Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑлса (тĕпĕ: татӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Васька пуҫӗ ҫине хыр лӑсси татӑлса анчӗ.

На голову Васьки упала ветка хвои.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Кун хыҫҫӑн Кирджали чӗнме пӑрахса, хӑйӗн ӗҫӗ мӗнле татӑлса пӗтессине лӑпкӑн кӗтме пуҫланӑ.

После того Кирджали замолчал и спокойно стал ожидать разрешения своей участи.

Кирджали // Василий Хударсем. Александр Пушкин. Кирджали; вырӑсларан В. Хударсем куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 17 с.

Марфа вилнӗ пекех татӑлса макӑрать.

Марфа так убивается, будто его и в живых уж нет.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗри, хӗртнӗ штык пекех, ҫурт хыҫӗнче хуралса тӑракан вӑрмана тӑрӑнчӗ, тепри вара ҫурмаран хуҫланнӑ евӗр татӑлса, ял тӑрӑх темиҫе электричество лампи ҫутнӑ пек, куҫа йӑмӑхтаракан ҫутӑпа ҫутатрӗ.

Одна, как длинный раскаленный штык, воткнулась в лес, черневший за домами, другая переломилась надвое, и стало ослепительно светло, точно тысячи мощных электроламп зажглись вдоль всей деревни.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ун хыҫҫӑн ыттисем те груша татӑлса ӳкнӗ пек пере-пере анчӗҫ.

За ним, как груши, падают с веток остальные.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

— Суяканӑн, паллах, типсе татӑлса ӳкет.

— Если врать, конечно, отсохнет.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

— Суяканӑн… чӗлхи типсе татӑлса ӳкет, Ленук!

— Ленка, кто соврёт, у того язык отсохнет!

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Сӗт кӳлли татӑлса кайман-ши пӗве евӗр?

А если это молочное озеро прорвало?

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Унсӑрӑн пӗтӗм ӗмӗт пӗви туххӑмрах татӑлса кайнӑ пулӗччӗ.

Иначе бы просто лопнул от своих переживаний.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Хӑрса татӑлса ӳксен?..

Или отсохнет?..

Слива вӑрри // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 79–83 с.

Пӗве татӑлса кайни ҫакӑ пулчӗ.

Тут словно плотину на озере прорвало.

Вӗҫсе курни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 63–67 с.

Апат ҫинӗ хыҫҫӑн тӑсӑлса карӑнать те, сехӗрленсех ӳкетӗп — кӳлепи халь-халь татӑлса каясла.

Как вытянется после еды, так я каждый раз боюсь, что треснет на части.

Мерекке // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 9–13 с.

Вӗлтӗр-р татӑлса ӳкет сарӑ ҫулҫӑ урайне…

На пол бесшумно упал последний жёлтый листочек…

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Татӑлса йӗрет хӑй.

Но я успел услышать, как оно горько плачет.

Симӗс тус // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 3–8 с.

Вуникӗ юланутран тӑххӑрӑн ҫеҫ хыҫран хӑваласа пычӗҫ, ыттисем татӑлса юлнӑ.

Из двенадцати всадников позади осталось только девять, остальные отстали.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсир, ав, пурсӑр та хамӑр ҫынсем пулсан та, хӑвӑр хушӑра татӑлса пӗтейместӗр…

А вы все свои люди и никак промежду собой не столкуетесь…

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Татӑлса пӗтрӗн-и?

Все управил?

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Курӑк ҫинче эпир час-часах татӑлса ӳкнӗ нимӗҫ погонӗсем куратпӑр, е пиҫиххи тавраш, е консерва банки, е пушӑ патронсем нумай.

Часто мы видели в траве то оторванный немецкий погон, то какой-то ремешок, то консервную банку, то стреляные гильзы.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Нюся Ракушкинӑн пальто тӳмми татӑлса ӳкнӗ, Агапкин Саша веҫ шыҫӑнса кайнӑ, такам унӑн сӑмсине пушмакпа тивертнӗ, Грибов Димӑн пичӗ шӑйрӑлса пӗтнӗ.

У Нюси Ракушкиной оторвали карман от пальто, Сане Агапкину кто-то ботинком на нос наступил — распух весь, и у Димы Грибова вся щека ободрана.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

«Марат» ҫинче Галина ларать, аллинчи резинкине ҫавӑркалать, татӑлса макӑрать.

На борту «Марата» сидела Галина, посасывала кишку и горько плакала.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех