Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Халӗ ӗнтӗ, пирӗн ватӑ вӑрман хуралҫин — Энтип пиччен вӑрттӑн сӑмахӗсем тӗлӗшӗпе эпир хамӑр мӗн шухӑшлани ҫинчен калама вӑхӑт мар-ши?

Не пора ли сказать теперь уж, как мы сами думаем о загадочных словах нашего старого лесника Антипыча?

XI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пӗрре эпир, тахҫан-тахҫан ӗлӗк, ҫаплах каҫалапа, авалхи пек, тройка кӳлнӗ лавпа шӑнкӑравсемпе шӑнкӑртаттарса, вӑрман ҫулӗпе пынине астӑватӑп.

Мы как-то раз, помнится, давным-давно тоже так под вечер ехали, как в старину было, лесной дорогой на тройке с колокольчиком.

X // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хӑйӗн вӑрман хӗрринчи йӑвине хураллакан ҫӑхан та, шурлӑх тавра пӑхса вӗҫнӗ чухне икӗ сӑмсаллӑ картус тӑхӑннӑ пӗчӗкҫӗ сунарҫа асӑрханӑ.

И черный ворон, стерегущий свое гнездо на борине, облетая по сторожевому кругу болото, заметил маленького охотника с двойным козырьком.

VIII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Ирхине ирех, кӑвак ҫутӑ килнӗ чухне, вӑрман хуралҫи кайнӑ, анчах кӑнтӑрла ҫитеспе ҫеҫ Травка ҫакна асӑрхаса илнӗ: сӑнчӑрӑн тепӗр вӗҫне хулӑн кантраллӑ тимӗр ҫеклӗ ҫумне хунӑ иккен.

Рано утром, на рассвете, лесник ушел, но только к обеду Травка догадалась, что цепь на другом конце привязана к железному крюку на толстой веревке.

VII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Вӑл хӗллехи ҫӑмне пӗтӗмӗшпех тӑкса пӗтермен пулнӑ-ха, ҫавӑнпа та унӑн ҫӑмӗ вӗтлӗх вӑрман турачӗсем ҫумне, пӗлтӗрхи ҫӳлӗ курӑк ҫине ҫыпҫӑна-ҫыпҫӑна юлнӑ…

Он еще хорошенько не вылинял и оставлял следы не только на земле, но еще развешивал зимнюю шерсточку на кустарнике и на старой, прошлогодней высокой траве.

VII // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Хӗрлӗ тӗс кашкӑрсене хӑратать, хӑмаҫ шӑрши вӗсен сехрисене хӑпартать, тата ҫил вӑрман тӑрӑх чупса кайса, ҫав ялавсене вӗлкӗштерсен, вӗсене уйрӑмӑнах хӑрушӑ пулать.

Красный цвет пугает волков и запах кумача страшит, и особенно боязливо им бывает, если ветерок, пробегая сквозь лес, там и тут шевелит этими флагами.

VI // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пӗр ҫул хушшинче ҫӳлӗ курӑк ӳссе ларчӗ те пӗтӗм пӳртрен вӑрман хӗрринче хӗрлӗ чечексемпе витӗннӗ пӗчӗкҫӗ тӗмеске ҫеҫ юлчӗ.

В один год высокая трава Иван-чай проросла через бревнушки, и от всей избушки остался на лесной поляне холмик, покрытый красными цветами.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Травкӑн пурнӑҫӗнче калама ҫук пысӑк инкек пулнӑранпа икӗ ҫул иртнӗ ӗнтӗ: унӑн юратакан вӑрман хуралҫи, ватӑ сунарҫӑ Энтип пичче вилсе кайнӑ.

Уже целых два года прошло, как случилось ужасное несчастье в жизни Травки: умер обожаемый ею лесник, старый охотник Антипыч.

V // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Эпир мулкачсем ҫине алӑ султӑмӑр та, вӑрман хӗррипе килелле утрӑмӑр.

Мы махнули рукой на охоту и стали опушкой леса возвращаться домой.

Мулкач // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 125-126 с.

Ҫӗрӗпе ҫунӑ юр вӑрман турачӗсем ҫине купаланнӑ, ҫӗре татӑла-татӑла аннӑ, чӑштӑртатнӑ.

Прямой мокрый снег всю ночь в лесу наседал на сучки, обрывался, падал, шелестел.

Мулкач // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 125-126 с.

Пирӗн пысӑк вӑрман урлӑ шоссе ҫулӗ хываҫҫӗ.

Через наш большой лес проводят шоссе.

Кӑвак ҫӑпата // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 122-125 с.

Ҫапла пӗлӗт пек вӗҫсе пыракан кайӑксем часах куҫран ҫухалчӗҫ, Хӑта та вӑрман хыҫӗнче пытанчӗ.

И так вся туча птиц скоро скрылась на горизонте, и Сват тоже исчез за перелеском.

Ӳхӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 98–102 с.

Пӗрре эпӗ вӑрман хӗррипе пыратӑп.

Однажды я шёл опушкой леса.

Ӳхӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 98–102 с.

Анчах вырӑнӗ пит аван, улӑштарас килмест: хӑйӑрлӑ тӗмеске, йӗри-тавра варсем, чӑтлӑх вӑрман, хӗвел хӑйӗн чӳречинчен пӑхсан та нимӗн курӑнмасть.

Но место замечательное, переменить не хочется: песчаный холм, со всех сторон овраги, и все такой чащей заросло, что солнце смотрит и ничего увидеть не может в своё оконце.

Пурӑш шӑтӑкӗсем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 96–97 с.

— Шухӑшлатӑп, — терӗм эпӗ, тӗрлӗрен пулнӑ ӗҫсене аса илсе, — вӑл вӑрман патне чупса кайӗ те ҫавӑнтан, йывӑҫсем хыҫӗнчен е сӑрт ҫинчен, сӑнаса е каясса кӗтсе тӑрӗ, — тетӗп.

— Думаю, — сказал я, вспоминая разные случаи, — она отбежит к лесу и оттуда, из-за деревьев или с холма, будет наблюдать или дожидаться.

Пӑшисем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 85–87 с.

Ҫӗр питне пӗтӗмӗшпех шыв илнӗ вырӑнсенче вӑрман тӑррисем шӑрт пек ҫеҫ курӑнса тӑраҫҫӗ, ҫав вӑрман тӑррисене пур тӗлте те тӗрлӗ кайӑксем сырса илнӗ.

Там, где земля была совсем затоплена и от бывшего леса торчали только вершинки, как частая шерсть, всюду эти шерстинки покрывались разными зверьками.

Ҫӑлӑнӑҫ утравӗ // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 77–81 с.

Вӑрман чӗрӗлнӗ: пур ҫӗрте те туратсем юр тыткӑнӗнчен хӑтӑлса, ҫӳлелле сикеҫҫӗ, пӗтӗм вӑрман силленет, пӗтӗм вӑрман хускалнӑ.

И пошло, и пошло: везде прыгают ветки, вырываясь из снежного плена, весь лес кругом шевелится, весь лес пошёл.

Хӗрӳ сехет // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 72–73 с.

Вӑрман ҫулҫисем сарӑла пуҫласан вара эпир резинӑран тунӑ кимӗсене сывлӑш вӗртсе хӑпартрӑмӑр, унтан вӗсем тӗлне палаткӑсем картӑмӑр та, кимӗсем ӑшне кӗрсе, ҫемҫе кроватьсем ҫинче ҫывӑрнӑ пек ҫывӑраттӑмӑр.

А когда стали одеваться деревья, мы надули две наши резиновые лодки, над ними раскинули палатку и спали в этих лодках, как на самых мягких и удобных кроватях.

Кустӑрмасем ҫинчи пӳрт // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 69–71 с.

Пӳртӗн ҫаврака тӑррине эпир тата лайӑх клеенкӑпа витрӗмӗр, пӳрте пӗтӗмӗшпех симӗс сӑрӑпа сӑрларӑмӑр; ҫакна эпир пирӗн пӳрт вӑрман тӗслӗ пултӑр, вӑл вӗҫен кайӑксемпе тискер кайӑксене хӑратса ан тӑтӑр тесе турӑмӑр.

Округлый верх домика мы покрыли ещё хорошей клеёнкой и весь домик окрасили в защитный зелёный цвет, чтобы можно было в лесах затаиваться и не пугать птиц и зверей.

Кустӑрмасем ҫинчи пӳрт // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 69–71 с.

Пыратӑн хӑш чухне йӗлтӗрпе вӑрман тӑрӑх, пӑхатӑн — шӑтӑкран пуҫ курӑнса каять, унтан татах пытанать; ӑна пӑчӑр пуҫне кӑларса пӑхать иккен.

Идешь иногда в лесу на лыжах, смотришь — показалась головка и спряталась: это рябчик.

Юр айӗнчи вӗҫен кайӑксем // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 61–63 с.