Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫиелтен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл грелкӑна ҫавӑрса тытрӗ, хуллен йынӑшса илчӗ, ӑна хырӑмӗ ҫине хурса ҫиелтен пинжак аркисемпе витрӗ.
Он схватил грелку, легонько застонал, положил ее себе на живот и закрыл полами пиджака.

Параппанҫӑ кун-ҫулӗ // Леонид Агаков. Гайдар, Аркадий Петрович. Параппанҫӑ кун-ҫулӗ: повесть; вырӑсларан Л.Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1957. — 132 с.

Ҫак пур япаласене те питӗ хытӑ пусарса хурсан, эпӗ ваннӑна хаҫатсемпе витрӗм, известка хунӑ михӗсенчен юлнӑ кивӗ чӑптасемпе хупларӑм, ҫиелтен тӗрлӗ ӑпӑр-тапӑр пӑрахса тултартӑм: ҫӗмрӗк ҫунашка, йӗлтӗр патаккисем, велосипед кустӑрми.
Утрамбовав все это крепко-накрепко, я покрыл ванну газетами, завалил старыми рогожами, оставшимися из-под мешков с известкой, набросал сверху всякого хлама: сломанные санки, палки от лыж, колесо от велосипеда.

Ещӗке туртса кӑлартӑм, хаҫат листине ҫӗклерӗм те хуп-хура, ҫиелтен ҫу сӗрнипе тӗксӗммӗн ҫутӑлакан боевой браунинг! выртнине куртӑм.
Выдернул ящик, приподнял газетную бумагу и увидел черный, тускло поблескивающий от смазки боевой браунинг.

Сасартӑк сирень тӗми хыҫӗнчен хуп-хура тум тӑхӑннӑ, ҫиелтен ылтӑн ҫӑлтӑрсем ҫыпӑҫтарса тултарнӑ хӗрача вӑркӑнса тухрӗ.
Вдруг — вся в черном и в золотых звездах — вылетела из-за сиреневого куста девчонка.

Вӗсене пӗр шӑтӑка пӑрахнӑ та ҫиелтен тӑпра купаласа хунӑ.
Их свалили в общую яму и забросали землей.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Ӗнерхи шӑтӑка ҫуртри улӑмӗпе питӗрсе хунӑ, ҫиелтен икӗ ҫӗнӗ яр янӑ.
Вчерашняя дыра была уже заделана яровой соломой, и по крыше протянулись две новые слеги.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

Вӑл пӗр вырӑнта пит нумай пухӑнсан кӑна ҫиелтен паллӑ пулать: такам шурҫырли тӑкса янӑ, тейӗн.
Только уж когда очень много ее соберется на одном месте, заметишь сверху и подумаешь: «Вот кто-то клюкву рассыпал».

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пирӗн пӗр ҫырла, шурҫырли ҫеҫ, уйрӑмӑнах ирех ҫуркунне, шурлӑхри тӗмескесем хушшинче пытанать, ҫавӑнпа та ӑна ҫиелтен пӑхсан асӑрхама та ҫук.
Только у нас одна-единственная ягода клюква, особенно ранней весной, прячется в болотной кочке и почти невидима сверху.

IX // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Сунарҫӑ ӑшӑ ҫӗре выртнӑ, пиншакпа витӗннӗ, хӑй ҫине ҫиелтен кӗлпе витнӗ те ҫывӑрса кайнӑ, ирхине ирех каллех сӑсара йӗрлесе кайнӑ.
Человек улегся на теплое место, закрылся курткой, поверх завалил себя пеплом, уснул, а на рассвете дальше пошел за куницей.

Пакша // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 126-129 с.

Гоголь сӑнласа панӑ Невски проспект чӑнах та ҫиелтен пӑхма хитре, вӑл кашни сехетре ҫӗнӗ тӗс йышӑнать, вӑл ҫынсемпе хӗвӗшсе тӑрать, анчах вӑл пысӑк хула мӗскӗнлӗхне, Коломнӑра е Мещански урамра пурӑнакансен чухӑнлӑхне, столицӑн тӳнтерле енне пытарма пултараймасть.
Куҫарса пулӑш

Н. В. Гоголь ҫырнӑ «Петербург повеҫӗсем» // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 147–158 с.

Вӑл ҫирӗп характерлӑ, тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫын пулнӑ; кӑшт тӳрккес пек те туйӑннӑ, ҫиелтен пӑхсан, хӑйне хаяр та мӑнкӑмӑллӑ ҫын пек тытнӑ, ҫынсене ытлашши айӑпламан, ҫав вӑхӑтрах тӳрӗ каланӑ.
Это был твердый характер, честный, прямой человек, даже грубый, покрытый снаружи несколько черствой корою, не без некоторой гордости в душе, отзывавшийся о людях вместе и снисходительно, и резко.

Иккӗмӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Ҫиелтен пӑрланса ларнӑ ҫул ҫинче ҫуна шунӑ чух юр ҫапла кӑчӑртатать.
Так скрипят сани по снегу, подернутому легкой ледяной корочкой.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ҫиелтен, ваше благородие, ыраттармаллах мар…
— Слегка чтобы, ваше благородие…

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тен, ҫак айванлӑх ҫиелтен кӑна ҫапла курӑнать пуль?
Но, может быть, эта глупость — всего-навсего маска?

Ӳлӗмрен вара ӗҫ ҫине ҫиелтен ҫеҫ пӑхни урӑх ан пултӑр.
И чтобы в дальнейшем такая халатность не повторялась!

Клавди ӑна сӑтӑрса пӑрахрӗ, ҫиелтен пӑчкӑ кӗрпипе шӑлса лартрӗ, Халь ҫурӑк курӑнмасть ӗнтӗ, сӑмалаллӑ йывӑҫ ҫине пӑчкӑ кӗрпи ҫыпҫӑнчӗ.
Клавдия растерла их широким мазком, а сверху посыпала опилками, Щели не стало видно, к смолянистому дереву прилипли опилки — вот и все.

Сӑмала ҫурӑка тулса ҫиелтен хӑмпӑланса хытса ларчӗ.
Смола вошла в щель и сверху застыла круглыми клейкими пупырышками.

Ҫиелтен ӑна ҫӗрпе хутшӑннӑ юр витсе тӑрать.
Сверху его придавили земля и снег.

Хӑраса вӑранни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫӗр ҫиелтен нӳрленчӗ, курӑксем саралчӗҫ, аялалла лӑпчӑнчӗҫ.
Земля размякла сверху, трава пожелтела, намокла и поникла.

Апат-ҫимӗҫ усрамалли хуралтӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ывӑлӑм ура ҫине сиксе тӑчӗ те, ӑсана тепӗр уринчен ярса илчӗ, ӑна иксӗмӗр пӗрле кунтӑкпа хупласа хутӑмӑр, ҫиелтен ҫирӗппӗн ҫыхрӑмӑр.
Но сынишка уже на ногах, хватает косача за свободное крыло, и вместе мы засовываем живую добычу в корзину, крепко обвязываем корзину тряпкой.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика