Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Таса сăмах пирĕн базăра пур.
Таса (тĕпĕ: таса) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн тӗксӗм пит ҫӑмартийӗсем пӗр тикӗс ачаш писевпе витӗннӗ, таса ҫамки ҫинче хура ҫӳҫ пайӑрки вӗлкӗшнӗ, куҫӗсем канӑҫсӑррӑн, ӑнланмасӑр пӑхнӑ.

На смуглых щеках ее лежал ровный и нежный румянец, над чистым лбом вился темный локон, а глаза смотрели с тревожным недоумением.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Манӑн шутпа, санӑн пурнӑҫу таса хут пек, мӗн ҫырса варалас тетӗн, ҫавна ҫыр.

И по мне, твоя жизнь как бумажка чистая — что хочешь, то и малюй на ней.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аллинчи кӑшт чӗтрекен пӗчӗк кӗленчине таса стакан хӗрри тӗлне тытса, вӑл кирлӗ чухлӗ тумлам пӑшӑлтатса шутласа ячӗ, унта графинран пӑртак шыв хушрӗ те Алексей Макарович еннелле ҫаврӑнчӗ.

Держа над краем чистого стакана чуть вздрагивающий в руках пузырек, он отшептал положенное число капель, долил из графина немного воды и обернулся к Алексею Макаровичу.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Коробин курӑк пусса илнӗ таса картиш урлӑ утса каҫрӗ, алӑка карт туртса уҫрӗ те Дарья Семеновнӑпа пите-питӗн тӗл пулчӗ.

Коробин торопливо прошагал чистым травянистым двориком и, решительно потянув па себя дверь, лицом к лицу столкнулся с Дарьей Семеновной.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сӗтел патне ҫитесси пӗр икӗ-виҫӗ утӑм юлсан, Вершинин чарӑнчӗ те Коробин ҫине ӗшенмен таса куҫӗсене ҫӗклерӗ.

Не доходя до стола двух-трех шагов, Вершинин остановился, поднял на Коробина свой ясный, не замутненный заботами взгляд.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вершининӑн ҫӑра куҫ харшисем айне именчӗклӗн пытаннӑ кӑвак куҫӗсем ирӗксӗрех халлӗхе хӑйӗн пурнӑҫӗ нимӗнпе те тӗксӗмленмен ҫыннӑн сывӑ та таса савӑнӑҫӗпе ҫуталса тӑнӑ.

Синие глава Вершинина, застенчиво прячущиеся в густых ресницах, светились помимо его воли здоровой и чистой радостью человека, жизнь которого пока ничем не омрачена.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Асту, хӑв пӗл, тен, эсӗ нимӗн те ӑнланман, пӗчӗк ача пек таса пулнӑ тесен, кам та пулин ӗненӗ!

— Гляди, дело твое — может, кто и поверит тебе, что ты ничего не понимала, была как младенец чистый!..

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте хӑй вырӑнӗнче пек — унӑн сӗтелӗпе ҫыпӑҫса тӑракан, икӗ айккипе пукансем лартса тухнӑ вӑрӑм сӗтел те, хӗрлӗ ҫи витти ҫинчи кӗленче пепельницӑ та, хӗле кӗме хатӗрлесе, хашакисен хушшине шурӑ ваткӑпа хура кӑмрӑк хунӑ таса чӳречесем те, ун ҫурӑмӗ хыҫӗнче кӗтесре тӑракан ылтӑн саспаллисемпе ҫырнӑ шултра шерепеллӗ, ҫурри сарса янӑ сарлака ялав та.

Все вроде на мосте — и длинный стол, примыкавший к его председательскому столу, окруженный торчащими спинками стульев, и стеклянная пепельница на красной скатерти, и чистые, приготовленные к зиме окна с белой ватой и черными угольками между рамами, и широкое полотнище переходящего знамени, которое стояло за его спиной в углу, полуразвернутое, с золотыми буквами и длинными кистями.

11 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унтан шыв тумламӗн таса сассине путарса, пӳртӗн кил шӑрши кӗрекен ӑшӑ тӗттӗмлӗхри лӑпкӑлӑхне шӑрчӑк чӗриклетни вӑратрӗ.

Потом, заглушая чистый звон капель, теплую пахучую тьму избы засверлил сверчок.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тумланасса эпир, чӑнах та, чаплах тумланаймастпӑр, уншӑн пирӗн чун таса!..

Одеваемся мы, правда, не красно, зато совесть у нас чистая!..

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эрешлӗ-эрешлӗ кӑвак чӳрече хашакӗсем хыҫӗнче кӑвакарчӑнсем кӑваклатнӑ, чӳрече янаххисем ҫинче чикен курӑкӗ ҫунса тӑнӑ, сенкер тӳпе пек таса кантӑк витӗр тӗксӗм пилеш йывӑҫҫисем кармашса пӑхнӑ, пӳрт умӗнчи пӗчӗк садра йӑм-хӗрлӗ мальвӑсем хумханса ларнӑ.

За синими затейливыми наличниками ворковали голуби, на подоконниках горела герань, в промытые до голубизны стекла заглядывались смуглые рябинки, в палисаде качались алые махровые мальвы.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫуркунне, шывсем чакнӑ хыҫҫӑн ҫарансенче, таса вырӑнсенче нумай ҫӗрте ҫӗнӗрен хунӑ хӑйӑр, пыльчӑк тӗмисем юлаҫҫӗ; ҫавӑн пекех ҫакӑнта та, аслӑ Ҫӗпӗр хирӗнче, ҫулла ҫӗнӗ ҫӗре куҫас шухӑшпа ҫӳренӗ ҫынсем хыҫҫӑн, пӗр вӑрман хыҫӗнче нумай ҫӗнӗ вилнӗ ҫын тӑприсем юлнӑ.

Как после весеннего разлива рек остаются на просыхающих лугах новые бугры песку и ила, нанесенные половодьем, так и здесь, на широком сибирском поле, после летнего движения переселенцев осталось за лесом много новых могил.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Мишка Донец леш енне тарса кайнӑ Моховпа Атепин-Цаца купцасен, Виссарион пуппа таса атте Панкратийӑн тата тепӗр виҫӗ ҫӗрме пуян казакӑн килӗсене черечӗпе вут тивертрӗ те унтан тин хутортан кайма тапранчӗ.

Мишка зажег подряд семь домов, принадлежавших отступившим за Донец купцам Мохову и Атепину-Цаце, попу Виссариону, благочинному отцу Панкратию и еще трем зажиточным казакам, и только тогда тронулся из хутора.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кивелсе кайнӑ таса сӗтел ҫитти ҫине йӗркеллӗн лартса хунӑ ҫав япаласене темиҫе кун каялла кӑна амӑшӗн типтерлӗ алли сӗртӗннӗ.

Ко всем этим предметам, в порядке расставленным на старенькой скатерке, несколько дней назад прикасались заботливые материнские руки!..

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пире патронсем памасан та юрать, эрехӗ ҫеҫ пултӑрччӗ! — терӗ те вӑл ахӑлтатса куҫ хӗсрӗ, таса мар кӗпе ҫухине чӗрнипе шаклатса кӑтартрӗ.

— Нам и патронов не надо, лишь бы водочка была! — говорил он, хохоча и подмигивая, выразительно щелкая ногтем по грязному вороту рубахи.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сулахай алли хӑйӗн юнпа вараланнӑ таса мар бинтран ҫакӑнса пырать, сылтӑммипе ывӑна пӗлмесӗр чӑпӑрккине вылятать.

Левая рука его висела на грязной окровяненной перевязи, правая — безустально играла плетью.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ун чухне сана вӑл алӑ мар, ак ҫапла, кача пӳрнипе ҫеҫ тыттаратчӗ, — Григорий кӗре ӳтлӗ таса мар пӳрнине чармакларӗ те, шӑлӗсене йӑлкӑштарса, амлтатса кулса ячӗ.

Выходился бы и не руку тебе подавал, а вот этак, мизинчиком, — Григорий отставил свой смуглый и грязный палец и захохотал, блистая зубами.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫветтуйсен кӑна вӑл вилсен те таса шӑршӑ кӗнӗ пек калаҫаҫҫӗ те, ман шутпа — суя халап ку.

Гутарють, кубыть, у одних святых посля смерти парение идет, а по-моему — живая брехня.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шамиль Алешки варринче выртать: унӑн кивелсе кайнӑ кӑвак сӑхманне уҫса хунӑ, пушӑ ҫаннине касса ҫурнӑ пуҫӗ айне чикнӗ, тахҫан ӗлӗкех татнӑ алли, таса мар ҫӗтӗкпе ҫыхнӑскер, нихҫан хускалмасӑр ҫӳременскер, сывлами пулнӑ ҫаврака кӑкӑр ҫинче шӑнӑр хутлатнӑ пек хутланса выртать.

Алешка Шамиль лежал в середине: синий старенький чекменишка его был распахнут, холостой рукав был подложен под разрубленную голову, а култышка давным-давно оторванной руки, обмотанная грязной тряпочкой, всегда такая подвижная, была судорожно прижата к выпуклому заслону бездыханной груди.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Аксинья кӗпе аркине тавӑрса чикменнине, таса та капӑр тумланнине курчӗ те тӗлӗнсех кайрӗ.

Она удивилась, увидев Аксинью не с подоткнутым подолом, а разнаряженную, чистую.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех