Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

анаталла сăмах пирĕн базăра пур.
анаталла (тĕпĕ: анаталла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хирти ҫул часах, сӑртсем урлӑ каҫса, анаталла анса кайрӗ: Вазуза хӗрринчи хура вӑрман патне ҫитиех, пӗтӗмӗшпех тенӗ пек, курӑнса выртать вӑл.

С поля дорога быстро стекала — через пригорки под большой уклон: почти всю ее видно было до прибрежного черного леса у Вазузы.

XIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Кукӑрӑлкаласа пыракан ҫул анаталла — тӗттӗмрех пӗчӗк чӑрӑш вӑрманалла анма пуҫларӗ.

Легко повиливая, проселок начал спускаться в низину — в темноватый еловый лесок.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пахча ҫумӗпе, тӑвайккинчен анаталла урапасем халтӑртаттарса анса кайрӗҫ, карта ҫумӗнченех хӗрарӑмсем кӑшкӑрса калаҫкаласа, умлӑ-хыҫлӑн утса иртрӗҫ.

Мимо огорода, вниз по склону взгорья затарахтели телеги, а вплотную около изгороди, крикливо разговаривая, прошли цепочкой женщины.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Володя чулсем урлӑ сике-сике, ту ишӗлчӗкӗсем тӑрӑх шуса, анаталла чупать.

Перепрыгивая через камни, скользя по осыпям, Володя бежал вниз.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Тӗттӗм картишне тухсанах, юлташсем савӑннипе пӗр-пӗрне чышкӑлама, тӗрткелеме пуҫларӗҫ, унтан ыталанса, чӑнкӑ та тӗттӗм урам тӑрӑх, иртнӗ вырсарникун ҫеҫ курнӑ кинокартинӑри юрра юрласа, анаталла утрӗҫ:

Едва очутившись в темном дворе, друзья принялись от радости колотить друг друга и толкаться, а потом, обнявшись, плечом к плечу зашагали вниз по крутым темным улицам, распевая во всю глотку песню из кинокартины, которую они видели только в прошлое воскресенье:

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пӗр ҫирӗм утӑма яхӑн кайса анаталла аннӑ хыҫҫӑн, вӗсем чӑтлӑха, саркаланса ӳсекен груша йывӑҫӗ патне, пырса ҫитрӗҫ; груша айӗнчи хура ҫӗр ҫинче хир кайӑкӗ хӑварнӑ ӑшӑ тислӗк выртать.

Пройдя шагов двадцать и спускаясь книзу, они пришли в чащу, к разлапистой груше, под которою земля была черна и оставался свежий звериный помет.

XIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Туратлӑ пӗрене ҫырмана урлӑ мар ӗнтӗ, шыв юххи май анаталла, пӗтӗрӗнсе тата вылянса юхса кайрӗ.

Карча уже поплыла не поперек реки, а вниз по теченью, крутясь и колыхаясь.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Эпӗ, сӑрт ҫинчен анаталла чупса пынӑ пирки, часах хайхи таркӑнпа ӑна хӑвалакансен хушшине ҫитсе тухрӑм.

Так как я бежал вниз по склону холма самой короткой дорогой, то скоро очутился между беглецом и его преследователями.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Пӗтӗмпех юрӑ тыткӑнне кӗрсе ӳксе хытнӑскер, вӑл пӗрре те йӑшӑлтатмасть, таҫта анаталла, ахӑртнех, Егорушкӑн хӑмач кӗпи ҫине пуль пӑхать.

Точно очарованный песнею, он не шевелился и глядел куда-то вниз, вероятно, на кумачовую рубаху Егорушки.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ялти чи хӗрринчи ҫурт патӗнче тӑрнанни пек вӑрӑм та хытанка ураллӑ хӗрарӑм, аялти кӗпипе ҫеҫ юлнӑскер, алапа тем аллать; али витӗр тухакан шурӑ тусан юлхавлӑн анаталла вӗҫет.

Около крайней избы поселка стояла баба в короткой исподнице, длинноногая и голенастая, как цапля, и что-то просеивала; из-под ее решета вниз по бугру лениво шла белая пыль.

II // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Сайра хутран ҫеҫ вӗсем тӑвалла е анаталла илсе пыракан ҫул пирки пӗр-ик сӑмах хушкаласа илчӗҫ.

Изредка они перекидывались несколькими словами о дороге, которая шла то вверх, то вниз.

XXXIV. Ҫил-тӑман // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анаталла аннӑ чух вӗсем татах та хытӑрах чупма пуҫларӗҫ, часах Ҫӑрттан мучин йӳле янӑ кӗпи хирӗҫ вӗрекен ҫилпе хӑмпӑланчӗ, хӑй вӑл, ури ыратнипе питне-куҫне пӗркелентерсе, ӑйӑрсене ҫаплах хытӑрах чупма хистерӗ, чӑпӑрккипе хаваслӑн сулкаласа, ҫинҫе сасӑпа: «Тӑванӑмсем, мӑнаҫлӑха ан ҫухатӑр!» — тесе кӑшкӑрчӗ.

Под изволок они все больше набирали резвости, и вскоре от встречного ветра неподпоясанная рубаха Щукаря вздулась на спине пузырем, а он все попрашивал у жеребцов скорости и, морщаясь от боли в ноге, весело помахивал кнутом, кричал тонким голоском: «Родненькие мои, не теряй форсу!»

XVIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Тепӗр виҫӗ кунтан ҫил ҫитсе ҫапӑнакан ҫӗр тӗмисем пурте ҫаралса юлчӗҫ, тӑпри тухичченех ҫуса тасатнӑ тӑвайккисем нӳрӗ тумӗсене кӑтартма пуҫларӗҫ, сӑртсем ҫинчен, хир тӳписенчен шавласа юхса анакан шыв пӑтранса кайрӗ, вара, хӑйӗн сиксе вӗрекен кӑтра хумӗсем ҫине кӑпӑк капланчӑкӗсен сарӑ ҫӗлӗкӗсене ларта-ларта, тырӑсен ҫуса тасатнӑ хӑмӑлӗ-тымарӗсене, сухаланӑ уйсенчен тӑпӑлтарса пухса килнӗ типӗ хытхура юлашкисене тата тӗмӗн-тӗмӗн ӳсекен жабрей курӑкӗн шыв татса ӳкернӗ тӗркисене айӗн-ҫийӗн ҫавӑрттарса, анаталла ыткӑнчӗ.

Дня через три уже оголились доступные всем ветрам бугры, промытые до земли склоны засияли влажной глиной, нагорная вода помутилась и понесла на своих вскипающих кучерявых волнах желтые шапки пышно взбитой пены, вымытые хлебные корневища, сухие выволочки с пашен и срезанный водою кустистый жабрей.

26-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Эпӗ ӑна Сысойкӑпа Пила Кама тӑрӑх анаталла «шӑвӑнтарнӑ» пулсан та, вӗсем Степькӑпа тӗл пулма пултарайманни ҫинчен, Стенька «Дон тӑрӑхӗнчи казаксене пӑрахса хохола вӗҫтернӗ» пулсан, унта вӑл Тараса тупма пултарайманни ҫинчен аран-аран ӑнлантарса патӑм.

Мне с трудом удалось убедить его, что, если бы Сысойка и Пила «съехали» вниз по Каме, они со Стенькой не встретились бы, и если бы Стенька «дернул через донские казаки в хохлы», он не нашел бы там Бульбу.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ӑна чӑнкӑ сӑртран анаталла, юханшыв хӗрринелле ларса тухнӑ, хурӑн, йӑмра, пилеш, ҫӗмӗрт ращинче пытанса ларакан тӑван ялӗ ун пуҫӗнчен тухма пӗлмерӗҫ…

Его охватила волна воспоминаний о своей деревеньке, сбегавшей по крутой горе вниз, к речке, скрытой в роще берез, ветел, рябин, черемухи…

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Санька ҫул ҫинчи кашни путӑк-шӑтӑка, ӑҫта тӑвалла хӑпармаллине, ӑҫта анаталла анмаллине те витӗр пӗлсе тӑрать, ҫавӑнпа та хӑйӗн обозне, кирек ӑҫтан та, куҫ хупсах илсе тухма пултарать.

Санька знал каждую рытвину на дороге, каждый подъем и спуск и мог провести обоз хоть с закрытыми глазами.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл асӑрхаса ҫеҫ Муромеца анаталла антарчӗ.

Он осторожно свел с пригорка Муромца.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫул кунтан анаталла анать.

Дорога пошла под крутой уклон.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хӑй аллисене ашшӗ пек хыҫалалла тытса, Муромецпа юнашар ерипен утса пычӗ, ҫул ҫинчи кашни лакӑма, канава, анаталла анмалли, тӑвалла хӑпармалли вырӑнсене сӑнаса пычӗ.

Сам он продолжал степенно шагать рядом с Муромцем, заложив руки за спину, как это делал его отец, и зорко всматривался в дорогу, примечая каждую рытвину, канаву, каждый спуск и подъем.

21-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пирӗннисем! — Санька аллине Маша еннелле сулчӗ те анаталла, кӗтӳ патнелле вӗҫтерчӗ.

— Наши! — Санька махнул Маше рукой и по крутому откосу ринулся вниз, к табуну.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех