Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

панӑ (тĕпĕ: пар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Смолин, шуралнӑ пӳрнисене ҫӗтӗкпе тирпейлӗн шӑлса тӑраканскер, Фома ҫине пӑхмасӑр-тумасӑр, ҫӗтӗкне калла хунӑ та, задачӑна пӗтерсе панӑ, унтан каллех аллисене шӑлкалама пуҫланӑ.

Смолин, аккуратно вытиравший тряпкой пальцы, испачканные мелом, положил тряпку, не взглянув на Фому, окончил задачу и снова стал вытирать руки.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пакурсем борт хӗррипе шуса пынӑ, вӗсем, шӑл шатӑртаттарнӑ майлӑн, пӑрахут ҫумӗпе чакӑртатса сас панӑ.

Багры скользили по борту и царапались об него со звуком, похожим на скрип зубов.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑй вутӑ ҫӗклесе пырать, хӑй йӗрет… — ҫурма сасӑпа каласа панӑ ача.

Как шел он потом с дровами, так плакал… — вполголоса рассказывал мальчик.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗсем ун валли пулӑ тытмалли хатӗрсем ӑсталанӑ, йывӑҫ хуйӑрӗсенчен кимӗсем туса панӑ, унпа ашкӑннӑ, вылянӑ, тӑрӑмсенче, ашшӗ ӗҫпеле хулана кайсан, Атӑл тӑрӑх кимӗпе ярӑнтарнӑ.

Они мастерили ему рыболовные снасти, делали лодки из древесной коры, возились с ним, катали его по реке во время стоянок, когда Игнат уходил в город по делам.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат ӑна мӗнпур кӑмӑлтан тӗплӗ ответсем панӑ, анчах ачана унӑн отвечӗсем килӗшмен, уншӑн вӗсенче интересли те, ӑнланмалли те пулман, хӑй мӗн илтес тенине вӑл ашшӗ сӑмахӗсенче тупайман.

Игнат охотно и подробно отвечал ему, но мальчику не нравились ответы: ничего интересного и понятного ему не было в них, и не слышал он того, что желал бы услышать.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫуркунне ҫитнӗ — Игнат вара, ывӑлне панӑ сӑмахне пурнӑҫласа, ӑна хӑйпе пӗрле Атӑл тӑрӑх пӑрахутпа илсе кайнӑ.

Пришла весна — и, исполняя свое обещание, Игнат взял сына с собой на пароход по Волге.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнатӑн пысӑк та катмар пӗвӗ, труба пек сасси, сухаллӑ пичӗ, ҫӑра та кӑвак, ҫӗлӗк пек ҫӳҫлӗ пуҫӗ, вӑрӑм та вӑйлӑ аллисем, йӑлтӑраса тӑракан куҫӗсем — ҫаксем пурте Игната юмахри хурахӑн сӑнарне панӑ.

Громадный рост Игната, его трубный голос, бородатое лицо, голова в густой шапке седых волос, сильные длинные руки и сверкающие глаза — всё это придавало Игнату сходство со сказочными разбойниками.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Чӗмсӗр, анчах чӗрӗ мӗлкесем стенасем тӑрӑх, урай тӑрӑх шӑвӑнса ҫӳренӗ; ачана хӑрушӑ та, ҫав вӑхӑтрах кӑмӑллӑ та пулнӑ, вӑл ҫав мӗлкесен пурнӑҫне сӑнанӑ, вӗсене тӗрлӗрен формӑсем панӑ, сӑрланӑ, унтан, вӗсенчен чӗрӗ пурнӑҫ туса, ҫав пурнӑҫа, сасартӑк, куҫ хӑрпаххисене чӑлт ҫеҫ уҫса илнипе пӗтерсе пӑрахнӑ.

Безмолвные, но живые тени ползали по стенам и по полу; мальчику было страшно и приятно следить за их жизнью, наделять их формами, красками и, создав из них жизнь, вмиг разрушить ее одним движением ресниц.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ ку сӑмаха Уц ҫӗрӗнчи ҫын пирки каланине Фома пӗлнӗ, ҫак сӑмах тата хреснашшӗн кулли ӑна лӑпкӑлӑх панӑ.

Фома знал, что крестный говорит это о человеке из земли Уц, и улыбка крестного успокаивала мальчика.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— «Мӗншӗн этеме ҫутӑ панӑ? Унӑн ҫулӗ питӗрӗннӗ, турӑ ӑна сӗмлӗхпе хупӑрланӑ…» — тенӗ.

— «На что дан свет человеку, которого путь закрыт и которого бог окружил мраком?»

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Яков Тарасович Иов кӗнекине юратарах панӑ, ӑна вӑл тӑтӑшах вуланӑ.

Чаще всего Яков Тарасович читал книгу Иова.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӗтел ҫине малтан — хура сухари тураса янӑ ҫуллӑ купӑста яшки чашӑкпа пырса лартнӑ, ку яшка ашсӑр пулнӑ, унтан, ҫав яшканах вӗттӗн туранӑ аш ярса илсе пынӑ, кун хыҫҫӑн ӑшаланӑ ҫимӗҫ — сысна ҫури, хур, пӑру какайӗ е кӗрпе тултармӑшӗ лартнӑ, унтан татах выльӑх ӑшчиккипе пӗҫернӗ шӳрпе е лапша панӑ, юлашкинчен апата тутлӑ ҫимӗҫпе вӗҫленӗ.

Сначала на стол ставили большую чашку жирных щей с ржаными сухарями в них, но без мяса, потом те же щи ели с мясом, нарезанным мелкими кусками, потом жареное — поросенка, гуся, телятину или сычуг с кашей, — потом снова подавали чашку похлебки с потрохами или лапши, и заключалось всё это чем-нибудь сладким и сдобным.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрача макӑрнӑ, часрах амӑшӗ патне чупнӑ, элек панӑ, анчах Антонина Ивановна Фомана юратнӑ, хӗрачин сӑмахӗ ҫине ҫаврӑнсах пӑхман, — ку япала ачасен хушшинчи килӗшӗве тата та ытларах ҫирӗплетнӗ.

Девочка плакала, бежала к матери и жаловалась ей, но Антонина любила Фому и на жалобы дочери мало обращала внимания, что еще более скрепляло дружбу детей.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Арӑмне чаплӑн пытарса, Игнат ачине тӗне кӗртнӗ, Фома ятлӑ хунӑ, унтан ӑна, чӗрине ыраттарсах, хреснашшӗ патне — Маякин килне усрама панӑ: Маякин арӑмӗ те шӑп ҫав кунсенчех ҫӑмӑлланнӑ пулнӑ.

Устроив жене пышные похороны, Игнат окрестил сына, назвал его Фомой и, скрепя сердце, отдал его в семью крестного отца Маякина, у которого жена незадолго пред этим тоже родила.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан, сассине хӑпартмасӑр: — Ҫапатӑн пулсан — урӑх ман пата ан панӑ пул! Яхӑна та ярас ҫук! — тесе хунӑ.

И, не повышая голоса, сказала: — Ежели тронешь, — больше ко мне не подходи! не допущу до себя!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗр ашшӗ, Игнат Уралта та «куштан» ятпа ҫӳренине пӑхмасӑрах, хӗрне ӑна панӑ.

Отец невесты, несмотря на то, что Игнат был и на Урале известен как «шалый» человек, выдал за него дочь.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӑхӑр ҫул хушши арлӑ пурӑнса, арӑмӗ ӑна тӑватӑ хӗр ҫуратса панӑ, анчах вӗсем пурте вилсе пынӑ.

За девять лет супружества жена родила ему четырех дочерей, но все они умерли.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Панӑ ӗнтӗ, — ҫитӗ.

Дадено им, — будет уж!

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйӗн пинӗсем ҫухални ҫине ҫакӑн пек философла пӑхнӑ пулсан та, Игнат кашни пӗр пусӑн хакне чухланӑ: вӑл ыйткалакансене те сайра панӑ, парсан та — ӗҫе пултарайманнисене анчах.

Относясь философски к потерям тысяч, Игнат знал цену каждой копейке; он даже нищим подавал редко и только тем, которые были совершенно неспособны к работе.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Атӑл ҫинче ӑна пуян та ӑслӑ ҫын тесе хисепленӗ, анчах ҫав вӑхӑтрах «Урмаккай» текен хушамат та панӑ, — мӗншӗн тесен, Игнатӑн пурнӑҫӗ, ытти хӑй майлӑ ҫынсенни евӗр, тикӗс те пӗр юхӑм ҫулӗпе чупман, час-часах пӑлхавлӑн вӗресе кайса, тӗп йӗртен, хӑй пурнӑҫӗн тӗп тӗллевӗнчен — пуяс ҫул ҫинчен аяккалла сике-сике тухнӑ.

На Волге его уважали как богача и умного человека, но дали ему прозвище — Шалый, ибо жизнь его не текла ровно, по прямому руслу, как у других людей, ему подобных, а то и дело, мятежно вскипая, бросалась вон из колеи, в стороны от наживы, главной цели существования.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех