Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пытӑм (тĕпĕ: пыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Главка пытӑм, вара, кӑмӑл тумашкӑн, хытӑ ӑшталанма лекрӗ.

Прибыл в главк, и пришлось, для ясности, покружиться.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Малта пытӑм эпӗ.

— Вперед шел.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Хаҫатсенче вуласа пытӑм, каллех кӗвӗҫрӗм, — терӗ Ҫемен, Сергей ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхса.

— В газетах читал и снова завидовал, — сказал Семен, радостно глядя на Сергея.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Лерен тухнӑ чух эпӗ шавах ӑна йыхӑрса пытӑм, вӑл манран уйрӑлса каяс ҫуккине пӗлсех тӑтӑм, — тӳртӗн ҫаврӑнса, васкамасӑр ответлерӗ Григорий.

— Я как лез оттуда, его все кликал, — отворачиваясь, глухо говорил Григорий, — думал — он не уйдет от меня.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чи ырӑ шухӑшпа пытӑм ӗнтӗ эпӗ, чӗреренех калатӑп.

Обуревали меня самые благородные чувства, по совести говорю.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ вӗсем патне пытӑм та ҫыхланса кӗрсе кайрӑм.

Я подошел и ввязался.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Боярышкин чӗнмесӗр пычӗ (хӑй пек каласан, унӑн «сӗт шӑлӗ» ыратнӑ), эпӗ калаҫӑва аран-аран кӑна хутшӑнкаласа пытӑм.

Боярышкин молчал (у него ломил «кутний», как он выразился, зуб), а я очень туго вел разговор.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ирхине сакӑр сехетре хам анмалли станцӑра эпӗ, сывпуллашас тесе, ун патне пытӑм.

На той станции, где мне надо было выходить, — это было в восемь часов утра, — я подошел к нему, чтобы проститься.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ ҫывӑхах пытӑм.

Я подошел вплоть.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ алӑк патне пытӑм та, мана шалтан горничнӑй уҫса кӗртрӗ, хӑй тухса кайрӗ.

Я подошел к двери, и горничная изнутри отворила мне и вышла.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ коридорпа пытӑм та, хӗре унта кайма хушса, хамӑн пӳлӗме кайрӑм.

Я прошел коридором и, послав девушку, пошел в свою комнату.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Мӗн чухлӗ ытларах урса пытӑм, манӑн ӑс-тӑн ҫавӑн чухлӗ ытларах ҫуталса пычӗ, ҫавӑн чух эпӗ хам мӗн тунине астумасӑр тӑма пултарайман.

Чем сильнее я разводил сам в себе пары своего бешенства, тем ярче разгорался во мне свет сознания, при котором я не мог не видеть всего того, что я делал.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Чи малтан эпӗ атта хыврӑм та, чӑлха вӗҫҫӗн кӑна тӑрса юлнӑскер, диван ларакан стена патне пытӑм — унта манӑн пӑшалсемпе кинжалсем ҫакӑнса тӑратчӗҫ — вара халиччен пӗрре те усӑ курман дамасски кинжала, питӗ ҫивӗчскере, вӗҫертсе илтӗм.

— Первое, что я сделал, я снял сапоги и, оставшись в чулках, подошел к стене над диваном, где у меня висели ружья и кинжалы, и взял кривой дамасский кинжал, ни разу не употреблявшийся и страшно острый.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ нимӗн ҫинчен те шухӑшламасӑр, сайра хутра тӗл пулакан ҫынсемпе дворниксене, ҫӑмӑл тӑрантаспа хунарсем е мала, е хыҫала ӳкерекен мӗлкесем ҫине пӑхса пытӑм.

Я ехал, оглядывая редких прохожих, и дворников, и тени, бросаемые фонарями и моей пролеткой то спереди, то сзади, ни о чем не думая.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ унӑн ытларан та ытларах хумхануллӑ та асаплӑ сассине ҫеҫ илтсе пытӑм.

Слышен был только его все более и более взволнованный, страдающий голос.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Унпа калаҫма та мана темӗнле ҫӑмӑл марччӗ: эпӗ вӑл е хам каланӑ кашни сӑмахах асӑрхаса пытӑм, ҫав кашни сӑмахах хӑйне майлӑ тарӑн шухӑш патӑм.

Что-то было напряженное в моих отношениях с ним: я замечал всякое слово, выражение, сказанное им или мною, и приписывал им важность.

XXI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Пӗр каҫхине эпир кимӗпе ярӑнма кайсан киле ҫӗрле, уйӑх ҫутипе, таврӑнтӑмӑр та, эпӗ юнашар ларнӑ май унӑн джерси тӑхӑннӑ йӑрӑс пӳ-сийӗпе, ҫӳҫ кӑтрисемпе киленсе пытӑм, вара сасартӑк хам тӗллӗн: «Вӑл ҫакӑ», — тесе шутларӑм, мана ҫав каҫ эпӗ мӗн-мӗн туйнипе шухӑшланине вӑл йӑлтах, йӑлтах ӑнланнӑ пек туйӑнчӗ, эпӗ мӗн туйнипе шухӑшлани вара — илемлӗ те тарӑн пӗлтерӗшлӗ.

В один вечер, после того как мы ездили в лодке и ночью, при лунном свете, ворочались домой и я сидел рядом с ней и любовался ее стройной фигурой, обтянутой джерси, и ее локонами, я вдруг решил, что это она; мне показалось в этот вечер, что она понимает все, все, что я чувствую и думаю, а что чувствую я и думаю самые возвышенные вещи.

V // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Ун хыҫҫӑн эпӗ Нед мучие хӑйне пама пулнӑ 50 сентне тӳлесе татрӑм та хаҫат кантурне пытӑм.

Потом я заплатил дяде Нэду его пятьдесят центов и пошел в редакцию газеты.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Эпӗ юлташа ҫул тӑршшӗпех хам мӗн тума шутлани ҫинчен кала-кала кӑтартса, вӗрентсе пытӑм.

Всю дорогу я натаскивал его для той роли, которую он должен играть в задуманных мною беззаконных делах.

Сысна ҫури йӑли // В. Абакаев. О. Генри. Сысна ҫӳри йӑли // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 118-126 с.

Астӑватӑп, библиотека уҫнӑччӗ эпӗ: хӑшпӗр кӗнекесене магазинта туянтӑм, хӑшпӗрисене хамӑрӑнне илсе пытӑм, килӗрен ҫӳресе те кӗнеке пухаттӑм, пӗччен мар ҫӳренӗ, хӗрарӑмсемпе.

Помню, библиотеку собрала: часть книг в магазине купила, часть своих принесла, а то и по хатам ходила, литературу собирала, и не одна ходила, а с женщинами.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех