Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳт сăмах пирĕн базăра пур.
ӳт (тĕпĕ: ӳт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Качча кайнинче мар-ха ӗҫ, хӑҫан вӑл ҫавӑн пек ӳт хушма ӗлкӗрнӗ?!

Да ведь дело не в том, что выскочила, а когда она сумела такие тела на себя набрать?!

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Питне тӗксӗмлетсе, вӑл ӗнтӗ юлашки сӑмаха ҫырса пӗтеретчӗ, шӑп ҫав вӑхӑтра чӑмласа йӗпетнӗ пӗчӗк хут ҫӑмхи ун ҫамкине ҫемҫен ҫатлаттарса, ӳт ҫумне ҫыпӑҫса ларчӗ.

Хмурясь, дописывал он последнее слово, и в это время пущенный из трубки маленький влажный шарик разжеванной бумаги мягко щелкнул его по лбу, прилип к коже.

XVII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ку вӑл — ҫиелтен ҫапла, анчах ҫав тӗксен ӳт ӑшне ҫурри таран тирӗнсе ларнӑ тӗксӗм кӑвак шӑммисенчен вара ӑшӑ та тӑварлӑрах юн шӑрши кӗрсе тӑрать…

Это — сверху, а от синего пенька, до половины вонзающегося в мясо, исходит запах теплой и солонцеватой крови…

34-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Манӑн ҫӳҫӗм-пуҫӑм чӑшӑлах вирелле шӑртланса тӑчӗ, ӳт ҫумӗнчен тирӗм те вистенмех тапратрӗ.

Волосья на мне все наежинились, и ажник кожа начала от тела отставать…

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тута хӗррине йӗркеллех ӳт илсе лартрӗ, анчах ҫавӑнтан вара мана Щукарь тесе чӗнме пуҫларӗҫ.

Губа обратно срослась, но с той поры и кличут меня Щукарем.

31-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Половцевӑн пырӗнче темскер хӑрӑлтатма, лӑкӑртатма пуҫларӗ, питшӑммисем таврашӗнчи ӳт чӑмӑрккисем кӑрт-карт туртӑнкаласа вылянаҫҫӗ, шултӑра ҫирӗп аллисен пӳрнисем кукӑрӑлчӗҫ, вара алӑ сыпписем тӑртанса каймаллах хытӑ чӑмӑртаса тытнӑ чышкӑсем пулса тӑчӗҫ.

Вот бы кого я сейчас… вот бы кого я… — В горле Половцева что-то заклокотало, захлюпало, под скулами взыграли желваки, а пальцы на ядреных руках скрючились, сжались в кулаки до отеков в суставах.

27-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ун хыҫҫӑнах эпӗ, ту тӑрринче сайра ӳсекен курӑкӑн, ӳт ҫинчи ҫӑма пӗтерме пултаракан чи лайӑх курӑкӑн, ҫыххине ӑна ҫитерсе пама хушса, хамӑн шанчӑклӑ ҫыннӑма ярсаттӑм.

Вслед ей я послал надежного гонца, которому приказал передать царице пучок редкой горной травы — лучшее средство для уничтожения волос на теле.

IX сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Контузи хыҫҫӑн пулса юлнӑскер пулмалла; ҫав куҫ айӗнче типсе хӑрнӑ кӗрхи ҫулҫӑ пек вилӗ ӳт пӗркеленчӗкӗ катрашкаланса тӑрать.

Видимо после контузии; под ним недвижно бугрилась собранная в мертвые складки кожа, сухая и безжизненная, как осенний лист.

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Комисси малашне ӗҫлесе татмалла кӗпе-тумтир е урана тӑхӑнмалли памалла тунисем, телейлисем, кӗлет умӗнчех хывӑнаҫҫӗ те кӑмӑллӑн эхлеткелесе, куҫӗсене ҫиҫтерсе, палӑрмаллах мар куллипе сӑн-пичӗсене ҫутӑлтарса, хӑйсен кивӗ, саплӑк ҫине саплӑк лартса пӗтернӗ ҫӗтӗк-ҫатӑк кӗпи-тумтирӗсене васкавлӑн пуҫтаркаласа хураҫҫӗ, ӳт курӑнман ҫӗнӗ кӗпе-тумтир тӑхӑнса яраҫҫӗ.

Счастливцы, которым комиссия определила выдать одежду или обувь в счет будущей выработки, прямо на амбарной приклетке телешились и, довольно крякая, сияя глазами, светлея смуглыми лицами от скупых, дрожащих улыбок, торопливо комкали свое старое, латаное-перелатаное веретье, облачались в новую справу, сквозь которую уже не просвечивало тело.

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пурпӗрех кӗместӗп! — Марина кровать тӗлӗнчен Андрей ҫинелле тарпа вӗри ӳт шӑршине варкӑштарса утса иртрӗ.

Все одно не пойду! — Марина прошла мимо кровати, опахнув Андрея запахом пота и разгоряченного тела.

5-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Апла пулин те, пирӗн ҫав юлташлӑхран колхоз туса хумалла, ӑна колхозӑн шӑмшакки вырӑнне хӑвармалла, вара ҫав шӑмшак йӗри-тавра вӑтамсем пӗрлешсе, колхоза ӳт илтерсе пымалла…

Но мы должны это товарищество переключить в колхоз и оставить костью, а вокруг этой кости нарастет середняцкое…

4-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пирӗн дамӑсем шӑматкунсенче килӗсенче спектакльсем лартми пулчӗҫ, вӑл сисесрен шикленсе тӑраҫҫӗ; пуп таврашсем ун умӗнче ӳт ҫиме тата картла выляма шикленсе лараҫҫӗ.

Наши дамы по субботам домашних спектаклей не устраивали, боялись, как бы он не узнал; и духовенство стеснялось при нем кушать скоромное и играть в карты.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Ҫӑмӑл хускалма пултарнӑ ӳт хытса пӗр кумкка пулать, чӗтрет; вӑл ӗнтӗ сывлӑша вӗҫсе сикме, саламатлӑ ҫыннӑн ашне чӗрнисемпе чӗрмелеме, ҫынна ҫуркаласа тӑкма, вӗлерме хатӗр…

Эластичное тело сжимается в твердый ком мускулов, дрожит, готовое взлететь на воздух, вонзить свои когти в мясо человека с бичом, разорвать его, уничтожить…

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Ҫак тискер ӗмӗт, ырхан ӳт ҫине тухнӑ шыҫӑ пек, ҫамрӑкӑн пуҫ мимине кӗрсе вырнаҫнинчен нимӗн чухлӗ те тӗлӗнмелли ҫук.

Это страшное желание естественно в мозгу юноши, как нарыв на теле худосочного.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Куҫ айӗнчи кӑвак йӑрӑмсем ахаль те шуранка питне пушшех шурӑ кӑтартаҫҫӗ, икӗ куҫхарши хушшинче ӳт пӗркеленчӗкӗ пур, ҫӳлӗ ҫамкине хӗрлӗрех кӑтра ҫӳҫ тӑпки витсе тӑрать.

Синеватые тени лежали под глазами, усиливая бледность бескровной кожи, высокий лоб, с морщинкой над переносьем, покрывала растрепанная шапка курчавых, рыжеватых волос.

Инкер-синкер // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 191–208 стр.

Ватӑ пулӑҫӑн вӗҫен кайӑк евӗрӗ пур — пичӗ пӗчӗккӗ, сӑмси курпун, тӗксӗмленнӗ пӗрӗнчӗк ӳт хушшинчен кӑшт ҫеҫ палӑракан куҫӗ ҫаврака, вӑл витӗр курать пулас.

Старый рыбак похож на птицу — маленькое стиснутое лицо, горбатый нос и невидимые в темных складках кожи, круглые, должно быть, очень зоркие глаза.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Эпӗ ӑна кӑкӑрне кӑларма пулӑшрӑм та (ку кӑкӑр сӗчӗпе ҫирӗм ача ӳстермелӗх пур), чарусӑр ачана ӑшӑ ӳт ҫумне вырттартӑм; вӑл тӳрех йӑлт тавҫӑрса илчӗ те шӑпланчӗ.

Я помог ей освободить грудь, заготовленную природой на двадцать человек детей, приложил к теплому ее телу буйного орловца, он сразу все понял и замолчал.

Этем ҫурални // Александр Артемьев. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 156–165 стр.

Евдокия вара ӑна кӑмакаран кӗл кӑларма пулӑшрӗ, кӗсйинчен ӳт тӗслӗ конфет шыраса тупрӗ те хӗрӗн аллине тыттарчӗ.

Евдокия помогла ей загрести угли в печке, потом, порывшись в карманах, достала розовую паточную конфетку и сунула девочке в руку.

31-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӑнах та, пӗрре хӗрхӗлтӗм тӗслӗ тилӗ кӑмписем, тепри ӳт тӗслӗ яка кӑмпасем, унтан шурӑ мамӑкпа витӗннӗ волнухӑсем курӑна пуҫларӗҫ.

И правда, начинали попадаться то ярко-оранжевые лисички, то розовые сыроежки, то покрытые белесым пушком волнухи.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Вӑл хӑй тем ӗнер сиплӗ курӑксем ҫинчен ӑнлантарса пачӗ: юн юхма чараканнисемпе ӳт илтерекеннисем ҫинчен.

— Он нам вчера про целебные травы пояснял: какая кровь останавливает, какая рану заживляет.

11-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех