Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйӑнчӗ (тĕпĕ: туйӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Амӑшӗ аякри ҫӗре тухса кайнӑ та ыран-паян килес пекех туйӑнчӗ ӑна.

Ей все время казалось, что мать уехала куда-то далеко и вот-вот вернется.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Пӗчӗк ҫеҫ шӑтӑкран курӑнакан тӗнче ӑна кашни каҫ амӑшӗ каласа паракан юмахсенчи евӗр туйӑнчӗ.

Мир через кружочек проталины ей казалось волшебной сказкой, которую рассказывала по вечерам мама.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Розӑна темшӗн вӑл вӗҫсӗр-хӗрсӗр тинӗсри карап пекех туйӑнчӗ.

Розе показалось этот листик кораблем в бескрайнем море.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Паллах ҫаксем ҫеҫ курӑнчӗҫ, чӑннипе каласан, хам ача чухнех тавҫӑрса илейми доктор, ман пата килет, куҫлӑхне ҫамки ҫине ҫӗклетнӗ, халех ман чӗлхене е хӑлхана пӑхассӑн туйӑнчӗ.

Но всё это, разумеется, был только мираж, а на деле прежний загадочный доктор моего детства шёл ко мне, подняв очки на лоб и собираясь, кажется, взять меня за язык или заглянуть в ухо.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Минтер питне ярса тытрӗ те, пӳлӗмелле хӑвӑрт чупса тухса кайрӗ, ун хыҫӗнчен кухньӑра ҫил ҫӗкленнӗ пек туйӑнчӗ.

Схватила выглаженную наволочку и бросилась в комнаты так стремительно, что по кухне пролетел ветер.

X. Килте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ӑна тӗттӗм, питӗ пысӑк, халиччен курман пӳлӗм пек туйӑнчӗ.

Она показалась ему просторной, сумрачной и до такой степени чужой.

IX. Ҫӗрлехи Одессӑра // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Машина ӗҫлеме чарӑннӑ пекех туйӑнчӗ.

Машина почти перестала дышать.

VII. Фотографи карточки // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑна хӑйшӗн ҫывӑрнӑ чухне ҫаратса кайнӑ пекех туйӑнчӗ.

Почувствовал себя обворованным во сне.

VI. «Тургенев» пароход // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавсене курсан, ачашӑн витри те, ҫав симӗс мӑк та темӗнле кичемӗн туйӑнчӗ.

Что-то жуткое, почти колдовское было в этой бадейке и в этой тине.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Атте кулкалани тата хӑюллӑн «дачӑрисем» тенӗ сӑмах салтакӑн кӑмӑлне каймарӗ, хайӗнчен тӑрӑхланӑ пек туйӑнчӗ пулмалла.

Солдату, видно, не понравились эта улыбка и это слишком вольное слово «дачники», показавшееся ему насмешкой.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

«Нимӗн те пӗтмен-ха, — тесе каланӑн туйӑнчӗ мана ҫӑк ватӑ буксир хӑйӗн ҫамрӑк та чипер капитанӗпе пӗрле. — Кам пӗлет, тен санӑнах ҫав страницӑна уҫса вуламашкӑн тӳрӗ килӗ».

«Ещё ничего не кончилось, — как будто сказал мне этот старый буксир с таким румяным, молодым капитаном. — Кто знает, может быть, придёт время, когда тебе удастся открыть и прочитать эту страницу».

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӑштах кулӑшла тухнӑ пек туйӑнчӗ пуль-ха ку, анчах «Лебединпа» тӗл пулни ман чӗрене калама ҫук хаваслантарчӗ.

Быть может, это покажется немного смешным, но встреча с «Лебедином» обрадовала и необычайно оживила меня.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫаксене тӑвасси маншӑн кирлех пек туйӑнчӗ, поезд кӗтмеллӗх юлнӑ тӑватӑ-пилӗк сехет хушшинчи пурнӑҫӑма шӑпах ҫак тертленӳсемпе ирттерес тесеттӗм.

Всё это казалось мне совершенно необходимым, то есть моя жизнь в оставшиеся до поезда четыре или пять часов должна была состоять именно из этих забот.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара эсӗ Испание тухса кайрӑн — тупата, ку ӗнтӗ мана асапланса та тертленсе ӗмӗтленни хӑй тӗллӗнех пурнӑҫа кӗнӗ пек туйӑнчӗ.

Тогда ты поехал в Испанию. Господи, это было так, как будто всё, над чем я трудился долгие годы, неожиданно совершилось само!

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ те мана тӗттӗм коридорта ӑна ҫавӑн чухнехи асран кайми каҫхинехи пек курассӑн туйӑнчӗ: «Саня, эсӗ-и ку?» тесе ыйтассӑн туйӑнчӗ.

И теперь в тёмном коридоре я видел его именно таким, как в тот прекрасный памятный вечер. Сейчас он выйдет и с первого взгляда узнает меня. «Ты ли это, Саня?»

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Аялти хучӗн ҫурринче ӗнтӗ Иван Павлыч хӑй кӑна пурӑнмасть иккен; Мускав мана малтан темле пушаннӑ пек туйӑнчӗ, ҫапах та ҫак пӗчӗк ҫуртӑн кашни чӳречинченех пуҫсем курӑнчӗҫ.

Уже не один Иван Павлыч, как прежде, занимал половину нижнего этажа, и хотя с первого взгляда непривычно пустой показалась мне Москва, однако в этом маленьком доме почти из каждого окна торчала голова.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Чӳречерен пӑхрӑм та сӑнран-питрен улшӑннӑ икӗ ачана курах кайрӑм, вӗсем пӳртелле чупса кӗнӗ пек туйӑнчӗ мана.

и, выглянув в окно, я увидел двух мальчиков, с ужасными, как мне показалось, лицами бежавших к дому.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав самантрах ҫывӑрса кайнӑ вара эпӗ, тахӑшӗ чӗрне вӗҫҫӗн утса пырса, ҫав кун мӗн-мӗн пулса иртни ҫине хулӑн та питӗ одеялпа витнӗ пекех туйӑнчӗ.

И я мгновенно уснул, точно кто-то подошёл на цыпочках и недолго думая набросил на всё, что произошло в этот день, тёмное, плотное одеяло.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара мана Беренштейнсем патӗнче авалхи кӗрӗксемпе пальтосем ҫакнӑ ҫӗрте тӗттӗмрех пӳлӗмре ӑна куҫкӗретӗн курса тӑнӑн туйӑнчӗ.

что я почти физически увидел её в тёмной передней у Беренштейнов, среди старых шуб и пальто.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫук пек, тупаймастӑп пек туйӑнчӗ мана — пур ҫуртсенче тенӗ пек, пӗтӗмпех чӳрече куҫӗсем ҫӗмӗрӗлсе пӗтнӗ те, шӑпланнӑ ҫуртсем куҫӗсене салхуллӑн хупса тӑнӑ пек курӑнаҫҫӗ.

Мне казалось, что нет, не найду — если почти во всех домах были выбиты стёкла и дома стояли молчаливые, как бы с печально опущенными глазами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех