Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗҫнӗ (тĕпĕ: ӗҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ачасем Вовкӑна темӗн чухлӗн хупӑрласа илчӗҫ, вӑл чей ӗҫнӗ вӑхӑтрах ӑна ҫине-ҫине ыйтусем пачӗҫ:

Огромная толпа ребят окружала Вовку, пока он пил чай, глазела на него и засыпала вопросами:

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Заказ паракансем патӗнче пулнӑ хыҫҫӑн Лука Александрыч йӑпӑртлӑха аппӑшӗ патне кӗнӗ, унта ӗҫнӗ тата ҫырткаланӑ, аппӑшӗ патӗнчен пӗр палланӑ переплетчик патне кайнӑ, переплетчик патӗнчен хупаха, хупахран кумӗ патне, унтан тата ытти ҫӗре те.

Побывав у заказчиков, Лука Александрыч зашел на минутку к сестре, у которой пил и закусывал; от сестры пошел он к знакомому переплетчику, от переплетчика в трактир, из трактира к куму и т. д.

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Урайӗ цементран, пӗр самантрах чӗркуҫҫи таран спирт тулса ларчӗ, ун тӑрӑх казаксем аттисемпе шӑмпӑлтаттарса утаҫҫӗ, пӗшкӗнеҫҫӗ те, лашасем юханшывран ӗҫнӗ пек, урисем айӗнченех ӗҫеҫҫӗ, унтах йӑванса каяҫҫӗ…

Пол цементовый, враз натекло спирту по колено, бродют по нем, нагинаются, пьют, как кони в речке, прямо из-под ног, и тут же ложатся…

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поручик тепӗр стакан ӗҫнӗ хыҫҫӑн сисӗнмеллех сӳсленсе кайрӗ: хура куҫӗсем ҫулланса чалӑшшӑнрах пӑхакан пулчӗҫ, пит шӑнӑрӗсем лӑнчӑланчӗҫ, калаҫнӑ чухне тути аран мӗкӗлтетсе хускалчӗ, тӗксӗм пит шӑммисенчен аяларахра юн тымарӗсем тикӗссӗн кӑлт та кӑлт! туртӑна-туртӑна илчӗҫ.

Поручик после выпитого стакана заметно осовел: черные глаза его замаслились и начали слегка косить, лицевые мускулы ослабли, губы почти перестали повиноваться, и под матовыми скулами ритмично задергались живчики.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хуҫи ирхине нумайччен ҫывӑрнӑ, тӑрсанах чей ӗҫнӗ, унтан тӳрех хӑй мыскарисене тума пуҫланӑ.

Хозяин просыпался поздно и, напившись чаю, тотчас же принимался за свои фокусы.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Вӗсем халӗ ӗнтӗ чей ӗҫнӗ май урӑххи ҫинчен калаҫрӗҫ, анчах Константин нумайччен пуҫне ҫӗклесе пӑхаймарӗ: хӑйне яланхи пек ирӗккӗн тытма ӑна темскер чӑрмантарчӗ.

Они пили чай и говорили уже о другом, но Константин долго не мог поднять голову: что-то мешало ему это сделать с тем чувством свободы, которое он испытывал обычно.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ун пек чухне вӑл аллине чӗри тӗлне тытнӑ, мӗн пур халӑх умӗнче яланах хӑйӗнпе чиксе ҫӳрекен эмелне ӗҫнӗ те е машинӑпа, е лавпа килне кайнӑ.

В этом случае он держал руку на сердце, перед всей толпой пил лекарство, которое всегда носил с собой, и уезжал то на машине, то на повозке.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ирхине ирех сӗтел ҫине витре ҫурӑ кӗрекен сӑмавар кӑларса лартнӑ, аҫа ҫури турӑ кӗтессине ларнӑ та турӑшсене капӑрлатнӑ, тӗксӗммӗн ҫиҫекен шуҫ ҫине пӑхса, кранран курка хыҫҫӑн курка пушатнӑ, йывӑррӑн сывласа, пӑртак тӑвар янӑ чей ӗҫнӗ.

С утра ставили на стол полутораведерный самовар, отчим усаживался под божницей и, глядя на тускло блестевшую жесть, украшавшую иконы, цедил из крана чашку за чашкой и, отдуваясь, пил крутой, чуть посоленный кипяток.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аҫа ҫури ерипен ӳсӗрӗлсе пынӑ, унӑн пит-куҫӗ хӗрелнӗ, сӑмси ҫап-ҫутӑ курӑннӑ, куҫӗсем хупӑнса ларас пек хӗсӗннӗ, вӑл кӑвак сухалне каҫӑртса ӗҫнӗ чух унӑн шӑнӑрлӑ мӑйӗ ҫинче пыр мӑкӑлӗ илемсӗррӗн туртӑна-туртӑна илнӗ.

Отчим медленно пьянел, лицо его багровело, нос лоснился от жира, глаза словно заплывали, становились меньше, а когда он пил, запрокидывая сивую бороду, на его жилистой шее противно дергался кадык.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя чейникрен пӗр сыпкӑм ӗҫнӗ, йӳҫӗ эрех унӑн ҫӑварне ҫунтарса илнӗ, унӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларнӑ, куҫӗсенчен куҫҫуль тапса тухнӑ, куккӑшӗ ахӑлтатса кулса янӑ та, чейникри сӑмакуна тӑккаласа, сӗтел патнелле танкӑлтатнӑ.

Костя хлебнул из чайника, ему опалило острой горечью рот, он задохнулся до слез, а дядя захохотал и, расплескивая из чайника самогон, пошел к столу.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ хаваслӑ пулнӑ, кула-кула, черкке хыҫҫӑн черкке ӗҫнӗ.

Мать повеселела, пила рюмку за рюмкой, смеялась.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Икӗ-виҫӗ сыпкӑм чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн Пробатов ахальтен пек ҫеҫ ыйтрӗ:

Отпив несколько глотков чаю, он, как бы между прочим, поинтересовался:

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Чей ӗҫнӗ чухне Иван Фомич та пит асӑрхануллах пулмӗ, тен, мӗнпе те пулин пулӑшӗ те…

За чаем-то и Иван Фомич меньше строжиться будет, гляди, и поможет чем…

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Вӑл облаҫри кашни пысӑк пуҫлӑхпах килти пек чей ӗҫнӗ тесе мухтанать-ҫке…

— А если его послушать, так он чуть не у каждого большого руководителя в области чаи по-домашнему распивает!..

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пуян купца Левочкин хваттерӗнче ӑшӑннӑ, тӑраниччен чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн, офицерсем Красновпа тата Ҫурҫӗр фронт командующийӗ Иванов генерал-майорпа пӗрле шкула каяҫҫӗ.

Согревшись на квартире богатого купца Левочкина, напившись чаю, офицеры вместе с Красновым и командующим Северным фронтом генерал-майором Ивановым пошли в школу.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ сире тӗпелти пӳлӗме сарса паратӑп, — терӗ хӗрарӑм чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн, Григорий патӗнчен минтерпе ҫитӗ ҫӗклесе иртнӗ чух, ӑна уҫҫӑн палӑракан выҫӑхнӑ куҫӗсемпе хӗмлентерсе хӑварса.

— Я вам в горнице постелю, — после чая сказала она Григорию, проходя с подушкой и полстью мимо и обжигая его откровенным голодным взглядом.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хулана килсе ҫитнӗ каҫхине, чей ӗҫнӗ хыҫҫӑн, Пантелей Прокофьевич хӑйӗн пӳлӗмӗнче килтен илсе тухнӑ апат-ҫимӗҫпе йӳнеҫкелесе лараҫҫӗ.

Вечером в день приезда, после чая, Пантелей Прокофьевич присел было в своей комнате пожевать домашних харчишек.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем те пӑтӑ ҫинӗ, эрех ӗҫнӗ.

Тоже едят кашу и пьют вино.

Генералсен генералӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Темиҫе ҫул тӑхӑнса ҫӳрекеленӗ, салтаксем умӗнче мухтанкаланӑ та, унтан, юлташӗ-тусӗсемпе пӗрле, фельдмаршал сывлӑхӗшӗн тесе, сутса ӗҫнӗ.

Несколько лет ходил, хвастался перед солдатами, потом вместе с товарищами пропил за здоровье фельдмаршала.

Кӗрӗк // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Визирь минтерсем ҫинче мӑнаҫлӑн ларнӑ, кофӗ ӗҫнӗ, Суворова ҫӗмӗрсе тӑкма план тунӑ.

Восседал визирь на подушках, пил кофе и составлял план разгрома Суворова.

Аслӑ визирь // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех