Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӑлханчӑк сăмах пирĕн базăра пур.
пӑлханчӑк (тĕпĕ: пӑлханчӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрача пит-куҫӗ пӑлханчӑк.

И лицо ее выражало тревогу.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пӑлханчӑк пичӗ кӑшт сивлекрех курӑнать.

Его возбужденное лицо стало строгим.

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Хӑй питӗ пӑлханчӑк, ҫавӑнпа питӗ хытӑ, кӑшт кула-кула калаҫать.

Он был возбужден и говорил очень громко, все время напряженно улыбаясь:

VI // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Вӑл лӑпланнӑ, пит-куҫӗ ҫеҫ пӑлханчӑк; кутӑнланса каялла туртӑнмасть, — пачах урӑхла, хӑйне хӑй тӗртсе пынӑ пек туйӑнать.

Он присмирел, и вид у него был встревоженный; он не то чтоб упирался — наоборот, словно сам себя подталкивал.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Алла илчӗ вӑл пӑлханчӑк кӑмӑла.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Кунпа пӗрлех вӑл Наталья тӑван амӑшӗн черчен те пӑлханчӑк чунӗпе ачисемшӗн ытлашши хыпӑнса ӳкнинчен те иккӗленсе те пулин тӗлӗнетчӗ.

И вместе с тем не мог без недоверчивого удивления смотреть на Наталью, на бурные проявления ее материнских чувств.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий йӗнер ҫинче ҫур кӗлеткипе ун еннелле ҫаврӑнса ларса пыратчӗ, Наталья пӑлханчӑк савӑнӑҫ пӑчӑртаса кӑларнӑ куҫҫулӗ витӗр ӑна хыҫалтан пӑхса юлнӑччӗ, аллисене хӑйӗн нӑкӑ-нӑкӑ кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртанӑ май, чӗри хыттӑн кӑртлатса тапнине туйнӑччӗ…

Григорий отъезжал полуобернувшись на седле, и она смотрела ему вслед со слезами взволнованной радости и, прижав к острой, девичьей груди руки, ощущала стремительное биение сердца…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӑлханчӑк та кичем шухӑшсем тӑвӑнтарса витернӗ Пантелей Прокофьевич хӑти патӗнчен пушшех те хыпӑнса тухса кайрӗ.

От свата Пантелей Прокофьевич ушел растерявшийся еще больше, насквозь отравленный тревогой и тоской.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун ҫывӑхӗнче чухне вӑл кирек хӑҫан та пӑлханчӑк та кӑмӑла хускатмалла паксӑр пулчӗ, яланах ӑна темле пачах урӑхла, виҫеллӗн те хӗрӳллӗн хартлатса, шӑршларӗ.

Он всегда был около нее встревожен и волнующе резок, всегда обнюхивал ее с особенным, сдержанным и страстным похрапом.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Канашлӑва пынисем вырнаҫса ӗлкӗричченех Деникин, Краснов ҫине пӑхса илсе, пӑлханчӑк та хивре сасӑпа калаҫма пуҫлать:

Еще не успели присутствовавшие усесться за стол, как Деникин, обращаясь к Краснову, заговорил, взволнованно и резко:

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ тата ҫав тери пӑлханчӑк сӑнлӑ ҫак генералра, сцена варринче картина ҫинчи пек тӑраканскерӗнче, нумайӑшӗ ӗлӗкхи импери вӑй-хӑвачӗн тӗтреллӗ мӗлкине кураҫҫӗ.

В этом генерале, с растроганным и взволнованным лицом, стоявшем в картинной позе, многие увидели тусклое отражение былой мощи империи.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лайӑх ӑратлӑ вӑкӑр ҫине ирӗксӗр ҫӗртен киленсе пӑхса тата куҫӗпе унӑн сарӑрах хӗрлӗ ҫӑмне ачашласа, Лагутин ассӑн сывласа илчӗ те пӑлханчӑк шухӑшсен чӑлханчӑк ҫыххинчен пӗрне кӑна туртса кӑларчӗ: «Пирӗн станицӑначчӗ ҫакӑ. Вӗтӗрех пирӗн енчи вӑкӑрсем».

И, нехотя любуясь породистым бугаем, лаская глазами его красную с подпалинами шерсть, Лагутин сквозь рой встревоженных мыслей вынес со вздохом одну: «Нам бы в станицу такого. А то мелковаты бугайки у нас».

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишкӑн вӑрҫӑ ҫулӗсенче кӗреленсе те туртӑнса кӗнӗ пичӗ тӑрӑх пӑлханчӑк хумсем чупса иртрӗҫ; вӑл хӑяккӑн Валет ҫине пӑхса илчӗ те тепӗр хут ыйтрӗ:

по лицу Мишки, возмужалому и вылинявшему за годы войны, скользнула растерянность; он сбоку глянул на Валета, переспросил:

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ыйхӑран вӑрансан, хальхинче те вӑл, малтанхи пекех, Аннӑн хӑй ҫине тӗмсӗлсе пӑхакан пӑлханчӑк куҫӗсене, унтан вара вӑйсӑррӑн мӗлтлетсе чӗтренекен лампа ҫутине, краҫҫын лампинчен сӑрламан мачча ҫине пайӑркаланса ӳкекен сарӑрах шурӑ ункӑна асӑрхарӗ.

И опять, как и в первый раз — проснувшись, увидел прежде всего устремленные на него встревоженные глаза Анны, потом шафранный свет лампы, белый круг от нее на дощатом некрашеном потолке.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта лере, хӑлха тулашӗнче, ӑс-тӑна витереймесӗр, ют, ҫав вӑхӑтрах ытла та палланӑ сасӑсем ҫатӑлтатса тӑчӗҫ, Аннӑн инҫетри-инҫетри хура куҫӗсем пӑлханчӑк ҫутӑпа ҫунчӗҫ, хӑрушшӑн мӑкӑрланса, Крутогоровӑн кӗреҫе сухалӗ силленсе пычӗ.

Где-то снаружи бились, не проникая в сознание, чужие и странно знакомые голоса, где-то, удаленные расстоянием, горели исступленным, тревожным огнем черные глаза Анны, — чудовищно раскачиваясь, клубилась борода Крутогорова.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кунсерен ӑша хыптаракан пӑлханчӑк хыпарсем килсе тӑма пуҫлаҫҫӗ.

С каждым днем все тревожнее приходили вести.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗтӗм иккӗмӗш взвод, турра пуҫ ҫапнӑ чухнехи пек, пуҫ ҫӗклемесӗр тӑрать; казаксен ушкӑнӗ сӑмах та шарламасть, ҫынсем вӗри сывлӑшпа йывӑррӑн хашлатса сывлаҫҫӗ, салхуллӑ пичӗсем тӑрӑх пӑлханчӑк йӗрсем выртнӑ…

Весь второй взвод стоял, не поднимая голов, как на молитве; слитная толпа молчала, люди жарко и тяжко дышали, по лицам зыбью текла растерянность…

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Салтакӑн асаппа урмӑшнӑ хулӑн сасси вӑйсӑррӑн тилмӗрет, анчах та ун патӗнчен иртекен казаксен пӑлханчӑк чӗрисенче нихӑшӗн те ӑна хӗрхенес туйӑм ҫук, пулсассӑн та — кашниех вӑл туйӑма ҫиеле тухма памасӑр, пӗр шеллемесӗр вӑйпах путарать.

Низкий, иссеченный мукой голос солдата звучал тускло, но не было в мятущихся сердцах проезжавших казаков сострадания, а если и было, то воля, не давая ему просачиваться, мяла и давила неослабно.

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗлӗтсем тӳпе тӑрӑх халичченхи пекех салхуллӑн, хуллен шӑвӑннӑ, анчах вӗсем тинӗсрен нумайрах та нумайраххӑн хӑпарса пынӑ, тӳпене пӑхсан, вӑл пӗлӗтсем ҫинчи ыйхӑллӑ, лӑпкӑ, тикӗс тинӗсе ӳпӗнсе тӑракан тепӗр тинӗс, пӑлханчӑк тинӗс тесе шутлама пулнӑ.

Тучи ползли по небу так же медленно и скучно, как и раньше, но их все больше вздымалось из моря, и можно было, глядя на небо, думать, что и оно тоже море, только море взволнованное и опрокинутое над другим, сонным, покойным и гладким.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

(Сывланине итлесе пӑхать. Аллисене салтать, кантрисене кӗсйине чикет. Сасси пӑлханчӑк).

(Щупает пульс. Развязывает руки, веревки засовывает в карман. Голос взволнованный).

Саккӑрмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех