Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫҫулӗ (тĕпĕ: куҫҫуль) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах шап-шурӑ юр вӗсен куҫӗсене йӑмӑхтарать, ыраттарать, пӗрмай куҫҫулӗ юхать.

И все же белизна снега слепила, вызывала болезненную резь и непрерывное слезотечение.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ӑна ҫав ачасен куҫҫулӗ тарӑхтарать, ҫав вӑхӑтрах халь хӑй пысӑк власть, аслӑ вӑй илнине туйса тӑрать.

Но в то же время он чувствует, что в руках у него высшая власть, огромная, ни с чем не сравнимая сила.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Назанский сасартӑк аллисемпе куҫӗсене хупларӗ те йӗрсе ячӗ, анчах вӑл хӑйне хай ҫавӑнтах хытарса лартрӗ, вара, куҫҫулӗ пурринчен вӑтанмасӑрах, Ромашов ҫине ялтӑртатакан нӳрӗ куҫӗсемпе пӑхса, каллех калаҫма пуҫларӗ:

Назанский вдруг закрыл глаза руками и расплакался, но тотчас же он овладел собой и заговорил, не стыдясь своих слез, глядя на Ромашова мокрыми сияющими глазами:

XXI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах куҫҫулӗ тухмарӗ.

Но слезы не приходили.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫурӑмӗ, аллисемпе урисем, ҫара ҫанӗ тӑрӑх унан, тум айӗнче, такамӑн сивӗ-сивӗ пӳрнисем чупкалаҫҫӗ пек, пуҫӗ ҫинче ҫӳҫ пӗрчисем йӑшӑлтатаҫҫӗ, куҫӗсене савӑнӑҫ куҫҫулӗ каскалантарать.

По его спине, по рукам и ногам, под одеждой, по голому телу, казалось, бегали чьи-то холодные пальцы, волосы на голове шевелились, глаза резало от восторженных слез.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хам пӗччен юлни ҫинчен шухӑшларӑм та макӑрса ятӑм, анчах, куҫҫулӗ ҫыннӑн инкекӗсене нихҫан та пӗтерме пултарайманнине аса илсен, малаллах кайма шут тытрӑм, арканнӑ карап патне ҫитесех терӗм.

При мысли о своем одиночестве я заплакал, но, вспомнив, что слезы никогда не прекращают несчастий, решил продолжать свой путь и во что бы то ни стало добраться до разбитого судна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Куҫне карса лартнӑ куҫҫулӗ витӗр куккӑшпе Христофор атте мӗнле тухса кайнине Егорушка кураймарӗ.

Сквозь слезы, застилавшие глаза, Егорушка не видел, как вышли дядя и о. Христофор.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Тулли кӗлеткеллӗ хӗрарӑм, ӗненмен е ӑнланман пек, Иван Иваныч ҫине пӗр хушӑ тӗлсӗр-палсӑр пӑхкаласа тӑчӗ, унтан хӗрелсе кайрӗ те аллисене ҫапса илчӗ; ун саппунӗ ҫинчен сӗлли тӑкӑнчӗ, куҫӗнчен куҫҫулӗ юхса тухрӗ.

Полная женщина уставилась бессмысленно на Ивана Иваныча, как бы не веря или не понимая, потом вся вспыхнула и всплеснула руками; из фартука ее посыпался овес, из глаз брызнули слезы.

VIII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Унӑн куҫӗнчен куҫҫулӗ сирпӗнсе тухрӗ: ӑна намӑс пек пулса кайрӗ, вӑл вара лавсем патне чупрӗ.

Слезы брызнули у него из глаз; ему стало стыдно, и он, пошатываясь, побежал к обозу.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Христофор атте пӗр самант куҫҫулӗ тухичченех чӗтрене-чӗтрене кулчӗ те ура ҫине тӑчӗ.

О. Христофор захохотал судорожно, до слез и поднялся.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Хӗрӗн куҫҫулӗ йӑлтартатса анчӗ.

Слезы брызнули из глаз у девушки.

IX. Пулӑшаканни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка шӗшкӗ йывӑҫҫинчен тӗренчӗ те куҫҫулӗ тухнине кӑтартасшӑн пулмасӑр куҫне явлӑкпа хупларӗ.

И, прислонившись к стволу орешины, Гинка закрыла платком глаза, из которых ручьем полились слезы.

VIII. Ҫаран // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тусанланнӑ юнлӑ пичӗ тӑрӑх куҫҫулӗ шӑпӑртатса.

По лицу его, покрытому кровью и потом, пороховой копотью и пылью, струились слезы.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӗр ҫинче пӗр ҫын та пулин маншӑн хуйхӑрнине пӗлсе вилетӗп эпӗ, тӑпрам ҫинче кам куҫҫулӗ тӑкӑнасса та пӗлетӗп.

И я умру с сознанием, что хоть одна душа на земле пожалеет обо мне и прольет слезы над моей безвестной могилой.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эс каллех мана пӑрахса кайсан, сана урӑхран ӗмӗрне те курас ҫук пек туйӑнать мана, яланлӑхах ҫухататӑп пуль! — терӗ те Рада, куҫҫулӗ сӑрхӑнса тухрӗ.

Мне кажется, что, если ты меня снова покинешь, никогда больше мне не увидеть тебя, ты навеки будешь для меня потерян! — промолвила Рада, и в глазах ее блеснули слезы.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старик аллине сӑваплӑн тытрӗ вӑл, вӑтаннӑ куҫӗнчен чунтан тав тунӑ куҫҫулӗ шӑпӑртатса анчӗ.

С благоговейной признательностью приложился он к руке старца, и глаза его, опущенные от стыда, роняли слезы благодарности.

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн та куҫҫулӗ тухнине ыттисем тинех асӑрхарӗҫ.

Теперь все заметили, что и он прослезился.

VIII. Колчо хӗпӗртени // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пур — ытла намӑсланнипе, ячӗ ҫаплах кайнипе ниҫта кайса кӗреймест; куҫҫулӗ те сӑрхӑнса тухрӗ хӑйӗн.

А он не знал, куда деваться от стыда и невыносимо оскорбленного самолюбия; на глазах его выступили слезы.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна хӑяккӑн пӑхкалама тытӑнчӗҫ, анчах ӑна сӳпӗлти хӗрарӑмсен сӑмахӗ питех пӑшӑрхантармарӗ, савнӑ ҫынни тем курса тӑрасран хӑранипе унӑн ҫаплах куҫҫулӗ чарӑнмасӑр тӑкӑнчӗ.

На нее стали коситься, но Раду мало беспокоило мнение этих болтливых баб, равнодушных к опасности, грозившей ее любимому, и слезы ее лились безудержно.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянова тупасран вӑл йӑлтах хӑраса ӳкрӗ: пит ҫӑмарти тӑрӑх куҫҫулӗ юхма чарӑнмарӗ унӑн, сыхланарах тӑмашкӑн та манса кайрӗ, ҫавна пула вӑл Огнянова мӗнле савса юратнине пурте сисрӗҫ.

Она была сама не своя от страха за Огнянова и заливалась слезами, позабыв об осторожности, она дала волю своим чувствам, и все окружающие сразу поняли, что она любит Огнянова.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех