Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шултра сăмах пирĕн базăра пур.
шултра (тĕпĕ: шултра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шӑтӑк тӗпӗнче шултра шӑтӑклӑ карас курӑнса кайрӗ.

На дне ямки показались крупные ячейки серого воска.

Ҫул ҫӳресси пӗтни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫамка ҫине шултра тар тумламӗсем тапса тухрӗҫ; Васька ӑна ҫаннипе шӑлса илчӗ те ҫӑмӑллӑн сывласа ячӗ:

Со лба крупными каплями сползал пот; Васька вытер его рукавом и облегченно вздохнул:

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Марфа чӗри вӗриленсе кайрӗ, куҫҫулӗ питҫӑмарти тӑрӑх шуса анчӗ: тӑварлӑ та, шултра унӑн куҫҫулӗ…

У Марфы горячо зашлось сердце, из глаз брызнули слезы и покатились по щекам, соленые, крупные…

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя кӗсйинчен икӗ шултра пучах кӑларса хӑй пуҫӗ ҫийӗн ҫӗклерӗ.

Катя вынула из кармана два крупных колоса, подняла их над головой.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Юр айӗнче шултра пучахлӑ ылттӑн пек тулӑ хӗрме, унтан ҫӗрме тытӑнӗ.

И станет преть да гнить под ними колосистое золото.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Эпӗ чӗркуҫленсе лартӑм, юр чӗпӗтет, алсасӑрах алла унӑн хырӑмӗ айне чиксе яратӑп та хытӑ та шултра тӗксене ярса тытатӑп.

Я коленями в снег, руками — без перчаток, снег жжёт — под сынишку и хватаю жёсткие толстые перья.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

— Ку вӗт карсак йӗрӗ, шултра мулкач йӗрӗ, ӑна выртма чӑтлӑх кирлӗ мар.

— Это ведь русачий след, а русаку чащи не надо, чтобы залечь.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Тепӗр чухне пуҫӑм мана шултра куҫлӑ ала хурӑм туйӑна-туйӑна каять те…

Иногда мне голова кажется вроде изреженного решета…

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

Урисем хӑйсен шултра пӗрчӗллӗ шурӑ хайӑр ӑшне пакӑлчак таран пута-пута кӗчӗҫ.

Ноги их по щиколотки утопали в белом зернистом песке.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн сикӗпе ывтӑнса килнӗ лаши, пуҫне тискеррӗн каҫӑртса хунӑ та, ӗнтӗ хӑй мӗлкинчен хӑй те хӑранӑ пек, шултра юртӑпа хӑяккӑн чупса пырать.

Серая лошадь сбилась с намета и шла уже крупной рысью, дико задрав голову, избочившись так, словно она испугалась собственной тени…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл Григорин пирус патнелле тӑснӑ пӳрнисем вӗттӗн чӗтренине те асӑрхарӗ, унтан каллех шултра кӑтра мӑйӑхӗ айӗпе кулса илчӗ.

От внимания его не ускользнуло, что пальцы Григория, бравшие папиросу, мелко вздрагивали, и он снова улыбнулся в рыжеватые волнистые усы:

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑхӑр-ха, епле шултра вӗсем, тути вара ҫамрӑк хӑярӑнни пекех.

Куҫарса пулӑш

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Вӑл шултра та хӑвӑрт утӑмсемпе пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳреме тытӑнчӗ.

Он быстро, огромными шагами начал ходить по комнате.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Шухӑшласа пӑхӑр кӑна, шултра чечексемлӗ пусма тавартан ҫӗленӗ калама ҫук сарлака панталонсем.

Представьте вы себе широчайшие панталоны, сшитые из ситца с крупными цветами.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Йышлӑ ӳкерчӗксемпе статьян шултра та янӑравлӑ ячӗсем лӑпкӑ пӳлӗме пурнӑҫӑн канӑҫсӑр шавӗпе тултара-тултара лартрӗҫ.

Многочисленные фотографии, броские заголовки наполняли тихую комнатушку беспокойным шумом жизни.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑл шултра касса вакланӑ ҫӑкӑр чӗллисене типтерлӗн шинель арки ҫинче тытса тӑрать.

В полах шинели он бережно держал наломанный крупными кусками хлеб.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑна, кулкаласа, шӳтлӗн хуравларӗҫ те, чӗрӗ ҫынпа сӑмах перкелешсе илнӗшӗн хавасланнӑ Прохор, лашасене час-часах чарса тӑратса, хӗрлӗ хура ҫамки ҫинчен шултра тар пӗрчисене шӑлкаласа илсе, пӗр вӑхӑт сӑмах чӗнмесӗр утса пычӗ.

Ему, смеясь, отвечали шуткой, и Прохор, довольный тем, что перебросился с живым человеком словом, некоторое время шел молча, часто останавливая лошадей, вытирая со своего коричневого лба ядреный зернистый пот.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старик Григорий чирлӗ выртнӑ вӑхӑтрах хутортан кайма пӗчӗккӗн хатӗрленчӗ: кӗсрине уйрӑмах лайӑх тӑрантарчӗ, ҫунине юсаса майларӗ, пӗр мӑшӑр ҫӑматӑ йӑвалаттарса, йӗпе-сапа ҫанталӑкра шыв сӑрхӑнасран тӗпӗсене хӑй аллипе сӑран ҫӗлесе хучӗ; михӗсене шултра алапа алланӑ сӗлӗ тултарса хатӗрлерӗ.

Еще во время болезни Григория старик исподволь готовился к отъезду; с особой тщательностью выкармливал кобылу, отремонтировал сани, заказал свалять новые валенки и собственноручно подшил их кожей, чтобы не промокали в сырую погоду; заблаговременно насыпал в чувалы отборного овса.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка унӑн шултра шӑмӑллӑ вӑрӑм кӗлетки ҫине кулмасӑр пӑхма та пултараймарӗ.

Дуняшка не могла без смеха смотреть на его мослаковатую длинную фигуру.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шыва пӑтратса, юшкӑн ӑшне чӗркуҫҫи таран пута-пута анса, вӑл лачака хӗррипе утса кайрӗ, лӑппа шыва путарса, хӗррине кӳлленчӗк тӗпнелле пусса пычӗ, шултра пулӑ лӑпӑ ӑшӗнче кӗҫ-вӗҫ ҫатӑлтатасса кӗтрӗ.

Взмутив воду, по колено утопая в иле, он брел вдоль музги, опускал кошелку, придавливал края ее ко дну, а затем совал внутрь кошелки руку, в ожидании, что вот-вот всплеснет и забурлит могучая рыба.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех