Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫитсӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Аня амӑшне чуптӑвать, йӑмӑкне тата ашшӗне ал сулать те вӑрӑм ҫитсӑ кӗпин аркине ҫӗклесе аялалла чупать.

— Аня целует мать, машет рукой сестре и отцу, бежит вниз, ухватив подол длинного ситцевого платья.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вӑл ҫитсӑ кӗпин аркине тыта-тыта чӑмӑртать, ун аллисем чӗтреҫҫӗ.

Маленькие руки ее мелко-мелко дрожат, перебирая подол ситцевого платья.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сарлака хулпуҫҫиллӗ те ҫӳллӗскер, вӑл пур ҫӗртен те сапласа пӗтернӗ сӑхман, таса ҫитсӑ кӗпе, килти тӑларан ҫӗленӗ сарӑрах йӗм, ҫара урине ҫӗтӗк атӑ тӑхӑннӑ…

Широкоплечий и высокий, он был одет в кафтан, сплошь покрытый заплатами, в чистую ситцевую рубаху, рыжие, деревенского сукна штаны и опорки, надетые на босую ногу.

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Ҫитсӑ тутӑрпа дворян ҫылӑхне ҫынсенчен пытарма пулать тесе шутлатӑр-и?

Думаете — ситцевым платочком дворянский грех можно скрыть от людей?

V // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Темиҫе кунтан амӑшӗпе Софья Николай умне чухӑн тумланнӑ мещен хӗрарӑмӗсем пек, кивӗ ҫитсӑ платйӗпе кофта тӑхӑнса, ҫурӑм хыҫне кутамкка ҫакса, алла туя тытса тухса тӑчӗҫ.

Через несколько дней мать и Софья явились перед Николаем бедно одетыми мещанками, в поношенных ситцевых платьях в кофтах, с котомками за плечами и с палками в руках.

IV // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Амӑшӗ кӗтесри ҫитсӑ чаршав хыҫӗнче ларакан кравать патне кайрӗ; Андрей, сӗтел патӗнче ларса, нумайччен вӑл ӑшшӑн йӑшӑлтатса кӗлтунине тата ассӑн сывла-сывла илнине илтрӗ.

Она ушла в угол, где стояла кровать, закрытая ситцевым пологом, и Андрей, сидя у стола, долго слышал теплый шелест ее молитв и вздохов.

XX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Елена сайра хутран Инсаровпа сӑмах хускатать; Зоя шлепкине икӗ пӳрнипе тытса пырать, лаптак пуҫлӑ ҫутӑ-кӑвак ботинка тӑхӑннӑ урисене ӳт тӗслӗ барежевӑй ҫитсӑ платьи айӗнчен килӗшӳллӗн кӑларкаласа пусать, е айккинелле, е хыҫалалла пӑхкаласа илет.

Елена изредка менялась словами с Инсаровым; Зоя придерживала двумя пальчиками край широкой шляпы, кокетливо выносила из-под розового барежевого платья свои маленькие ножки, обутые в светло-серые ботинки с тупыми носками, и посматривала то вбок, то назад.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫитсӑ татӑкӗпе килӗшместӗн пулсан — лар та слон кӗлеткине ӳкер, хӳреллӗ те мӑйракаллӑ ту.

Ну, не хочешь тряпку, — сидела бы слона рисовала, с хвостом, с рогами.

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

Мӗнле те пулин ҫитсӑ татӑкӗ илеҫҫӗ… пукане тӑваҫҫӗ, унтан вара — ай-ай, ой-ой, тесе йӑпатаҫҫӗ.

Возьмут какую-нибудь тряпку, лоскутик… куклу сделают: «Ай, ай! Бай, бай!»

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

Ӗҫлекенсем кӑнтӑрла тӗлнелле тата ытларах пӑшӑрхана пуҫларӗҫ, вӗсен ҫурӑмӗсене крахмал сӗрсе икшер татӑк ҫитсӑ ҫыпӑҫтара-ҫыпӑҫтара хучӗҫ.

В полдень волнение усилилось: немцы стали нумеровать работающих — жирно мазали спины крахмалом и наклеивали по два белых матерчатых квадрата.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫитсӑ пирки те иккӗленмелле-ха, те парӗ, шет памӗ те.

Да и то это еще «бабушка надвое сказала»!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ӗҫ ӑнӑҫмасан вӑл пурнӑҫне ҫухатма пултарать, ашшӗ ним те ҫухатмасть, ӗҫ ӑнӑҫсан, ашшӗ нимӗҫсенчен темӗн чухлӗ мул илет, Степка вара ашшӗ аллинчен — пӗр татӑк ҫитсӑ илӗ.

В случае неудачи он рискует расстаться с жизнью, отец ничем не рискует, а в случае удачи отец получит от немцев кучу добра, а он за ради Христа из отцовских рук — отрез материи.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫапла шухӑшланӑ хыҫҫӑнах: ку ӗҫшӗн чечеклӗ ҫитсӑ кӑна ыйтни сахал пулать, тесе шутласа илчӗ.

 Решил он и тут же подумал, что одной материи, пожалуй, будет мало за такое дело.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Йӑмӑкӗ вара ҫитсӑ татӑкӗсем карса парӑссем тӑва-тӑва хурать.

Сестрёнка прилаживала паруса из тряпочек.

Шӑши ҫури тинӗс тӑрӑх ҫӳреме пуҫлани // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Акӑ халӗ те Нюшкӑ чӳречесем ҫинчи ҫитсӑ каррисене сирнипе пӳлӗмре ҫуталса кайсан, вӑл тӳсеймерӗ — ӑна урисене тӑсса ҫаклатрӗ те, хӑй патнелле туртса илсе, аллисене унӑн тӗреклӗ хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ.

Вот и сейчас, когда после того, как Нюшка раздвинула ситцевые занавески на окне и в комнате посветлело, он не удержался — протянув ноги захватил ее, после чего притянул к себе, опустил руку на ее тугое плечо.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Акӑ мӗншӗн Ксени Дымшаков тӗрӗс мар калаҫнине текех итлесе выртма пултараймарӗ — кӑна тума унӑн чӑтӑм ҫитместех! — ҫитсӑ чаршава сирчӗ те сӗтел патне тухрӗ.

Вот почему, слушая вздорные рассуждения Дымшакова, Ксения наконец не выдержала, — это было просто свыше ее сил! — отдернула ситцевый полог и вышла к столу.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Корней пуҫне ҫӗклерӗ те ҫитсӑ чаршав карнӑ кравать ларакан кӗтеселле пӑхрӗ.

Корней поднял голову и посмотрел в угол, где стояла задернутая ситцевым пологом кровать.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.

Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӳртрен, пуҫне ҫитсӑ ҫӗтӗкӗпе ывӑтса тӗртнӗ утиял татӑкӗ пӗркенсе, пӗр хӗрарӑм тухрӗ.

Из хаты вышла женщина с рядюжкой на голове.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл пир йӗм тата ҫитсӑ кӗпе тӑхӑннӑ, пилӗкне пӑхӑр тӑхаллӑ сарлака чӗн пиҫиххи ҫыхнӑ.

Он в холщовых штанах и в ситцевой рубашке, подпоясанной широким ремнем с медной бляхой.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех