Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уйӑх сăмах пирĕн базăра пур.

Уйӑх (тĕпĕ: уйӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сӑрт хыҫӗнчен уйӑх хӑпарнӑ.
Луна подымалась из-за темных вершин.

Июнӗн 12-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Машук тӑрринче хаяра систерекен шурӑ пӗлӗт выртать, уйӑх хӗвелтухӑҫӗнче хӑпарать, юрпа витӗннӗ тусем катаран кӗмӗл тӗслӗ ҫуталаҫҫӗ.
На вершине Машука лежало зловещее облачко; месяц подымался на востоке; вдали серебряной бахромой сверкали снеговые горы.

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Эпӗ каллех уйӑх ҫуттинче кӗпер ҫинчен чупса иртекен икӗ вӑрӑм мӗлкене куратӑп.
освещенный луной, и две длинные бегущие тени.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Уйӑх ҫути ҫап-ҫутах.
ярко освещенном луной,

Ҫак самантра пӗлӗт айӗнчен уйӑх шуса тухрӗ.
В эту минуту луна вышла из—за облаков,

Больницӑра эпӗ виҫӗ уйӑх хушши пулатӑп.
так как не менее трех месяцев я должен провести в больнице.

Унтанпа тӑватӑ уйӑх ҫитрӗ ӗнтӗ.
Четыре месяца прошло с тех пор.

Тӗксӗм хумсем хушшипе уйӑх ҫути айӗн шурӑ парӑс нумайччен курӑнса тӑчӗ.
Долго при свете месяца мелькал парус между темных волн.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Уйӑх тӳпене ҫӗкленнӗччӗ, ҫыран хӗрринче темле шурӑ тумтирлӗ ҫын ларнӑ пек курӑнчӗ.
Луна уже катилась по небу, и мне показалось, что кто-то в белом сидел на берегу.

Чӳрече витӗр уйӑх ҫутатса пӑхать, унӑн ҫути пӳртен ҫур урайӗнче вылянкаласа тӑрать.
Месяц светил в окно, и луч его играл по земляному полу хаты.

Ҫав канӑҫсӑр, ҫапах та хӑйне парӑнакан ҫанталӑк ҫине уйӑх лӑпкӑн пӑхать.
Луна тихо смотрела на беспокойную, но покорную ей стихию.

Тулли уйӑх манӑн ҫӗнӗ пӳртӗн шурӑ стенисемпе хӑмӑшпа витнӗ тӑррине ҫутатса тӑрать.
Полный месяц светил на камышовую крышу и белые стены моего нового жилища.

Паян эпӗ вунсакӑр уйӑх каялла хампа мӗн пулни ҫинчен, санран ку таранччен пытарса пурӑнни ҫинчен (уншӑн эпӗ ӳкӗнетӗп, питӗ ӳкӗнетӗп) каласа кӑтартасшӑн, ӑна каласа пама паян тивӗҫ пур манӑн.
Сегодня я хочу, я имею право сегодня рассказать тебе все, что со мной случилось восемнадцать месяцев назад и что, каюсь, и очень каюсь, я скрывал от тебя.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Неушлӗ Оля унпа мӗн пулнине пӗлеймесӗрех юлӗ, — ҫак вунсакӑр уйӑх хушшинче унӑн мӗн тери пысӑк йывӑрлӑхсем тӳссе ирттермелле пулнине, вӑл ҫапах та хӑйӗн ӗмӗтне пурнӑҫланине, чӑн-чӑн этем — ҫапла ҫав, чӑн-чӑн этем! — пулса тӑнине, анчах пур ӗмӗтсем те тулнӑ хыҫҫӑнах ҫакӑн пек киревсӗр, ухмахла вилмелле пулнине пӗлеймӗ-ши?
Неужели Оля так и не узнает, что с ним случилось, какой нечеловечески трудный путь прошел он за эти восемнадцать месяцев, что он все-таки добился своего, стал настоящим… ну да, настоящим человеком, чтобы так нелепо разбиться тотчас же, как только это совершилось?

7 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Чеченецсен пули айӗнче кичем пулмӗ, тенӗччӗ эпӗ — кӑлӑхах иккен; пӗр уйӑх иртсен эпӗ пульӑ шӑхӑрнине те, вилӗм ҫывӑхрах ҫӳренине те ҫав тери хӑнӑхса ҫитрӗм, пыра киле мана ӳпре сӑхни те ытларах пӑтӑрмах кӑтартнӑ пек туйӑнатчӗ.
Я надеялся, что скука не живет под чеченскими пулями — напрасно: через месяц я так привык к их жужжанию и к близости смерти, что, право, обращал больше внимание на комаров, —

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ӗҫсем пӗр тӑватӑ уйӑх хушши питӗ лайӑх пычӗҫ.
Месяца четыре все шло как нельзя лучше.

Чейне те ӗҫсе янӑ ӗнтӗ, тахҫанах кӳлнӗ лашасем те сивӗре шӑнса тӑраҫҫӗ; хӗвеланӑҫ енчен уйӑх шупкаланать, вӑл инҫетри тусен тӑрринчи чаршав татӑкӗсем пек ҫакӑнса тӑракан хура пӗлӗтсен ӑшне пытанма хатӗрленсе ҫитнӗ.
Между тем чай был выпит; давно запряженные кони продрогли на снегу; месяц бледнел на западе и готов уж был погрузиться в черные свои тучи, висящие на дальних вершинах, как клочки разодранного занавеса;

Вӑл каллех кӗсйинчен Оля фотографине кӑларчӗ те, уйӑх ҫутинче ун ҫине пӑхса ларса, шухӑша кайрӗ.
Он опять достал из кармана фотографию Оли, положил ее на колени и, смотря на нее, освещаемую луной, задумался.

4 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ҫаплипех хурӑн айӗнче, нӳрелме ӗлкӗрнӗ ҫемҫе мӑк ҫинче ларакан Алексей урисем патне уйӑх ҫути ӳкрӗ.
Также к ногам Алексея, сидевшего под березой на успевшем отсыреть мху, падал лунный свет.

Ҫаплипех хурӑн айӗнче, нӳрелме ӗлкӗрнӗ ҫемҫе мӑк ҫинче ларакан Алексей урисем патне уйӑх ҫути ӳкрӗ.
Лунные белые пятна вперемежку с черными тенями ползали по траве у ног Алексея, все еще сидевшего под березой на мягком, теперь уже сыром мху.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика