Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑсӑлать (тĕпĕ: тӑсӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӑвӑр та пуш-пушӑскер, вӑл таҫта шалалла тӑсӑлать, ҫавӑнпа ун вӗҫӗ-хӗрри те ҫук пекех туйӑнать.

Узкий, безлюдный, он тянулся куда-то в глубь здания, и казалось, ему нет конца.

15 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫылтӑм кӗтесрен ҫӳхе кӑна хура йӗр тӑсӑлать — ҫурӑк.

Справа, из угла, тянется узкая темная трещинка.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ку вӑл кивӗ, ҫапах та ҫирӗп, тул енчен чус хӑма ҫапнӑ, тимӗр витнӗ уйрӑм ҫурт; касса, тӗрлесе эрешленӗ чӳречисем пысӑк та ҫутӑ, урамалла крыльца тухать, тахҫантанпах сыхланса юлнӑ шурӑ кӗленче хӑлӑпран шӑнкӑрав патне ҫинҫе пралук тӑсӑлать.

Это был старый, еще добротный особняк, обшитый тесом, крытый железом, просторный, с большими светлыми окнами, украшенными узорной резьбой, с парадным крылечком и даже сохранившейся с давних времен белой стеклянной ручкой, от которой тянулась к звонку тонкая проволока.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах пӳртре ҫенӗкринчен нумаях ҫутӑ мар — клеенкӑпа витнӗ тӑваткал сӗтел тӗлӗнче тӑрпасӑр, пысӑках мар хӑюне антарнӑ ҫиччӗллӗ лампӑ ҫакӑнса тӑрать, хӑйӑвӗнчен тӗтӗм ҫип пек тӑсӑлать, мачча ҫине унӑн вылянчӑк мӗлки ӳкет: шупка тӗксӗм ҫутӑ ҫывӑхри тӗттӗме кӑна сирет, сӗтелтен виҫ-тӑват утӑмри ҫитсӑ чаршав карнӑ сарлака йывӑҫ кроватьпе лутра сентре аран-аран курӑнаҫҫӗ, стена ҫумӗнчи савӑт-сапа шкапӗн кантӑк алӑкӗсем тӗксӗммӗн ҫуталаҫҫӗ, ҫур пӳрте йышӑннӑ пысӑк вырӑс кӑмаки хыҫӗнчи шӑратса тунӑ кивӗ кӑмканран шултра тумламсем таз ҫине пӑнт-пӑнт тумлаҫҫӗ.

Однако в избе было ненамного светлее — над квадратным, покрытым клеенкой столом висела семилинейная лампешка без стекла, с прикрученным фитилем, он пускал тонкие струйки копоти, отбрасывая на потолок текучие тени; неверный, сумеречный свет раздвигал лишь близкую темень, а уже в трех-четырех шагах от стола с трудом можно было различить широкую деревянную кровать, задернутую ситцевым пологом, низко нависшие полати; посудный шкафчик в простенке тускло отсвечивал стеклянными дверцами; из старинного литого рукомойника возле большой, занимавшей пол-избы русской печи звонкими горошинами падали в таз крупные капли.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Восстани мӗн чухлӗ нумая тӑсӑлать — икӗ енӗ те ҫавӑн чухлӗ нумай ҫухатать.

Чем дальше будет тянуться восстание, тем больше жертв будет с обеих сторон.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон казакӗсен пӗр пайӗ пуҫланӑ восстани ӗнтӗ темиҫе эрнене тӑсӑлать.

Восстание части донского казачества тянется уже ряд недель.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аялта, Чирӑн тепӗр енче, Каргински станица вырнаҫнӑ, ун хыҫӗнче, ҫемҫен авӑнкаласа, вырӑнӗ-вырӑнӗпе тип ҫырмасемпе варсем таткаланӑ ҫеҫенхир кӑнтӑралла тӑсӑлать.

Внизу, по ту сторону Чира, лежала Каргинская, за ней на много верст мягким сувалком уходила на юг степь, кое-где перерезанная поперек балками и логами.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пур ҫӗрте те ҫил урлӑ-пирлӗ ҫулласа пӗтернӗ ҫара шурӑ тӳремлӗх тӑсӑлать.

Кругом, наперекрест, прилизанная ветрами, белая голая равнина.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавралла ултавлӑн та нарасталлӑн юр кӑвакарса выртать, ыйхӑ килтерекен шурӑ хӗл тӑсӑлать.

А кругом предательски и невинно голубеет снег, дремотная и белая лежит зима…

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗри-тавралла, — куҫпа виҫме пулнӑ таран, — вӗҫӗ-хӗррисӗр ешӗл инҫет, чӗтренсе юхакан ӑрша, кӑнтӑрлахи шӑрӑхпа тӑлланнӑ авалхи ҫеҫенхир тӑсӑлать тата пӗлӗт хӗрринче юмахри пек ытарлӑ та утса-чупса ҫитме ҫук сарлака кӑкӑрлӑ тӗссӗр кӑвак тӗмеске палӑрать.

А кругом — насколько хватал глаз — зеленый необъятный простор, дрожащие струи марева, полуденным зноем скованная древняя степь и на горизонте недосягаем и сказочен — сизый грудастый курган.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каргински станицинчен кӑнтӑрарахра тӑршшӗпе ҫирӗм сакӑр, урлӑшӗпе ултӑ ҫухрӑм лаптӑкӑш мӗн авалтанах сухаламан пӑрлак ҫеҫенхир тӑсӑлать.

К югу от станицы Каргинской, на двадцать восемь верст в длину и шесть в ширину, разлеглась целинная, извеку не паханная заповедная степь.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Калаҫу тата ҫур сехет патне тӑсӑлать.

Разговоры длились еще в течение получаса.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑшт сылтӑмарахра, хир еннелле сӑмсаланса тухакан вӑрман хыҫӗнче, этем ури халиччен утса курман ҫулсем ҫинчен аса илтерсе, снарядсем алтса пӗтернӗ шоссе тӑсӑлать.

Правее, за выпятившимся лесным мысом, тянулось разбитое снарядами шоссе, напоминая о не исхоженных еще путях.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв хӗррипе курӑк пусса илнӗ ансӑр тӑкӑрлӑк тӑсӑлать, сӗвек те чуллӑ ҫыран патӗнче татӑлать.

К берегу тянется узенькая, поросшая бурьяном улочка, она обрывается у некрутого спуска, ведущего на отлогий и каменистый берег.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Манӑн пуҫӑм ҫемҫен сулкаланать, ҫӳлте ҫутӑ-кӑвак пӗлӗт ҫӳхе пурҫӑн пек тӑсӑлать, таҫта пӗлӗт айӗнче — чӗтресе тӑракан тӑри.» Ҫук, эпӗ темле урӑхла юрататӑп ҫак тӗнчене, аслӑ уй-хире, тусанлӑ ҫула, вӑкӑрсем ерипен утса пынине…

Надо мной голубое-голубое облачко растянулось так, как кисея в полете, и где-то в поднебесье — дрожащая точечка жаворонка… Нет, я как-то по-особенному люблю этот простор полей, пыльную дорогу, медленную поступь быков…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пятигорска ҫитичченех Сергее урӑх ним те курӑнмарӗ, ҫак тӑвӑн пысӑк кӳлепи анчах курӑнса тӑчӗ, ун ҫинче тӗл-тӗл тӗттӗм-симӗс вӑрман тӑсӑлать, тӗл-тӗл ҫӑра вӗтлӗх кӑтраланать, е хӗвел ҫинче ҫерем йӑлтӑртатса выртать, е ту хушшинчи тарӑн варсем хуралаҫҫӗ, е ту сӑмсахӗсем хӗрелеҫҫӗ, — вӗсем ҫине ӑмӑрткайӑксем йӑва тунӑ…

Так Сергей уже до самого Пятигорска ничего не видел, кроме нее, на Бештау расстилался лес малахитового оттенка, тянулись курчавые заросли, блестели на солнце травянистые поляны, темнели прорези ущелий или краснели скалы с орлиными гнездами…

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна хӑтлӑх кӗртмелли ӗҫсен программи пилӗк ҫулах (!) тӑсӑлать.

Куҫарса пулӑш

Ҫӗпрелӗнче халӗ ҫӗлен урине хуҫмасть // Сувар. http://suvargazeta.ru/index.php/news/pir ... ne-hucmast

Сӑрт ярӑмӗ ҫывӑхри вӑрмана ҫитичченех мӑкӑрӑлса тӑсӑлать, малта ҫинҫе ҫулсемпе касӑлса выртакан тырпул хирӗсем шупкан курӑнаҫҫӗ, унтан каллех ешӗл ҫутӑ клевер лаптӑкӗсем.

Взгорье горбилось до ближнего леса, дальше белесились хлеба, перерезанные дорогой, и опять зеленые глянцевые ломти клевера.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӗвеланӑҫ еннелле — урам, вӑл площадь витӗр тухса, улӑхалла тӑсӑлать.

На запад — улица, пронизывающая площадь, бегущая к займищу.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Чылая тӑсӑлать, сарлакӑшӗ — пин те тӑватҫӗр метр.

Далеко тянется, ширина — тысяча четыреста метров.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех