Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулмарӗ (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Иккӗшӗ те витӗнсе выртса тӗлӗрсе кайнӑччӗ ӗнтӗ, унччен те пулмарӗ, ура сасси ҫӑмӑллӑн тап-тап туни илтӗнсе каять.

И уже оба укрылись и задремали, как вдруг послышались легкие шаги: туп, туп…

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

— Ан та кала, май пулмарӗ ҫав.

— Представьте, это оказалось невозможным.

Хупӑлчари этем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 100–125 стр.

Тӑватӑм ҫул служба кайнӑранпа ним хыпар та пулмарӗ.

Как пошел на службу в четвертом годе, так с той поры и не слыхать…

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Манӑн ӑна пулӑшма вӑхӑтӑм та пулмарӗ, пирӗн кимӗ халь-халь ӳпӗнсе каяс пек ҫаврӑнать.

Мне некогда было помочь ему, каждую секунду нас могло опрокинуть.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Коновалов ун валли темле Хӗлип патне укҫа яратчӗ; вӑл ҫав Хӗлипе полицие кайса хӗр хутне кӗме ҫыратчӗ, анчах Хӗлипрен те, хӗртен те пӗр хыпар та пулмарӗ.

Коновалов посылал ей деньги на имя некоего Филиппа с просьбой к нему поручиться в полиции за девушку, но ни от Филиппа, ни от девушки никакого ответа не последовало.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Анчах мӗнле тӑвӑпӑр-ши ҫав пурнӑҫа, эпир ӑна тума пӗлместпӗр пулсан, хамӑрӑн пурнӑҫӑмӑр ӑнӑҫлӑ пулмарӗ пулсан?

А как же мы будем строить жизнь, если мы этого не умеем и наша жизнь не удалась?

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Эпӗ мӗншӗнне ӑнлантарса парсан — вӑл анасласах илчӗ; анасланине кӑтартасшӑн пулмарӗ, анчах ӗҫ тухмарӗ унӑн, вара, именсе те айӑпа кӗнӗ пек пулса: — Вула — пырать! Эпӗ ахаль ҫеҫ… — терӗ.

И, когда я объяснил — почему, он даже зевнул и хотел скрыть зевок, но это ему не удалось, и он сконфуженно и виновато заявил мне: — Читай — ничего! Это я так…

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Ҫитменнине, «купца майрине» аса илсе калаҫнӑ чух унӑн салхуллӑн та ҫемҫен илтӗнекен сасси — пӗрре те ыттисенни пек пулмарӗ.

Наконец, его печальный и мягкий тон при воспоминании о «купчихе» — тон исключительный.

Коновалов // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 70–118 стр.

Вӗҫерӗнсе кайнӑ пенсионеркӑна лӑплантарма хӑтланакан пулмарӗ.

Томна Матвеевна разбушевалась как ураган.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Сывлӑх сунни-туни пулмарӗ.

Очень неприветливо, не поздоровался даже.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Хурав пулмарӗ.

Только ответа он не получил.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Анчах Петька хирӗҫ пулмарӗ, ҫавӑнтах ӳпне выртса, питне аллипе хупларӗ те ҫапла каларӗ:

Но Петька сдачи не дал, а сразу осел на землю, закрыл голову руками и заскулил:

27-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька хирӗҫ пулмарӗ.

Санька не отказался.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька ҫав тери ҫӑмӑл та хӑвӑрт утса ҫӳрерӗ, вӑрман ӑшнелле ҫивӗччӗн сӑнаса пӑхрӗ, пӗр уҫланка та сиктерсе хӑварасшӑн пулмарӗ.

Санька ходил быстрым, легким шагом, остро пронизывал глазом перелески, старался не пропустить ни одной полянки.

22-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та лашана ҫӗнӗрен кӳлесси ҫӑмӑлах пулмарӗ.

Но запрячь лошадь обратно в телегу было не так просто.

14-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӗренме ачана ҫӑмӑлах пулмарӗ.

Учение мальчику давалось нелегко.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах ку сӑмахсем кама пырса тӗкӗнни паллӑ пулмарӗ: те Семушкина, те Федьӑна.

И неизвестно было, к кому относились эти слова: к Семушкину или к Феде.

8-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах вӗсен калаҫасси те, чей ӗҫесси те пулмарӗ.

Но ни разговор, ни чаепитие не состоялись.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя хирӗҫ пулмарӗ.

Федя не отказался.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анисьйӑпа пурӑннӑ чухне ҫакӑн пек ҫӳремен эпӗ, ҫӑкӑр татӑкӗ те пурччӗ, вӑл халерӑпа чирлесе вилсенех — йывӑр тӑпри ҫӑмӑл пултӑр — улпут майрин пиччӗшӗ мана усрасшӑн пулмарӗ, харампыр, теме пуҫларӗ.

Бывало, когда Анисья была жива, так я не шатался, был кусок и хлеба, а как она померла в холеру — царство ей небесное, — братец барынин не захотели держать меня, звали дармоедом.

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех