Шырав

Шырав ĕçĕ:

санӑн (тĕпĕ: сан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Санька санӑн вӗркӗчӳ сывланине, кӑмрӑкпа хӗрнӗ тимӗр шӑршине, ватӑ Евсейӑн мӑлатукӗсем янранине, мӗнле юрататчӗ-ха вӑл!
Как Санька любил старого Евсеича, любил вздохи твоего горна, звонкий перестук молотов, запах угля, окалины.

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пӗлетӗп эпӗ санӑн хуйхӑна, — пӑшӑлтатрӗ вӑл.
— Знаю про вашу тревогу, знаю, — шепнул он.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Санӑн халӗ кусналла выляса, лупашкасем тӑрӑх кӑна чупса ҫӳремелле, ку ӗҫ ҫавӑн йышши…
— Тебе бы по лужайке бегать, в бабки играть, а тут такое дело…

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗнле вара, тыркассем санӑн плана йышӑнчӗҫ-и? — кулса ячӗ учитель.
— А они как, суслики, приняли твой план? — улыбнулся учитель.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Санӑн Семушкин, ыттисенчен лайӑхрах тухать, эсӗ кала.
— У тебя, Семушкин, лучше всех получается, вот ты и скажи.

Тӗпӗнче санӑн хуртлӑ кӑмпасемпе тислӗк кӑмписем ҫеҫ вӗт.
А на дне у тебя и червивые грибы и поганки.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Витере санӑн нимӗн ӗҫ те ҫук!
— Нечего тебе делать на конюшне!

Эсӗ мана тӳррӗнех кала: вӗренесси санӑн кӑмӑлна каймасть-им, шӑл витмест-им?
Ты мне прямо скажи: не по душе тебе учение, не по зубам орешек?

— Санӑн ӗҫкунӗсемсӗрех пурӑнӑпӑр, — ассӑн сывларӗ Катерина.
— Проживем и без твоих трудодней, — вздохнула Катерина.

— Санӑн та.
— И тебе надо.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫӑвӑнмалла санӑн, — терӗ Федя.
— Тебе умыться надо, — сказал Федя.

— Санӑн хӑвӑннисем те ҫитеҫҫӗ…
— У тебя своих полный штат…

20-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Санӑн ҫӗр ҫырли йӑранӗ патӗнче! — сасартӑк макӑрнӑ пек сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ Семушкин.
— У грядки с твоей клубникой «виктория»! — вдруг плачущим голосом закричал Семушкин.

18-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ара, ӑҫта вӑл санӑн? — ыйтрӗ Степа.
— Да, где она? — спросил Степа.

— Пилотку ӑҫта санӑн?
— А где пилотка твоя?

— Ӗҫсем мӗнле санӑн?
— Как ваши дела?

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санӑн мӗн-пур ешӗл ӳсентӑран тӗнчине хӑвна пӑхӑнтарма пӗлмелле.
Ты всем зеленым миром повелевать должен уметь.

Кама усӑ парать санӑн кунашкал ӗҫӳ — лапӑр-лапӑр ӗҫӳ, ҫӗре ӑна хурт та чакалать.
А кому на пользу твоя работа — тыр-пыр, суета, землю и червяк роет.

Аҫу санӑн ҫитӗнӳсем ҫинчен вулама юратнине пӗлетӗн вӗт эсӗ?
Ты же знаешь, как отец любит читать о твоих успехах.

16-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чи малтанах Никиткӑн ҫитӗнӗвӗсем ҫинчен ҫырчӗҫ; ӑна урамран чӗнсе илсе хӑй аллипе хӑйне ҫапла ҫыртарчӗҫ: «атте, эпӗ пӗрремӗш класс пӗтертӗм, иккӗмӗш класа куҫрӑм, хӑвӑртрах нимӗҫсене пӗтерсе пирӗн пата кил, санӑн ывӑлу Никита».
Первым делом было сообщено об успехах Никитки; для этого его позвали с улицы и заставили собственноручно нацарапать: «Папа, я кончил первый класс, перешел во второй, скорей побей фашистов и приезжай к нам, твой сын Никита».

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика