Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Э-э! — кӑшкӑрчӗ ача мӗнпур вӑйӗпе.

Э-э! — закричал мальчик изо всей мочи.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара Петя, мӗнпур вӑйне пуҫтарса, куҫӗсене хупрӗ те: — Э-э! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Тогда Петя собрал все свои душевные силы и, зажмурившись, крикнул: — Э-э!

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эй, асатте! — тесе кӑшкӑрчӗ Петя.

— О, дедушка! — закричал Петя.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Асатте! — тесе кӑшкӑрчӗ ача.

— Дедушка! — закричал мальчик.

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пристав сӑмси шӑтӑкӗсенчен тӗтӗм кӑларса «Н-нуссс!» — терӗ те, хӑлхасене янӑратса ямаллах пӗтӗм пырӗпе: — Тӑр, ирсӗр, сан умӑнта офицер пур чух! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Пристав пустил из ноздрей дым, произнес вместе с дымом: «Н-нусс» — и вдруг заорал во всю глотку так, что зазвенело в ушах: — Встань, мерзавец, когда находишься в присутствии офицера!

XXVII. Асатте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Тартсан, сирӗн пуҫӑрсене тататӑп! — тесе кӑшкӑрчӗ те мӑйӑхли городовойсене, хӑй тухса чупрӗ.

— Уйдут — головы сорву! — крикнул усатый городовым и выбежал вон.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Стой! — кӑшкӑрчӗ тӗттӗмре халиччен илтмен сасӑ.

— Стой! — закричал в темноте незнакомый голос.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Тарӑр! — татах кӑшкӑрчӗ пӗтӗм пырӗпе Гаврик, ыратнине тӳсеймесӗр пӑркаланса.

— Тикайте! — еще раз закричал Гаврик во всю глотку, корчась от боли.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эсӗ ӑҫта ҫапкаланса ҫӳрерӗн, разбойник? — тесе кӑшкӑрчӗ ашшӗ ачана хулпуҫҫинчен ярса тытса.

— А ты где шлялся, разбойник? — закричал отец, хватая мальчика за плечи.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Цыц, Рудько! — кӑшкӑрчӗ Гаврик.

— Цыц, Рудько! — крикнул Гаврик.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Тар! — тесе кӑшкӑрчӗ те Гаврик ҫинҫе сасӑпа, хӑй салтак ҫумӗнчен йӑпшӑнса тарма тытӑнчӗ.

— Тикай! — закричал Гаврик тонким голосом и, шмыгнув мимо солдата, кинулся удирать.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ну, ан ашкӑн! — кӑшкӑрчӗ Гаврик хытӑ сасӑпа тайӑлнӑ борт урлӑ йӗпе пуҫа курса.

— А ну, не балуйся! — закричал Гаврик сумрачным басом, увидев мокрую голову, высунувшуюся над качнувшимся бортом.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Петя! — тесе кӑшкӑрчӗ Гаврик ҫӳлелле, тути патне аллисене тытса.

— Петя! — закричал Гаврик вверх, приложив ко рту ладошки.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл Павлика хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те, чӳрече патнелле тӗртсе, хыттӑн кӑшкӑрчӗ:

Он схватил Павлика за плечи и стал толкать его в окно, фальшиво-возбужденно крича:

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫитетпӗр! — тесе кӑшкӑрчӗ вӑл та.

Подъезжаем! — закричал он.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Юрамасть! — кӑшкӑрчӗ Ромашов.

— Нет! — крикнул Ромашов.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах эс таврӑнтӑн — йӗрӗнсе кӑшкӑрчӗ Ромашов, — ҫавӑнтан вара санӑн кун-ҫул пӗтӗмпех ӑнса пычӗ.

Но ты вернулся! — с отвращением закричал Ромашов, — И с тех пор всё пошло хорошо у тебя.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эх, эс мана ӗненместӗн-ха! — анӑраса кӑшкӑрчӗ вӑл, мана куҫран пӑхасшӑн пулса, умма хӑяккӑн кӗрсе.

Ах, ты мне не веришь! — с отчаянием закричал он, как-то подлезая под меня сбоку, чтобы заглянуть в глаза.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Пымӑстӑп! — тесе кӑшкӑрчӗ вӑл.

Он крикнул: — Нет!

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Катя Ромашова пулӑштарасшӑн пулса: кӗтсе тӑр, тесе те кӑшкӑрчӗ пулас, анчах вӑл ҫаврӑнса ҫеҫ пӑхрӗ, унтан каллех упӑте пек, тӑватӑ уран упаленсе кайрӗ.

Кажется, Катя крикнула Ромашову, чтобы он подождал, помог, но он только оглянулся и снова, не прижимаясь к земле, пополз на четвереньках, как обезьяна.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех