ; мӗншӗн тесен, вӗсен пурӑнмалӑх пӗртен-пӗр меслечӗ пӗтсе ларать, вӗсем ун чухне хӑвӑланса юлаҫҫӗ.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.
Вӑл сак ҫинче ларать — сывӑ, таса, хаваслӑскер; ларать те шав ахӑлтатать.Он сидел на лавке, здоровый, чистый такой, радостный, сидел и всё хохотал.
Ҫирӗм улттӑпа пӗрре // Петӗр Хусанкай. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 119–131 стр.