Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫырса (тĕпĕ: ҫыр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫак ухмахла ӳкерчӗксем айне акӑ мӗнле ҫырса хунӑ:

Под этим дурацким рисунком они написали:

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Тепре каласан, мӗнех вара вӑл пӗрре ман ҫинчен ҫырса панипе?

В конце концов, что из того, если он один разок напишет обо мне в газете?

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

«Истори наукисен докторӗ» Миша Огурцов вӗренмелли ҫӗнӗ кӗнеке ҫырса пӗтерчӗ, — тенӗ пӗр статьинче.

«Доктор исторических наук Миша Огурцов закончил работу над новым учебником по истории средних веков, — сообщалось в одной из заметок.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Сылтӑмарах вара тӗрлӗ тӗслӗ саспаллисемпе: «Крокодил ҫури VI «Б» кл. сатирӑллӑ хаҫачӗ. Кун сиктерсе тухать. 1-мӗш №» тесе ҫырса хунӑ.

Правее разноцветными буквами было написано: «КРОКОДИЛЕНОК» Сатирическая газета VI кл. «Б» выходит через день. — 1 №.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Паян мӗн пулса иртнине ниепле те манма юрамасть, ӑна тӗплӗн ҫырса хурас-ха.

Все, что случилось сегодня, так важно, что нужно записать поподробней.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Киммине пӗтӗмпех симӗспе сӑрланӑ, пӗр хӗрринче вара хӗрлӗ сӑрӑпа «Архимед» тесе ҫырса хунӑ.

Вся лодка была выкрашена в зеленый цвет, а на борту красными буквами было написано: «Архимед».

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вовка ӳлӗм чапа тухсан ҫак историе пӗлни питӗ кирлӗ пулӗ тенипе ҫеҫ эпӗ ҫакна ҫырса хурас терӗм.

Я решил записать эту историю потому, что когда Вовка станет знаменитым, она будет представлять большую ценность для всего человечества.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Вара эпӗ хамӑн пӗтӗм тетраде ҫырса пӗтернӗ пулӑттӑм.

Этак я все тетрадки свои испишу.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Ӗҫӗ пысӑк ӗнтӗ: Таня Закатова пакетпа пырать, пакетӗнче питӗ кирлӗ хыпар пур, унта акӑ мӗн ҫинчен ҫырса пӗлтернӗ: «Карбид» завочӗн пионерӗсен лагерӗ иккӗмӗш номерлӗ трикотаж фабрикин пионер лагерьне ҫар вӑййине выляма чӗнет.

Дело было серьезное: Таня Закатова несла пакет с очень важным посланием, в этом послании сообщалось, что «карбиды», то есть пионерлагерь завода «Карбид», вызывают на военную игру «трикотажей» — пионерлагерь трикотажной фабрики №2.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Ҫавӑнти пӗтӗм правилӑсем тӑрӑх упражненисем туса пырать, пӗтӗм примерсемпе сочиненисене хӑй шухӑшласа кӑларать, манӑн вара хам алӑпа ҫырса илме кӑна ӳркенмелле мар — пулчӗ те!

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

— Вася, кунта акӑ темӗн ҫырса хуни пур-ха, — терӗ Нюша, фюзеляж ҫине пӳрнипе тӗксе.

— Вася, а тут что-то написано… — вдруг сказала Нюта и ткнула пальцем в фюзеляж.

Курман-илтмен кайӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–28 с.

Спас районӗнчи Яш-Пашьел ялӗнче пурӑнакан 98 ҫулхи Анна Осиповна Палагинӑран Евгений Андреев ҫырса илнӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗр ҫатни, вӗре ҫӗлен тата ытти те // Евгений Андреев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 20 стр.

Ҫӗнӗ статья ҫырса пӗтертӗм.

Окончил новую статью.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ирхине эсӗ эп ҫырса хӑртакаланине тӗрӗслӗн.

Утром ты проверишь мою писанину.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑвсӑр ҫырса пынӑшӑн ан кӳрен.

Не обижайся, что без тебя продолжаю записи.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӗтӗм шкул пухӑвӗнче комсомол бюровӗн секретарӗ, шӗвӗрех ҫивӗтлӗ хӗрача, Сергей пултарулӑхне тивӗҫлӗ хак пачӗ: пӗрремӗш гонорар вырӑнне поэта, личнӑй делӑна ҫырса, строги выговор парнелеме хистерӗ.

На общешкольном собрании секретарь комсомольского бюро, девчушка с куцыми косичками, во всеуслышанье дала Сергееву творенью оценку и в качестве первого гонорара потребовала объявить поэту строгий выговор с занесением в личное дело.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Эпӗ сана ҫыру ҫырса хӑварнӑ, пӗтӗмпех ӑнлантарнӑ пулӑттӑм та каҫару ыйтнӑ пулӑттӑм, анчах хӑвах пӗлетӗн: эпӗ ӑна тума пултараймастӑп-ҫке.

«Я бы написал тебе записку, объяснил бы все, попросил прощения, но ты сама знаешь: сделать этого я не могу.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Унта, аллине пуҫласа кӑранташ тытнӑ ача хайтакаланӑ кукӑр-макӑрсем пек, айванла йӗрсем ҫырса тултарнӑ.

Лист бумаги был исчеркан неумелыми кривыми линиями и походил на рисунок ребенка, впервые взявшего в руки непослушный, неловкий инструмент взрослых.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

План самантрах ҫуралса тӑчӗ: Таня магазинран таврӑнать те вӑл кӗнекерен цитата ҫырса пама ыйтать.

Мгновенно созрел план: когда Таня вернется из магазина, он попросит ее выписать из книги цитату.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Малтан ҫырса хатӗрленӗ пекех, — йӑвашшӑн тавӑрчӗ Сергей.

Все как по писаному, — тихо проговорил Сергей.

8 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех